David Jacques Pierre[1] Bosc (ur. 7 kwietnia 1973 w Carcassonne)[2] – francuski pisarz, eseista i tłumacz.
Życiorys
Jest synem Hugesa Bosca (ur. 1945) i Chantal Héran (ur. 1947)[1]. Wychował się w Saint-Rémy-de-Provence i Aix-en-Provence. Ukończył szkołę w Awinionie, po czym zdał maturę w Marsylii[2]. Studiował nauki polityczne w Aix-en-Provence[3], które uzupełnił jednorocznymi[2] studiami literaturoznawstwa na Uniwersytecie w Sienie[3]. Jednym z jego wykładowców był George Steiner[3].
W 2014 otrzymał nagrodę literacką Prix Suisse de littérature za powieść Przejrzyste źródło oraz był nominowany do Nagrody Goncourtów[3]. W 2016 otrzymał nagrodę im. Michela Dentana za powieść Umrzeć, a potem wskoczyć na konia[4][5].
Zajmował się tłumaczeniem dzieł Jonathana Swifta i Dino Campany[3].
Mieszkał w Paryżu, Marsylii i w Warszawie. Obecnie mieszka w Lozannie, gdzie pracuje dla wydawnictwa Noir sur Blanc[2]. Jego żoną jest polska dziennikarka, pisarka i aktorka Wiktoria Padlewska (ur. 1977), córka Jacka Padlewskiego i aktorki Beaty Tyszkiewicz. Para ma dwóch synów: Simona Ferdinanda Andre (ur. 2007) i Marceau Thadée Gasparda (ur. 2012)[1].
Twórczość
Powieści
Nowele
- Relever les déluges, 2017[8]
Eseje
- Georges Darien, 1996[9]
- Belluaires et porchers, 1997[10]
- Ombre portée, 1999[11]
- La fête des cabanes, 2016[12]
Tłumaczenia
- Jonathan Swift, Journal de Holyhead, 2002[13]
- Jonathan Swift, Correspondance avec le Scriblerus Club, 2005[14]
- Dino Campana, Chants orphiques, 2006[15]
Przypisy