PROFILBARU.COM

EM-11 Orka
	; EM-11 nr SP-YEP na pokazach lotniczych w Góraszce w 2007 roku
	Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Margański & Mysłowski Zakłady Lotnicze
Typ	Samolot sportowo-dyspozycyjny
Załoga	1 pilot, 3 pasażerów
	Historia
Data oblotu	8 sierpnia 2003
Liczba egz.	SP-YEN, SP-YEP, SP-MEO, SP-MIM, SP-MAR
	Dane techniczne
Napęd	Lycoming IO-320 / LIO-320 o mocy 160KM każdy
Moc	2 × 160 KM
	Wymiary
Rozpiętość	13,50 m
Długość	8,705 m
Wysokość	2,585 m
	Masa
Startowa	1820 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	359 km/h
Prędkość wznoszenia	5,1 m/s
Zasięg	1700 km
Rozbieg	358 m
Dobieg	556 m
	Dane operacyjne
	Liczba miejsc
	4
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2011-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

EM-11 Orka – polski dwusilnikowy samolot skonstruowany przez Margański & Mysłowski Zakłady Lotnicze według projektu Edwarda Margańskiego.

Historia

Pierwszy prototyp Orki został oblatany 8 sierpnia 2003 roku^[1] (nr fabryczny P-22 zarejestrowany jako SP-YEN). Nie miał jeszcze chowanego podwozia i wyposażony był w silniki Rotax 912. Kolejnym prototypem był EM-11C (nr fabryczny P-24 zarejestrowany jako SP-YEP), który oblatatał w 2006 roku Wiesław Cena^[2]. 8 kwietnia 2011r. samolot otrzymał Certyfikat Typu o numerze EASA A.115^[3]. Do momentu uzyskania certyfikatu wyprodukowano 5 egzemplarzy samolotu o następujących numerach rejestracyjnych: SP-YEN, SP-YEP, SP-MEO, SP-MIM oraz SP-MAR. Planowane jest produkowanie samolotu w różnych wersjach – szkoleniowa, patrolowa, turystyczne, towarowa, oraz jako amfibia.

Opis konstrukcji

Samolot typu górnopłat, z chowanym podwoziem, napędzany dwoma tłokowymi silnikami pchającymi – Lycoming IO-320 / LIO-320 o mocy 160KM każdy z 3-łopatowymi smigłami typu „constant speed”. Samolot posiada czteroosobową kabinę i luk bagażowy. EM-11 jest przystosowany do lotów VFR w dzień i w nocy, w przyszłości planowane jest także przystosowanie samolotu do lotów IFR^[4].

Incydent z udziałem EM-11C Orka

W dniu 6 lipca 2012 samolot EM-11C Orka o znakach rejestracyjnych SP-MAR podczas wykonywania lotu demonstracyjnego wylądowała awaryjnie bez podwozia w miejscowości Łodygowice k/Żywca^[5].

Galeria

Pierwszy prototyp SP-YEN
EM-11C Orka SP-YEP
Samolot SP-MEO na pokazach w Radomiu w 2009
SP-MIM na Małopolskim Pikniku Lotniczym w 2010
EM-11C Orka SP-MAR nad lotniskiem w Kaniowie

Przypisy

↑ Edward Margański. Orka z silnikami Rotax 912. „Skrzydlata Polska”. Nr 5(2511)/2022, s. 36-43, maj 2022. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair.
↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 152.
↑ Skan Certyfikatu Typu. Dolina Lotnicza. [dostęp 2011-10-04].
↑ Ogólna charakterystyka EM-11 Orka. www.marganski.com.pl.
↑ Uchwała Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych Dotycząca zdarzenia nr: 763/12. www.transport.gov.pl. [dostęp 2012-09-06].

Bibliografia

Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.

Linki zewnętrzne

[sp-1] Edward Margański. Orka z silnikami Rotax 912. „Skrzydlata Polska”. Nr 5(2511)/2022, s. 36-43, maj 2022. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair.

[CITEREFJędrzejewski2014152-2] Jędrzejewski 2014 ↓, s. 152.

[3] Skan Certyfikatu Typu. Dolina Lotnicza. [dostęp 2011-10-04].

[4] Ogólna charakterystyka EM-11 Orka. www.marganski.com.pl.

[5] Uchwała Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych Dotycząca zdarzenia nr: 763/12. www.transport.gov.pl. [dostęp 2012-09-06].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]