Bundesliga niemiecka w hokeju na lodzie

Bundesliga niemiecka
w hokeju na lodzie
Eishockey-Bundesliga
Państwo

 Niemcy

Oficjalny skrót

BL

Dyscyplina

hokej na lodzie

Organizator rozgrywek

DEV (1958–1969)
DEB (1969–1994)

Data założenia

1958

Poprzednia nazwa

Oberliga

Data rozwiązania

1994

Nowa nazwa

DEL

Rozgrywki
Liczba drużyn

12

Niższy poziom ligowy

2. Bundesliga

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

EV Füssen

Ostatni zwycięzca

Hedos Monachium

Najwięcej zwycięstw

EV Füssen (9 razy)

Bundesliga niemiecka w hokeju na lodzie (niem. Eishockey-Bundesliga, w skrócie BL) – najwyższa klasa rozgrywkowa hokeja na lodzie w Niemczech w latach 1958–1994. W 1994 roku została zastąpiona przez ligę DEL (Deutsche Eishockey Liga).

Historia

Wczesne lata

W 1958 roku Bundesliga zastąpiła Oberligę jako najwyższą klasę rozgrywkową w RFN. W pierwszym sezonie, sezonie 1958/1959 triumfatorem rozgrywek został EV Füssen, który zdominował ostatnie sześć sezonów Oberligi. Na początku w rozgrywkach dominowały kluby z Bawarii, jednak z czasem w rozgrywkach zaczęły się liczyć kluby z innych krajów związkowych, takie jak m.in.: BSC Berlin, Düsseldorfer EG, Kölner EC, Mannheimer ERC.

W latach 1958–1961 Bundesliga składała się z 8 klubów i odbywała się ona w formie jednej rundy, jednak w następnych sezonach liczba klubów oraz formuła stale się zmieniała. W sezonie 1961/1962 po rundzie zasadniczej rozegrano rundę mistrzowską, w której triumfował EC Bad Tölz, natomiast spadkowiczów do Oberligi wyłaniała runda spadkowa.

Rozwój Bundesligi

W sezonie 1965/1966 liga składała się z 10 klubów, natomiast w sezonie 1966/1967 w celu zredukowania kosztów podróży na mecze wyjazdowe podzielono ligę na Grupę Zachodnią i Południową: pięć bawarskich zostało przydzielonych do Grupy Południowej, natomiast drużyny z zachodniej części kraju oraz Berlina przydzielono do Grupy Zachodniej. W sezonie 1968/1969 liga została powiększona do 12 klubów, a po sezonie 1968/1969 DEB (Deutsche Eishockey-Bund) przejął organizację rozgrywek od DEV (Deutscher Eissport-Verband).

W sezonie 1979/1980 po rundzie zasadniczej rozegrano drugą rundę podzieloną na 3 grupy: z której po dwa najlepsze kluby oraz dwa najlepsze kluby z 3. miejsc awansowało do rundy mistrzowskiej, a pozostałe kluby do rundy spadkowej.

Powstanie fazy play-off

EV Landshut celebruje triumf w sezonie 1982/1983.

W sezonie 1980/1981 zmieniono formułę ligi na model rozgrywek połnocnoamerykańskich: po rundzie zasadniczej odbyła się faza play-off. Pierwszym triumfatorem rozgrywek w takiej formule został SC Riessersee (wygrana rywalizacji w finale z Düsseldorfer EG 2:1), który czuł się pokrzywdzony formułą rozgrywek z sezonu 1979/1980.

Podczas sezonu 1980/1981 wybuchła afera dotycząca fałszowania paszportów niemieckich dla zagranicznych zawodników w celu obejścia limitu dla tych zawodników, w której zamieszane były Duisburger SC i Kölner EC, a mecze tych drużyn, w których grali zawodnicy z fałszywymi dokumentami, zostały zweryfikowane na walkower 0:5 na niekorzyść tych klubów, co spowodowało odjęcie punktów obu klubów w tabeli ligowej, a zarazem: dla Duisburger SC spadek do 2. Bundesligi, natomiast dla Kölner EC brak awansu do fazy play-off i obrona przed spadkiem w rundzie spadkowej (klub w latach 1984–1988 czterokrotnie triumfował z rozgrywkach).

Ostatnie lata

Po zjednoczeniu Niemiec 3 września 1990 roku, dwa kluby z NRD: Dynamo Berlin i Dynamo Weißwasser zostały dopuszczone do rozgrywek w sezonie 1990/1991, tym samym liga została powiększona do 12 klubów. Najbardziej utytułowaną drużyną ogólnoniemieckich rozgrywek był Düsseldorfer EG, który trzykrotnie z rzędu triumfował w rozgrywkach (19911993).

