PROFILBARU.COM

Chamedora wytworna
	; Chamedora wytworna w domu.
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	arekowce
Rodzina	arekowate
Rodzaj	chamedora
Gatunek	Chamedora wytworna
	Nazwa systematyczna
	Chamaedorea elegans Mart.; Linnaea 5:204. 1830
Synonimy
	Neanthe bella O. F. Cook, nom. inval.; Neanthe elegans (Mart.) O. F. Cook;
	Neanthe bella O. F. Cook, nom. inval.; Neanthe elegans (Mart.) O. F. Cook;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Roślina uprawiana w tropikalnych warunkach

Chamedora wytworna (Chamaedorea elegans) – gatunek roślin należący do rodziny arekowatych (palm). Pochodzi z obszarów środkowego Meksyku i Gwatemali^[3], do Europy został sprowadzony w 1873. Jest uprawiany jako roślina ozdobna, w Polsce jako roślina pokojowa. Polska nazwa jest spolszczeniem (Chamaedorea = chamedora) i przetłumaczeniem nazwy łacińskiej (elegans = wytworna).

Morfologia

Pokrój: Jest to palma osiągająca w swoim naturalnym środowisku wysokość do 3 metrów. Uprawiana w mieszkaniu osiąga w warunkach klimatycznych Polski wysokość do około 1,2 m.
Liście: Delikatne, parzysto–pierzaste, duże. Dwa ostatnie, szczytowe listki są nasadami zrośnięte ze sobą. W uprawie domowej długość liści wynosi 30–60 cm.
Kwiaty: Rozdzielnopłciowe, delikatne, zebrane w pierzasty i lekko zwieszający się kwiatostan.
Owoc: Nieduże, jagodokształtne.

Biologia

Roślina jest długowieczna, może rosnąć w mieszkaniu co najmniej 5–6 lat. Rośnie powoli, rocznie przyrastają jej tylko 2-3 liście. Zakwitają już młode okazy, w różnych porach roku. W swoim naturalnym środowisku roślina rośnie w cieniu, pod bardzo wysokimi drzewami. Nadaje się do uprawy hydroponicznej.

Uprawa

Wymagania. Roślina jest łatwa w uprawie. Znosi cień, więc w pokoju może stać w miejscu ciemniejszym, z dala od okna. Może jednakże rosnąć także w miejscu dobrze oświetlonym (rośnie wówczas szybciej), byle nie było to bezpośrednie światło słoneczne. Ziemia powinna być próchniczna z dużą ilością torfu i stale wilgotna. Brązowienie końców liści zazwyczaj jest skutkiem zbyt nadmiernego przeschnięcia gleby. Nie lubi wysokich temperatur; w lecie najlepsza jest temperatura 16–18 °C,zimą temperatura nie może być niższa niż 13 °C. Zbyt wysoka temperatura powoduje kurczenie się, podsychanie i opadanie liści. Dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza, nawet spaliny z urządzeń gazowych.
Sposób uprawy. Latem podlewa się roślinę 2–3 razy w tygodniu, zimą raz na tydzień. Roślinę należy zraszać wodą, szczególnie w zimie, gdy powietrze jest suche przy centralnym ogrzewaniu. Kurz z liści ściera się mokrą szmatką. Nie należy liści nabłyszczać. Co roku na wiosnę przesadza się roślinę do nieco większej doniczki.
Rozmnażanie. Przez nasiona, jednak jest trudne. Nasiona do kiełkowania wymagają wysokiej temperatury (27 °C) i stałej wilgotności. Warunki takie najłatwiej otrzymać w szklarni, z tego też względu zazwyczaj kupuje się gotowe rośliny wyhodowane przez specjalistów.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-15] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].