Clorinde (Q90) – francuski oceaniczny okręt podwodny z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego, jednostka prototypowa swojego typu. Została zwodowana 2 października 1913 roku w stoczni Arsenal de Rochefort, a do służby w Marine nationale weszła w październiku 1916 roku. Jednostka służyła podczas wojny na wodach kanału La Manche i Atlantyku, a z listy floty została skreślona w styczniu 1926 roku.
Projekt i budowa
„Clorinde” zamówiona została na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1909 roku[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. Julien Hutter, powiększając rozmiary stworzonego przez inż. Maxime’a Laubeufa projektu Brumaire[3].
„Clorinde” zbudowana została w Arsenale w Rochefort[1][4]. Stępkę okrętu położono w listopadzie 1910 roku[5], został zwodowany 2 października 1913 roku[1][3], a do służby przyjęto go w październiku 1916 roku[5]. Okrętowi nadano nazwę na cześć postaci z eposu rycerskiego „Jerozolima wyzwolona” – Kloryndy. Jednostka otrzymała numer burtowy Q90[1].
Dane taktyczno–techniczne
„Clorinde” była średniej wielkości oceanicznym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[5]. Długość całkowita wynosiła 53,9 metra, szerokość 5,1 metra i zanurzenie 3,4 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 413 ton, a w zanurzeniu 567 ton[1][2]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN (wyprodukowane na licencji we francuskiej firmie Loire) o łącznej mocy 800 koni mechanicznych (KM)[1][3][a]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Nancy o łącznej mocy 700 KM[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13 węzłów na powierzchni i 9 węzłów w zanurzeniu[1][3][b]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 100 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[5].
Okręt wyposażony był w osiem zewnętrznych wyrzutni torped kalibru 450 mm: dwie na dziobie jednostki oraz sześć systemu Drzewieckiego, z łącznym zapasem 8 torped[1][6]. W 1917 roku na okręcie zamontowano działo pokładowe kal. 75 mm L/35 M1897[1][5].
Załoga okrętu składała się z 29 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][7].
Służba
„Clorinde” podczas wojny pełniła służbę na wodach kanału La Manche i Atlantyku[1][3]. Okręt został skreślony z listy floty w styczniu 1926 roku[1][2].
Uwagi
- ↑ Projektowana moc silników Diesla miała wynosić 1300 KM[1].
- ↑ Projektowana prędkość na powierzchni miała wynosić 15 węzłów[1].
Przypisy
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Ivan Gogin: CLORINDE submarines (1916-1917). Navypedia. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).