Cerkiew św. Ireny w Moskwie

Cerkiew św. Ireny

Храм Великомученицы Ирины

nr rej. 7737653000
cerkiew parafialna cerkiew przedstawicielstwa Białoruskiego Kościoła Prawosławnego
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Moskwa
Miejscowość	Moskwa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	moskiewska miejska
Wezwanie	św. Ireny
Wspomnienie liturgiczne	16/29 kwietnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1790 Data zakończenia budowy 1792 Data zamknięcia po 1932 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1992
Dane świątyni Styl klasycystyczny Świątynia • materiał bud. • cegła Kopuła • liczba kopuł 1 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 św. Ireny (główny Trójcy Świętej), św. Katarzyny
Położenie na mapie Moskwy Cerkiew św. Ireny
Położenie na mapie Rosji Cerkiew św. Ireny
55°46′30,7″N 37°41′17,0″E
Strona internetowa

Cerkiew św. Ireny – prawosławna cerkiew w Moskwie, w dekanacie Objawienia Pańskiego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Przy świątyni funkcjonuje przedstawicielstwo Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia

Ikonostas

Cerkiew znajduje się na terenie dawnej wsi Pokrowskoje, obecnie położonej w granicach administracyjnych Moskwy. Pierwsza wzmianka o świątyni na jej miejscu pochodzi z 1633. Cerkiew ta nosiła wezwanie św. Mikołaja, natomiast w 1635 została powiększona o drugi ołtarz św. Ireny, patronki nowo narodzonej wielkiej księżnej Ireny Michajłowny. W XVIII w. świątynię rozbudowano raz jeszcze, dostawiając ołtarz św. Katarzyny, patronki carycy Katarzyny II. W tym samym stuleciu, w latach 1790–1792, rozebrano starszą świątynię i na jej miejscu wzniesiono cerkiew murowaną. Jej główny ołtarz został wyświęcony ku czci Trójcy Świętej, zaś dwa boczne – ku czci świętych Ireny i Katarzyny. Obiekt powszechnie nazywany był cerkwią św. Ireny^[1].

Cerkiew została zamknięta po rewolucji październikowej^[1], musiała jednak być czynna jeszcze w 1932, gdyż w wymienionym roku odbył się w niej pogrzeb biskupa kałuskiego i borowskiego Sylwestra^[2]. Jej budynek pełnił następnie różne funkcje, m.in. fabryki i magazynu. Wyposażenie świątyni zostało całkowicie zniszczone, zburzono również cerkiewną dzwonnicę i zdjęto kopuły^[1]. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał zdewastowaną świątynię w 1992. Przystąpiono wówczas do prac remontowych, równocześnie w budynku zaczęły ponownie odbywać się nabożeństwa^[1].

W 2013 przy świątyni utworzone zostało przedstawicielstwo Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego, zaś honorowym proboszczem miejscowej parafii został arcybiskup witebski i orszański Dymitr^[1].

Przypisy

1. История храма святой великомученицы Ирины
2. Сильвестр (Братановский Александр Алексеевич)