Polska
podkarpackie
sanocki
Zagórz
249[1]
Choceń, wcześniej Chocień – uroczysko - dawna miejscowość, leżąca na obszarze obecnego województwa podkarpackiego, powiatu sanockiego, gminy Zagórz[2].
Wieś została założona w 1567[3]. W XIX wieku początkowo figurowała pod nazwą Chocień[4][5], następnie Choceń[6][7][8][9][10][11][12]. Była położona ok. 16[13]-17 kilometrów od Liska[14], na wschód od Serednego Wielkiego (leżącego nad Kalniczką)[15]. W XIX wieku Choceń był położony na obszarze powiatu leskiego[4][5][6][7][8][9][10] (tu podano powiat sanocki[14]).
W drugiej połowie XIX wieku właścicielem dóbr tabularnych wsi Choceń był hr. Edmund Krasicki (zmarły w grudniu 1894)[4][16][17][18][19][20][6][7][8]. Potem, pod koniec lat 90. właścicielami byli jego spadkobiercy[9]. W pierwszej i drugiej dekadzie XX wieku właścicielem był syn Edmunda, Ignacy Krasicki[10][21][11].
W 1868 ludność wsi wynosiła 206[5], w 1872 – 220[6], w 1886 – 214[7], w 1897 – 201[9], w 1904 – 222[10], w latach 1914/1918 – 208[11][12]. W połowie XIX mieszkańcy wyznania rzymskokatolickiego podlegali parafii w Krzywem, a ludność z obrządku greckokatolickiego należała do parafii w Serednem Wielkiem[4][5][14][6][7][8][9][10][11].
W okresie II Rzeczypospolitej w 1934 wieś Choceń należała do gminy Łukowe w powiecie leskim w województwie lwowskim[22].
W przeszłości we wsi stwierdzono pokłady nafty i węgla[13]. Przed 1939 w Choceniu działał publiczna szkoła powszechna I stopnia, której nauczycielką-kierowniczką była Stanisława Bobolska[13].
Po 1945 r. gromada Choceń należała do powiatu leskiego.
1 stycznia 1973 obręb ewidencyjny Choceń wszedł w skład gminy Tarnawa Górna, a 1 lutego 1977 do nowo utworzonej gminy Zagórz[23].
Siedziba gminy: Zagórz