Cyrulik Warszawski
„Cyrulik Warszawski”, winieta (1926)
|
| Częstotliwość
|
tygodnik
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Język
|
polski
|
| Pierwszy numer
|
5 czerwca 1926[1]
|
| Ostatni numer
|
15 września 1934[1]
|
|
|
|
|
Cyrulik Warszawski – satyryczny tygodnik literacki wydawany w latach 1926–1934 w Warszawie, związany z obozem piłsudczykowskim i grupą literacką Skamander[1].
Cyrulik Warszawski został założony przez poetów wywodzących się z grupy Skamandra przy poparciu finansowym i organizacyjnym ówczesnego obozu rządzącego. Miał nakład w wysokości 25 tys. egzemplarzy. Kolejnymi redaktorami (i często wydawcami) byli: Leon Osiński, Ludwik Fiszer, Leszek Serafinowicz (Jan Lechoń), M. Łubowski, J. Zimosz oraz Jerzy Paczkowski. Motto, jakie przyświecało Cyrulikowi, zaczerpnięte było z Pierre'a Beaumarchais'go i brzmiało Śmiejmy się! Kto wie, czy świat potrwa jeszcze trzy tygodnie.
Duży rozgłos przyniosły Cyrulikowi Warszawskiemu szopki polityczne wystawiane w latach 1927–1930.
Według raportu współpracownika SB z lat siedemdziesiątych, Antoni Słonimski w prywatnej rozmowie Stwierdził, że:
w Encyklopedii Warszawy pod hasłem "Cyrulik Warszawski" jako reprezentantów humoru wymieniono Iwaszkiewicza i Wierzyńskiego. Czytelnik, który nie znajdzie ich nazwisk w rocznikach pisma, niech nie myśli, że go oszukano, bo wyjaśnienie jest proste-pisywali pod pseudonimami Jan Lechoń i Antoni Słonimski[2].
Po przejęciu czasopisma przez warszawski koncern Dom Prasy S.A., Cyrulik przestał być drukowany w 1934 roku[3].
Współpracownicy
Współpracownicy Cyrulika Warszawskiego to m.in.:
w tym graficy:
Przypisy
- ↑ a b c Encyklopedia Warszawy. Bartłomiej Kaczorowski (red. prowadzący). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 117–118. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Joanna Siedlecka, Kryptonim "Liryka" Słonimski, Dygat, Konwicki, 2008
- ↑ J. Łojek, J. Myśliński, W. Władyka, Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988, s. 118.
Linki zewnętrzne
