Contraamiral Horia Macellariu

Contraamiral Horia Macellariu

Klasa	korweta
Typ	Contraamiral Eustațiu Sebastian
Oznaczenie NATO	Modified Tetal
Historia
Stocznia	Santierul 2. Mai, Mangalia
Położenie stępki	bd.
Wodowanie	15 maja 1994
Forțele Navale Române
Nazwa	Contraamiral Horia Macellariu
Wejście do służby	29 września 1997
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1480 t (standardowa)
Długość	92,34 m
Szerokość	11,41 m
Zanurzenie	3,16 m
Napęd
4 silniki wysokoprężne o mocy 13 140 KM, 4 śruby
Prędkość	23,4 węzłów
Zasięg	1100 Mm przy 11 w
Uzbrojenie
• 1 armata uniwersalna 76 mm AK-176 • 2 działka plot. 30 mm AK-630 • 2 działka plot. 30 mm AK-306 • 2×XII wyrzutnie rbg RBU-6000
Wyrzutnie torpedowe	4 wt kal. 533 mm (2 × II, 4 torpedy)
Wyposażenie lotnicze
1 śmigłowiec IAR-316B (możliwość operowania)
Załoga	91

Contraamiral Horia Macellariu – rumuńska korweta zbudowana w latach 90. XX wieku w Rumunii, początkowo klasyfikowana jako fregata, należąca do typu Contraamiral Eustațiu Sebastian (w kodzie NATO: Tetal-II lub Modified/Improved Tetal). Znajduje się w służbie Rumuńskich Sił Morskich od 1997 roku. Nazwana imieniem kontradmirała Horii Macellariu, nosi numer burtowy 265.

Budowa

Rumunia w okresie komunistycznym miała ambicje samodzielnego projektowania i budowy okrętów dla swojej marynarki, jedynie z pomocą techniczną ZSRR. Pierwszym typem większych okrętów bojowych skonstruowanych w Rumunii były lekkie fregaty (korwety) typu Amiral Petre Bărbuneanu, oznaczone w kodzie NATO jako Tetal^[1]. Ich następcą zaprojektowanym w latach 80. XX wieku stały się okręty typu Contraamiral Eustațiu Sebastian, w których przeprojektowano całkowicie nadbudówki i wprowadzono możliwość bazowania śmigłowca^[2]. W kodzie NATO określano je jako Modified Tetal (zmodyfikowany Tetal), Improved Tetal (ulepszony Tetal) lub Tetal II^[a]. Początkowo klasyfikowane były jako fregaty, w 2003 roku przeklasyfikowane na korwety^[3].

Stępkę pod budowę drugiego okrętu po prototypie „Contraamiral Eustațiu Sebastian” położono w stoczni marynarki wojennej w Mangalii pod koniec lat 80, lecz w publikacjach brak jest bliższej daty^[4]. Otrzymał on nazwę „Contraamiral Horia Macellariu”, zapisywaną w skrócie na burcie jako: „CAm.Macellariu”, na cześć kontradmirała Horii Macellariu^[b]. Z powodów kryzysu finansowego podczas transformacji ekonomicznej, budowa była wstrzymana w latach 1993-1994^[4]. Okręt wodowano 15 maja 1994 roku^[5][c]. Wcielono go do służby 29 września 1997 roku^[5]. Był on ostatnią fregatą tego programu zbudowaną w Rumunii^[4].

Skrócony opis

„CAm. Macellariu” w 2016

W literaturze spotyka się różne dane co do wyporności, w tym wyporność standardową 1480 ton i pełną od 1524 do 1800 ton^[d]. Długość całkowita wynosi 92,34 m, szerokość 11,41 m, a zanurzenie 3,16 m^[6][e].

Załoga okrętów liczy według marynarki Rumunii 91 osób (w literaturze spotyka się wartości 77–95 ludzi)^[7][f]

Uzbrojenie artyleryjskie składa się z automatycznej armaty uniwersalnej kalibru 76,2 mm AK-176 w wieży na pokładzie dziobowym^[8]. Zestaw obrony bezpośredniej tworzą dwa kierowane radarowo sześciolufowe działka plot. 30 mm AK-630^[9]. Uzupełniają je dwa sześciolufowe działka plot. 30 mm AK-306^[9].

Broń podwodną stanowią dwie dwururowe obrotowe wyrzutnie torpedowe DTA-53-1124 kalibru 533 mm, umieszczone na burtach w wycięciach nadbudowy^[9]. Służą one do odpalania torped kierowanych 53-65K, których okręt przenosi cztery^[9]. Do zwalczania okrętów podwodnych służą dwie dwunastoprowadnicowe wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych RBU-6000, o donośności do 6000 m, umieszczone na nadbudowie dziobowej przed sterówką^[2]. Fregaty przenoszą zapas 64 rakietowych bomb głębinowych RGB-60^[9]. Możliwości zwalczania okrętów podwodnych zwiększa możliwość bazowania śmigłowca IAR-316B, z lądowiskiem na rufie. Okręty nie posiadają jednak hangaru i są przystosowane jedynie do czasowego bazowania na nich śmigłowca^[8].

