PROFILBARU.COM

Eleonora Sekrecka
Eleonora Hopfenstrand
Data urodzenia	6 października 1902
Data śmierci	22 grudnia 1997
Zawód, zajęcie	architekt
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eleonora Sekrecka (właśc. Hopfenstrand)^[1], z domu Szach (ur. 6 października 1902, zm. 22 grudnia 1997^[2]) – polska architekt.

Życiorys

Była absolwentką Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1932)^[3]. Członek SARP Oddział Warszawa (od 1934)^[4].

Po wejściu wojsk radzieckich i polskich do Warszawy 17 stycznia 1945 wraz z pozostałymi członkami Grupy Operacyjnej „Warszawa” (Bohdanem Lahertem, Julianem Putermanem-Sadłowskim) pod kierownictwem Józefa Sigalina wyruszyła do Warszawy z Lublina by ocenić zniszczenia wojenne. Ich raport z oględzin miał posłużyć rządowi do oceny, czy stolica Polski ma pozostać w Warszawie^[5]. Kierowała Działem Budowlano-Technicznym Centralnego Komitetu Żydów Polskich^[6]. Była również kierowniczką sekretariatu Biura Planowania Rozwoju przy Radzie Ministrów^[7].

W marcu i kwietniu 1953 roku wzięła udział w Pierwszej Powszechnej Wystawie Architektury Polski Ludowej, która była przeglądem realizacji architektonicznych z lat 1945-1952^[8].

Po zbudowaniu Osiedla Latawiec wzorowanego na paryskim placu Wogezów została odsunięta od projektowania za sprzeniewierzenie się socrealistycznej stylistyce^[9].

Pochowana na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A29-3-13)^[10].

Ważniejsze projekty

osiedle Latawiec Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (1953-57) w Warszawie^[11],
przebudowa gmachu Wychowawczego Warszawskiej Gminy Starozakonnych przy ul. Jagiellońskiej 28 w Warszawie na potrzeby Teatru Żydowskiego im. Ester Rachel Kamińskiej^[12] (siedziba lalkowego Teatru Baj),
budynek mieszkalny w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 78/80 (róg ul. Wspólnej, w którym mieścił się Węgierski Instytut Kultury^[13]) budowany w latach 1964-1972. Projekt przewidywał 16 pięter. Ostatecznie zbudowano tylko 11,
osiedle Dolna-Belwederska w Warszawie (z Kazimierzem Goławskim, 1965–1967)^[14].

Odznaczenia

Odznaka „Przodownik Pracy” przez Centralny Zarząd Biur Projektowych Budownictwa Miejskiego^[15].
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)^[4]
Srebrna Odznaka SARP (1958)^[4]
Odznaka „Milionera” (1974)^[4]

Przypisy

↑ Historia pomocy - Rodzina Jiruskich | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2019-10-20] .
↑ Alfabetyczny spis zmarłych nazwiska z zakresu Schn-Sem. 2014-07-10. [dostęp 2014-07-11].
↑ BLOKI OSIEDLA LATAWIEC. [w:] 2014-06-23 [on-line]. Warszawa moim Oczkiem. [dostęp 2014-07-10].
↑ ^a ^b ^c ^d In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Eleonora Sekrecka [online], archimemory.pl [dostęp 2019-10-20] .
↑ Beata Chomątowska: Stacja Muranów. Wołowiec: Czarne, 2012. ISBN 978-83-7536-479-8.
↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 454. ISBN 978-83-280-3725-0.
↑ Jacek Cydzik: Ludzie odbudowy Starego Miasta w Warszawie. s. 69.
↑ Bohdan Garliński: Pierwsza Powszechna Wystawa Architektury Polski Ludowej. Warszawa: Zachęta, Stowarzyszenie Architektów Polskich, marzec - kwiecień, 1953.
↑ AndrzejA. Kozicki AndrzejA., Odbudowa Warszawy na nowo opowiedziana, Warszawa: Fundacja na rzecz Warsztatów Analiz Socjologicznych, 2020, s. 188–189, ISBN 978-83-61726-08-1 .
↑ Cmentarz Wojskowy - wyszukiwarka. [dostęp 2014-07-11].
↑ AnnaA. Cymer AnnaA., Architektura w Polsce 1945–1989, wyd. II poprawione, Warszawa: Fundacja Centrum Architektury, Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2019, s. 97–98, ISBN 978-83-949185-9-0 .
↑ Gmach Wychowawczy im. Michała Bergsona. twoja-praga.pl. [dostęp 2014-07-10].
↑ Między domem i pracą (430). 2013-07-11. [dostęp 2014-07-11].
↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 58. OCLC 831027217.
↑ M.P. z 1954 r. nr 113, poz. 1630.

[1] Historia pomocy - Rodzina Jiruskich | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2019-10-20] .

[2] Alfabetyczny spis zmarłych nazwiska z zakresu Schn-Sem. 2014-07-10. [dostęp 2014-07-11].

[3] BLOKI OSIEDLA LATAWIEC. [w:] 2014-06-23 [on-line]. Warszawa moim Oczkiem. [dostęp 2014-07-10].

[:0-4] In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Eleonora Sekrecka [online], archimemory.pl [dostęp 2019-10-20] .

[5] Beata Chomątowska: Stacja Muranów. Wołowiec: Czarne, 2012. ISBN 978-83-7536-479-8.

[6] Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 454. ISBN 978-83-280-3725-0.

[7] Jacek Cydzik: Ludzie odbudowy Starego Miasta w Warszawie. s. 69.

[8] Bohdan Garliński: Pierwsza Powszechna Wystawa Architektury Polski Ludowej. Warszawa: Zachęta, Stowarzyszenie Architektów Polskich, marzec - kwiecień, 1953.

[odbudowa-9] AndrzejA. Kozicki AndrzejA., Odbudowa Warszawy na nowo opowiedziana, Warszawa: Fundacja na rzecz Warsztatów Analiz Socjologicznych, 2020, s. 188–189, ISBN 978-83-61726-08-1 .

[10] Cmentarz Wojskowy - wyszukiwarka. [dostęp 2014-07-11].

[cymer-11] AnnaA. Cymer AnnaA., Architektura w Polsce 1945–1989, wyd. II poprawione, Warszawa: Fundacja Centrum Architektury, Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2019, s. 97–98, ISBN 978-83-949185-9-0 .

[12] Gmach Wychowawczy im. Michała Bergsona. twoja-praga.pl. [dostęp 2014-07-10].

[13] Między domem i pracą (430). 2013-07-11. [dostęp 2014-07-11].

[atlas-14] Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 58. OCLC 831027217.

[15] M.P. z 1954 r. nr 113, poz. 1630.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]