Od wprowadzenia fazy play-out, decydującą kwestią dotyczącą spadku z Bundesligi była sytuacja finansowa klubów (cztery kluby zostały zdegradowane z rozgrywek mimo utrzymania względem sportowym), w związku z czym kluby Bundesligi domagały się utworzenia nowej profesjonalnej ligi opartej na modelu północnoamerykańskim, co miało zagwarantował lepszą reklamę oraz odciążyć pracę na rzecz juniorów i amatorów władze DEB.

Sezon 1993/1994 był ostatnim sezon Bundesligi, którego ostatnim triumfatorem został Hedos Monachium, który w fazie play-off nie przegrał żadnego meczu, a w finale wygrał rywalizację z Düsseldorfer EG 3:0.

Po zakończeniu sezonu 1993/1994 i negocjacjach z DEB kluby zdecydowały o utworzeniu ligi zawodowej DEL, składającej się z 18 klubów, która zastąpiła Bundesligę jako najwyższą klasę rozgrywkową w Niemczech[1].

Lista sezonów

(Uwaga! Lista nie jest równoznaczna z listą mistrzów Polski)

Sezon Mistrz Wicemistrz 3. miejsce Sezon zasadniczy
1959 EV Füssen EC Bad Tölz Mannheimer ERC
1960 SC Riessersee EV Füssen EC Bad Tölz
1961 EV Füssen EC Bad Tölz SC Riessersee
1962 EC Bad Tölz EV Füssen SC Riessersee
1963 EV Füssen EC Bad Tölz Mannheimer ERC
1964 EV Füssen EC Bad Tölz SC Riessersee
1965 EV Füssen EC Bad Tölz Mannheimer ERC
1966 EC Bad Tölz EV Füssen Düsseldorfer EG
1967 Düsseldorfer EG EC Bad Tölz EV Landshut
1968 EV Füssen EC Bad Tölz EV Landshut
1969 EV Füssen Düsseldorfer EG EC Bad Tölz
1970 EV Landshut EC Bad Tölz SC Riessersee
1971 EV Füssen Düsseldorfer EG EC Bad Tölz
1972 Düsseldorfer EG EV Füssen SC Riessersee
1973 EV Füssen Düsseldorfer EG EV Landshut
1974 BSC Berlin EV Landshut VfL Bad Nauheim
1975 Düsseldorfer EG BSC Berlin Krefelder EV
1976 BSC Berlin EV Landshut Düsseldorfer EG
1977 Kölner EC Krefelder EV EV Landshut
1978 SC Riessersee BSC Berlin Kölner EC
1979 Kölner EC SC Riessersee BSC Berlin
1980 Mannheimer ERC Düsseldorfer EG SC Riessersee
1981 SC Riessersee Düsseldorfer EG Mannheimer ERC SC Riessersee
1982 SB Rosenheim Mannheimer ERC Kölner EC EV Landshut
1983 EV Landshut Mannheimer ERC SB Rosenheim EV Landshut
1984 Kölner EC EV Landshut Mannheimer ERC Mannheimer ERC
1985 SB Rosenheim Mannheimer ERC Kölner EC SC Riessersee
1986 Kölner EC Düsseldorfer EG SB Rosenheim Kölner EC
1987 Kölner EC Mannheimer ERC Düsseldorfer EG SB Rosenheim
1988 Kölner EC SB Rosenheim Mannheimer ERC SB Rosenheim
1989 SB Rosenheim Düsseldorfer EG Kölner EC Kölner EC
1990 Düsseldorfer EG SB Rosenheim Kölner EC Kölner EC
1991 Düsseldorfer EG Kölner EC SB Rosenheim Kölner EC
1992 Düsseldorfer EG SB Rosenheim Nie rozgrywano meczów o 3. miejsce. Düsseldorfer EG
1993 Düsseldorfer EG Kölner EC Düsseldorfer EG
1994 Hedos Monachium Düsseldorfer EG Düsseldorfer EG

Tabela medalowa

Według klubów

Lp. Klub Miejsca na podium Lata triumfów
Suma
1. EV Füssen 9 4 0 13 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1968, 1969, 1971, 1973
2. Düsseldorfer EG 7 8 3 18 1967, 1972, 1975, 1990, 1991, 1992, 1993
3. Kölner EC 6 2 5 13 1977, 1979, 1984, 1986, 1987, 1988
4. SB Rosenheim 3 3 3 9 1982, 1985, 1989
5. SC Riessersee 3 1 6 10 1960, 1978, 1981
6. EC Bad Tölz 2 8 3 13 1962, 1966
7. EV Landshut 2 3 4 9 1970, 1983
8. BSC Berlin 2 2 1 5 1974, 1976
9. Mannheimer ERC 1 4 6 11 1980
10. Hedos Monachium 1 0 0 1 1994
11. Krefelder EV 0 1 1 2
12. VfL Bad Nauheim 0 0 1 1

