Dżalal ad-Din

Dżalal ad-Din

chan Złotej Ordy
Okres	od 1411 do 1412
Poprzednik	Temür
Następca	Kerim Berdi
Dane biograficzne
Data urodzenia	1380
Data śmierci	1412
Ojciec	Tochtamysz
Rodzeństwo	Kerim Berdi

Dżalal ad-Din, Dzielal Ed Dyn, Saladyn, tat. Cäläletdin (ur. 1380, zm. 1412) – lennik księcia Witolda, chan Złotej Ordy. Syn Tochtamysza.

Dżalal ad-Din był jednym z wielu pretendentów do tronu w targanej wojnami domowymi Złotej Ordzie^[1]. Po klęsce w pierwszych latach XV wieku schronił się wraz ze swoją drużyną na terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego i został lennikiem księcia Witolda.

Brał udział w bitwie pod Grunwaldem, dowodząc oddziałem tatarskim w ramach wojsk litewskich (Jan Długosz pisze o trzystu jeźdźcach, jednak zdaniem S. Chazbijewicza i S. Moćkuna jest to liczba symboliczna, a rzeczywista liczebność oddziału to od tysiąca do trzech tysięcy jeźdźców tzn. trochę mniej niż jedna dziesiąta całego polsko-litewskiego wojska^[2]). W 1411 powrócił do Złotej Ordy. Pokonał i obalił dotychczasowego chana Temüra i zagarnął tron, na którym utrzymał się przez kilka miesięcy, aż do śmierci. Został zabity przez swego brata Kerim Berdiego, następnego chana^[3].

Przypisy

1. Dżelal ad-Din był synem chana Złotej Ordy Tochtamysza.
2. Selim Chazbijewicz, Sławomir Moćkun: Tatarzy pod Grunwaldem. Grunwald: Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku, 2012, s. 39-40. ISBN 978-83-934441-1-3.
3. Б.Д. Греков, А.Ю. Якубовский: Золотая Орда и ее падение. Москва-Ленинград: 1950, s. 403. (ros.).

Bibliografia

• Selim Chazbijewicz, Sławomir Moćkun: Tatarzy pod Grunwaldem. Grunwald: Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku, 2012, s. 39-40. ISBN 978-83-934441-1-3.