Do rozpadu ZSRR najwyższą klasą rozgrywkową była tzw. Wysszaja Liga. Drugą klasą ligową była Pierwaja Liga (ros. Первая лига), zaś niżej istniała Wtaraja Liga (ros. Вторая лига). Tenże podział został unieważniony w 1992, wówczas Wysszaja Liga stała się drugą klasą rozgrywkową. Najwyższą została Superliga. W latach 1992–1996 nazywała się ona MHL (Międzynarodowa Hokejowa Liga) (ros. Межнациональная хоккейная лига). Uczestniczyli kluby z Rosji, Białorusi, Ukrainy, Łotwy i Kazachstanu. W 1996 została rozformowana. Pozostawiono tylko rosyjskie kluby, które do 1999 uczestniczyły w Rosyjskiej Lidze Hokejowej (ros. Российская хоккейная лига). Dopiero od 1999 sezonu ponownie dopuszczono kluby spoza Rosji i nazwę ligi zmieniono na Mistrzostwa Rosji Superliga (ros. Чемпионат России Суперлига).
Do końca sezonu 2007/08, mistrz rozgrywek Wysschaja Liga awansował do Superligi. Zasadą było, iż triumfator Wysschaja Liga był przyjmowany do Superligi, jeśli poza sukcesem sportowym spełniał także wymagania finansowe (jeśli nie, wówczas szansę gry w KHL otrzymywał klub przegrany w finale Wysschaja Liga). Jednak w obu przypadkach degradowany był ostatni zespół w Superlidze. Jeśli żaden z finalistów nie spełniał kryteriów, wówczas awans i degradacja nie odbywały się.
W ostatnim sezonie liczyła 20 zespołów. Ostatnim mistrzem został Saławat Jułajew Ufa.