Wyposażenie radioelektroniczne stanowił przede wszystkim radar dozoru ogólnego MR-302^[8]. Okręty wyposażone były też w radar artyleryjski Wympieł i radar nawigacyjny Najada^[9]. Do wykrywania okrętów podwodnych służy stacja hydrolokacyjna średniej częstotliwości MG-322^[8]. Wyposażenie stanowił ponadto system rozpoznania radiotechnicznego SM-2, dwie wyrzutnie celów pozornych PK-16 oraz system identyfikacji swój-obcy^[8].

Napęd stanowią cztery silniki wysokoprężne 61D, napędzające cztery śruby^[6]. Rozwijają moc po 3285 KM (łącznie 13 140 KM)^[7]. Napęd zapewnia osiąganie prędkości maksymalnej 23,4 węzłów^[6]. Zasięg pływania z prędkością 11 węzłów wynosi 1100 mil morskich^[6].

Służba

„CAm. Macellariu” podczas ćwiczeń Sea Breeze 2017

„Contraamiral Horia Macellariu” wszedł do służby 29 września 1997 roku, z numerem burtowym: 265^[4]. Jako najnowszy duży okręt rumuński, brał udział w międzynarodowych ćwiczeniach na Morzu Czarnym z państwami regionu oraz sojuszu NATO w ramach programu Partnerstwo dla Pokoju, w tym z serii Sea Breeze, Cooperative Partner i Orzeł Ocalenia^[4]. Okręt początkowo klasyfikowany był jako fregata, następnie przeklasyfikowany na korwetę^[4][6]. Wchodził w skład 79 Dywizjonu Fregat, a od 3 sierpnia 1998 roku 50 Dywizjonu Fregat, przemianowanego 25 listopada 2003 roku na 50 Dywizjon Korwet (Divizionul 50 Corvete)^[3].

Od pierwszej edycji w 2001 roku do 2013 roku uczestniczył w ośmiu rejsach międzynarodowego zespołu państw czarnomorskich BLACKSEAFOR(inne języki), w tym z marynarką Rosji (we wrześniu/październiku 2001, sierpniu 2003, sierpniu 2004, sierpniu 2007, kwietniu 2008, kwietniu 2010, sierpniu 2012, kwietniu 2013 roku)^[10]. Od 2004 roku uczestniczył we wspólnych działaniach w ramach NATO, po przystąpieniu Rumunii do sojuszu.

Uwagi

1. Modified Tetal według Conway’s All the world’s fighting ships, 1947–1995 1995 ↓, s. 325 lub w skrócie Mod Tetal (Pietlewannyj 2009 ↓, s. 165), Improved Tetal według Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 668, Tetal II według Zabłockij 2004 ↓, s. 73.
2. Prawidłowe brzmienie nazwy według strony marynarki Divizionul 50 Corvete., skrót widoczny na zdjęciu. Wiele publikacji podaje nazwę ze zwesternizowaną nazwą stopnia „Contre Admiral...” (np.Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 668).
3. Starsze publikacje podawały ogólnie rok wodowania 1992 (Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 538, Zabłockij 2004 ↓, s. 76).
4. Pietlewannyj 2009 ↓, s. 165 podaje wyporność standardową 1480 t i pełną 1600 t, Zabłockij 2004 ↓, s. 74 wyporność 1800 t (bez bliższego określenia), Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 668 wyporność pełną 1524 t (w wcześniejszych rocznikach jej równowartość: 1500 ts – Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 538).
5. Według Zabłockij 2004 ↓, s. 74, zanurzenie 3,7 m.
6. Według Pietlewannyj 2009 ↓, s. 165 załoga 77 ludzi, według Zabłockij 2004 ↓, s. 74 załoga 85 ludzi w tym 7 oficerów, według Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 668 załoga 95 ludzi.

Przypisy

1. Zabłockij 2004 ↓, s. 73.
2. Zabłockij 2004 ↓, s. 74-76.
3. Divizionul 50 Corvete - Istoric. Forțele Navale Române. [dostęp 2024-04-12]. (rum.).
4. Zabłockij 2004 ↓, s. 76.
5. Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 668.
6. Pietlewannyj 2009 ↓, s. 165.
7. Divizionul 50 Corvete. Forțele Navale Române. [zarchiwizowane z tego adresu]. (rum.).
8. Zabłockij 2004 ↓, s. 74.
9. Pietlewannyj 2009 ↓, s. 166.
10. BLACKSEAFOR 2001. blackseavisits.ru. [dostęp 2023-12-27]. (ang.). i dalsze lata

Bibliografia

• M. Pietlewannyj: Korabli stran Warszawskogo dogowora. Sankt Petersburg: Galeja Print, 2009. ISBN 978-5-8172-0127-7. (ros.).
• Władymir Zabłockij. Rumuńskie fregaty typu Tetal-II. „Okręty Wojenne”. Nr 2/2004. XIV (64), s. 73-76, 2004. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X. 
• Conway’s All the world’s fighting ships, 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1996-97. Richard Sharpe (red.). Londyn: Jane’s Information Group, 1986. ISBN 0-7106-1355-5. (ang.).
• IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).