Urodziła się w rodzinie urzędnika rządowego, jej nauczycielami byli Jean-Baptiste Greuze i Joseph-Benoît Suvée, brała też lekcje u Jacques’a-Louisa Davida[1]. Od 1798 związana była z malarzem Pierre'em-Paulem Prud’honem, który był początkowo jej nauczycielem, a później współpracownikiem i kochankiem. Długoletni i nieformalny związek zakończył się samobójstwem malarki w 1821.
Constance Mayer wystawiała systematycznie w paryskim Salonie od 1795. Malowała miniatury, sentymentalne sceny rodzajowe i melancholijne portrety. Pod wpływem Prud’hona tworzyła też alegorie, często sprzedawała swoje obrazy pod jego nazwiskiem dla uzyskania wyższej ceny, dlatego obecnie trudno jednoznacznie opisać jej artystyczny dorobek.
Pierre Paul Prud’hon: Portret Constance Mayer, 1804
Wybrane prace
Portrait de la citoyenne Mayer présentant une esquisse du portrait de sa mère, 1796
Portrait d’un enfant, 1798
Portrait du père de l’auteur, 1798
Une petite fille en prière, 1799
Un portrait en pied d’un homme à son bureau, 1800
Portrait en pied d’un homme appuyé à son bureau, 1801
Une mère et ses enfants au tombeau de leur père et lui rendant hommage, 1802
Le Mépris des Richesses, 1804
Vénus et l’amour endormis caressés et réveillés par les Zéphirs, ou le sommeil de Vénus, 1806
