|
| Państwo
|
 Belgia
|
| Data i miejsce urodzenia
|
1 marca 1971
Waregem
|
| Wzrost
|
203 cm
|
| Gra
|
leworęczny, oburęczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
1991
|
| Zakończenie kariery
|
17 czerwca 2013
|
| Trener
|
Jan Dewitt
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
0
|
| Najwyżej w rankingu
|
85 (6 listopada 2006)
|
| Australian Open
|
2R (2006)
|
| Roland Garros
|
3R (1997)
|
| Wimbledon
|
4R (1995)
|
| US Open
|
2R (2002)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
4
|
| Najwyżej w rankingu
|
10 (26 kwietnia 2010)
|
| Australian Open
|
2R (2006, 2013)
|
| Roland Garros
|
F (2009)
|
| Wimbledon
|
SF (2009, 2010)
|
| US Open
|
QF (2009, 2010)
|
|
|
| Strona internetowa
|
Dick Norman (ur. 1 marca 1971 w Waregem) – belgijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca turniejów ATP World Tour w deblu.
Kariera tenisowa
Leworęczny zawodnik, jeden z najwyższych graczy wśród tenisistów (2,03 m), zadebiutował w gronie zawodowców w 1991 roku. Dnia 17 czerwca 2013 roku, w wieku 42 lat, zakończył karierę tenisową podczas turnieju w 's-Hertogenbosch[1].
W grze pojedynczej pierwsze sukcesy zaczął odnosić w roku 1995 kiedy to w maju doszedł do IV rundy wielkoszlemowego Wimbledonu, eliminując kolejno trzech byłych mistrzów tego turnieju (dwóch w grze pojedynczej) – Pata Casha, Stefana Edberga i deblistę Todda Woodbridge; przegrał w 1/8 finału z innym dawnym zwycięzcą wimbledońskim, Borisem Beckerem. W lipcu tegoż samego roku wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP Challenger Tour, w Newcastle. Dwa lata później wygrał zawody tej samej rangi w Dreźnie i Neumünster oraz dotarł do III rundy Rolanda Garrosa; przegrał z późniejszym finalistą i byłym triumfatorem turnieju Hiszpanem Sergim Bruguerą. W roku 2001, w maju, wygrał rozgrywki ATP Challenger Tour w Antwerpii, a w 2002 roku w Magdeburgu, San Luis Potosí, Andorze i Quito. Sezon 2003 zakończył z jednym zwycięstwem - w San Luis Potosí, a w roku 2004 zatriumfował w Ischgl. W roku 2005 zwyciężył na początku lutego w Belgradzie, a pod koniec sezonu w Dnipropietrowsku. W sezonie 2007 doszedł do swojego pierwszego półfinału turniejów rangi ATP World Tour, na trawiastych kortach w Newport, eliminując m.in. Michaela Berrera; przegrał z Nicolasem Mahutem. W roku 2009, przechodząc najpierw eliminacje, wygrał zawody ATP Challenger Tour w Meksyku. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 85. miejscu na początku listopada 2006 roku.
W grze podwójnej pierwszy finał turniejów ATP World Tour osiągnął w 1995 roku w Pekinie grając w parze z Fernonem Wibierem. Mecz o tytuł przegrali z deblem Tommy Ho-Sébastien Lareau. Na początku 2007 roku wygrał wspólnie Xavierem Malissem turniej w Ćennaju pokonując w finale wynikiem 7:6, 7:6 hiszpańską parę Rafael Nadal-Bartolomé Salvá-Vidal. Drugie turniejowe zwycięstwo wywalczył w lutym 2009 roku, kiedy w parze z Amerykaninem Jamesem Cerretanim wygrali turniej w Johannesburgu. Wiosną tegoż roku osiągnął wielkoszlemowy finał na paryskich kortach im. Rolanda Garrosa w parze z Wesleyem Moodiem. Debliści wyeliminowali m.in. amerykańskich bliźniaków Boba i Mike'a Bryanów, jednak w finale musieli uznać wyższość hindusko-czeskiego duetu Leander Paes-Lukáš Dlouhý przegrywając 6:3, 3:6, 2:6. W wieku 38 lat stał się najstarszym finalistą paryskiego turnieju wielkoszlemowego w erze open. Pod koniec czerwca zwyciężył wspólnie z Moodiem w turnieju rozgrywanym na kortach w 's-Hertogenbosch. Czwarty deblowy tytuł Belg wywalczył na początku lutego 2011 roku w Zagrzebiu. Razem z Horią Tecău pokonali w finale hiszpańską parę Marcel Granollers-Marc López. W maju 2012 roku razem z Xavierem Malissem wystąpił w finale turnieju w Monachium. W meczu o mistrzostwo ulegli parze František Čermák–Filip Polášek 4:6, 5:7. Najwyższą pozycję w zestawieniu deblistów Norman osiągnął pod koniec kwietnia 2010 roku- nr 10.
W 1995 roku debiutował w reprezentacji Belgii w Pucharze Davisa; przyczynił się do awansu Belgów do najwyższej grupy rozgrywek, grupy światowej, wygrywając dwa mecze w grze pojedynczej oraz występując w zwycięskim deblu (z Filipem Dewulfem) w spotkaniu z Norwegią. Rok później wystąpił w meczu I rundy grupy światowej ze Szwecją, ponosząc porażki zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Powrócił do reprezentacji narodowej po kilkuletniej przerwie w 2004 roku (mecz z Chorwacją). W 2005 roku wystąpił w meczu z Serbią i Czarnogórą, w 2006 roku ze Słowacją, w 2007 z Niemcami (ponownie w grupie światowej). W tym ostatnim spotkaniu pokonał Philippa Kohlschreibera.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda
|
| Wielki Szlem
|
| Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
|
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
|
ATP International Series /
ATP Tour 250
|
Gra podwójna (4–3)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
| Finalista
|
1.
|
22 października 1995
|
Pekin
|
Dywanowa (hala)
|
 Fernon Wibier
|
 Tommy Ho
 Sébastien Lareau
|
6:7, 6:7
|
| Zwycięzca
|
1.
|
7 stycznia 2007
|
Ćennaj
|
Twarda
|
Xavier Malisse
|
 Rafael Nadal
Bartolomé Salvá-Vidal
|
7:6(4), 7:6(4)
|
| Zwycięzca
|
2.
|
8 lutego 2009
|
Johannesburg
|
Twarda
|
James Cerretani
|
 Ashley Fisher
 Rik de Voest
|
6:7(7), 6:2, 14–12
|
| Finalista
|
2.
|
6 czerwca 2009
|
French Open, Paryż
|
Ceglana
|
Wesley Moodie
|
 Lukáš Dlouhý
 Leander Paes
|
6:3, 3:6, 2:6
|
| Zwycięzca
|
3.
|
21 czerwca 2009
|
's-Hertogenbosch
|
Trawiasta
|
Wesley Moodie
|
 Johan Brunström
 Jean-Julien Rojer
|
7:6(3), 6:7(5), 10–5
|
| Zwycięzca
|
4.
|
6 lutego 2011
|
Zagrzeb
|
Twarda (hala)
|
 Horia Tecău
|
Marcel Granollers
Marc López
|
6:3, 6:4
|
| Finalista
|
3.
|
6 maja 2012
|
Monachium
|
Ceglana
|
Xavier Malisse
|
František Čermák
 Filip Polášek
|
4:6, 5:7
|
Przypisy
Bibliografia