Według krajów związkowych

Lp. Kraj związkowy Miejsca na podium Kluby
Suma
1.  Bawaria 20 19 16 55 EC Bad Tölz, EV Füssen, EV Landshut, Hedos Monachium, SB Rosenheim, SC Riessersee
2.  Nadrenia Północna-Westfalia 13 11 9 33 Düsseldorfer EG, Kölner EC, Krefelder EV
3.  Berlin 2 2 1 5 BSC Berlin
4.  Badenia-Wirtembergia 1 4 6 11 Mannheimer ERC
5.  Hesja 0 0 1 1 VfL Bad Nauheim

Kluby

Klub Liczba sezozów Pierwszy sezon Ostatni sezon Obecna liga
EV Landshut 31 1963/1964 1993/1994 DEL2
Düsseldorfer EG 30 1958/1959 1993/1994 DEL
Mannheimer ERC 29 1958/1959 1993/1994 DEL
SC Riessersee 28 1958/1959 1986/1987 DEL2
ESV Kaufbeuren 25 1959/1960 1993/1994 DEL2
EV Füssen 25 1958/1959 1982/1983 Oberliga
Kölner EC 23 1973/1974 1993/1994 DEL
Krefelder EV 23 1958/1959 1993/1994 DEL
EC Bad Tölz 18 1958/1959 1975/1976 Oberliga
VfL Bad Nauheim 18 1959/1960 1981/1982 Oberliga
SB Rosenheim 15 1978/1979 1993/1994 DEL2
Schwenninger ERC 14 1981/1982 1993/1994 DEL2
BSC Berlin 11 1966/1967 1981/1982 Nie istnieje
Preußen Krefeld 10 1958/1959 1968/1969 Nie istnieje
Augsburger EV 8 1968/1969 1978/1979 DEL
ECD Iserlohn 8 1977/1978 1987/1988 DEL
BSC Preussen 7 1987/1988 1993/1994 Nie istnieje
Eintracht Frankfurt 7 1968/1969 1990/1991 Nie istnieje
EHC Freiburg 5 1988/1989 1992/1993 Nie istnieje
Hedos Monachium 5 1989/1990 1993/1994 Nie istnieje
Eintracht Dortmund 4 1960/1961 1964/1965 Oberliga
EV Rosenheim 4 1972/1973 1977/1978 Nie istnieje
Dynamo Berlin 3 1990/1991 1993/1994 DEL
ERC Freiburg 3 1979/1980 1983/1984 Nie istnieje
Bayern Monachium 2 1967/1968 1968/1969 Nie istnieje
Duisburger SC 2 1979/1980 1980/1981 Oberliga
EC Ratingen 2 1992/1993 1993/1994 Nie istnieje
ES Weißwasser 2 1990/1991 1991/1992 DEL2
EHC Monachium 1 1980/1981 1980/1981 Nie istnieje
Kölner EK 1 1969/1970 1969/1970 Nie istnieje
EHC Essen-West 1 1984/1985 1984/1985 Oberliga
SC Weßling/Starnberg 1 1958/1959 1958/1959 Nie istnieje
SG Oberstdorf/Sonthofen 1 1967/1968 1967/1968 Nie istnieje
SV Bayreuth 1 1985/1986 1985/1986 Nie istnieje

[2]

Rekordy

Formuła

Sezon Runda zasadnicza Runda końcowa Liczba klubów
1959 1 runda Nie rozgrywano 8 klubów
1960
1961 4 rundy
1962 Runda mistrzowska
Runda spadkowa
1963
1964
1965
1966 10 klubów
1967 4 rundy (2 grupy)
1968
1969 12 klubów
1970 1 runda
1971 4 rundy Nie rozgrywano 10 klubów
1972
1973 11 klubów
1974 10 klubów
1975
1976
1977 Runda mistrzowska
Runda spadkowa
Sezon Runda zasadnicza Runda końcowa Liczba klubów
1977 4 rundy Runda mistrzowska
Runda spadkowa
10 klubów
1978
1979 12 klubów
1980 Pierwsza runda
Druga runda (3 grupy)
1981 4 rundy Play-off
Runda spadkowa
1982
1983 10 klubów
1984
1985
1986
1987
1988
1989
1990
1991 Play-off
Play-out
12 klubów
1992
1993
1994

Przypisy

  1. Championnat d'Allemagne 1993/94 (fr.)
  2. Günter Klein: 30 Jahre Eishockey-Bundesliga. Copress Verlag, 1988, s. 94. ISBN 3-7679-0289-3. (niem.).

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!