Emmanuel Mounier (ur. 1 kwietnia1905 w Grenoble, zm. 22 marca1950 w Châtenay-Malabry pod Paryżem) – francuski filozof personalista, działacz społeczny, publicysta i krytyk literacki. Założyciel i redaktor naczelny czasopisma "Esprit", animator ruchu intelektualistów o tej samej nazwie. Propagator personalizmu wspólnotowego.
W 1932 założył miesięcznik „Esprit”, z którym była związana cała jego późniejsza działalność społeczna i publicystyczna. W latach 1933–1939 nauczał we francuskim gimnazjum w Brukseli. W 1935 ożenił się z Paulette Leclercq i przeniósł się do Brukseli. Małżonkom urodziły się trzy córki. We wrześniu 1939 zaciągnął się do strzelców alpejskich. Po klęsce Francji w 1940 trzy tygodnie przebywał w niemieckiej niewoli. W 1942 aresztowany i uwięziony przez reżim Vichy z powodu współpracy z ruchem oporu. Po wojnie wrócił do Paryża i zorganizował w Chatenay pod Paryżem dom miesięcznika „Esprit”. Wiele podróżował, w 1946 odwiedził Polskę. Zmarł nagle w nocy z 22 na 23 marca 1950 r. na atak serca.
Był jednym z czołowych przedstawicieli lewicykatolickiej, twórcą nurtu w personalizmie katolickim, zw. personalizmem otwartym. Wychodząc od twierdzenia o istnieniu osób wolnych i twórczych, krytykował zarówno totalitaryzm, jak indywidualizm; sądząc, że osoba istnieje tylko w ramach stosunków społecznych, gdzie otrzymuje powołanie moralne. Krytykował cywilizacjękonsumpcyjną i egzystencjalistyczny „prymat osoby”, podkreślając potrzebę otwartości wobec drugiego człowieka.
