Elisabeth Schwarzhaupt urodziła się w rodzinie nauczycielskiej[1]. W 1917 roku wstąpiła do Niemieckiej Partii Ludowej (niem. Deutsche Volkspartei, DVP)[1]. Po złożeniu egzaminu maturalnego (1919) i egzaminu na nauczycielkę (1920), studiowała prawo we Frankfurcie nad Menem i w Berlinie[1]. Następnie doradzała miejskiemu ośrodkowi ochrony kobiet we Frankfurcie nad Menem (1930–1932), pracowała jako sędzia w sądach we Frankfurcie nad Menem oraz w Dortmundzie (1932–1933) i jako prawnik w zrzeszeniu emerytów w Berlinie (1934–1936)[2]. Od 1936 roku pracowała jako prawnik w centralnym biurze Kościoła Ewangelicznego, a w latach 1936–1947 w kancelarii niemieckiego Kościoła Ewangelickiego (niem. Evangelische Kirche in Deutschland, EKD)[2] a następnie w biurze spraw zagranicznych EKD we Frankfurcie (1948–1953)[1].
Elisabeth Schwarzhaupt (z prawej strony) w rozmowie z egipską minister ds. socjalnych Abu Zaid, 1963
W 1953 roku Schwarzhaupt została wybrana do Bundestagu z ramienia Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (niem. Christlich Demokratische Union Deutschlands, CDU)[2], gdzie pracowała w komisji prawa[1]. Swoją pierwszą mowę na posiedzeniu plenarnym Bundestagu wygłosiła w 1954 roku na temat zmian w prawie rodzinnym[1]. W 1961 roku Konrad Adenauer powierzył jej tekę ministra zdrowia – tym samym Schwarzhaupt została pierwszą kobietą ministrem w niemieckim rządzie federalnym, stanowisko to piastowała w kolejnych gabinetach do 1966 roku. Zreformowała system ubezpieczeń zdrowotnych (1961–1963), wprowadziła ustawę o lekach w reakcji na skandal z conterganem (1958–1963) a w ministerstwie powołała do życia pierwszy wydział ds. ochrony środowiska[1]. Jednocześnie zasiadała w zarządzie federalnym swojej partii (1961–1969)[1]. Następnie została wybrana pierwszą prezydent Niemieckiej Rady Kobiet (1970–1972)[1].
_(12484331724).jpg)
