Bronisław Szostak

Bronisław Szostak

mjr dypl. Bronisław Szostak
podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1894 Spiczyńce
Data i miejsce śmierci	25 września 1939 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Biuro Inspekcji GISZ 1 pułk piechoty rez.
Stanowiska	oficer dyspozycyjny NW d-ca pułku piechoty
Odznaczenia

Bronisław Szostak (ur. 24 kwietnia 1894^[a] w Spiczyńcach, zm. 25 września 1939 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 24 kwietnia 1894 w Spiczyńcach jako syn Antoniego^[2]. Z dniem 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/1927^[3]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisko kierownika referatu^[5][6]. W marcu 1931 został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem na stanowisko dowódcy batalionu^[7][8]. W grudniu 1932 zakończył staż liniowy i wrócił do DOK IX^[9]. W październiku 1933 został przeniesiony do Biura Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie^[10]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 17. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[11]. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Inspekcji GISZ na stanowisku oficera dyspozycyjnego^[12].

Po wybuchu II wojny światowej początkowo na stanowisku oficera do zleceń Naczelnego Wodza, w okresie późniejszym objął dowództwo improwizowanego dwubatalionowego 1 pułku piechoty rez. w 29 Brygadzie Piechoty^[13]. Uczestniczył między innymi w walkach o Zamość, gdzie też prawdopodobnie dostał się 23 września 1939 do niemieckiej niewoli.

Przetransportowany do Jarosławia, a następnie samolotem do Grodziska. Tu, w sztabie niemieckiej 8 Armii, razem z ppłk. Karolem Matzenauerem zostali zaznajomieni z sytuacją na froncie, a następnie (25 września 1939) odesłani samochodem do Warszawy, by zameldować dowódcy obrony stolicy o bezsensowności dalszej walki^[14]. Tego samego dnia nocą ppłk Szostak poszedł do swego mieszkania spotkać się z żoną. Tu poniósł śmierć w niewyjaśnionych okolicznościach^[15] (prawdopodobnie popełnił samobójstwo).

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 17-2-4)^[16].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (28 lutego 1921)^[17]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)^[18]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
• Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)^[19]
• Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)^[20]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)

Uwagi

1. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „24 marca” na „24 kwietnia” 1894^[1].

Przypisy

1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25.
2. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-22] .
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 115 z 30 października 1925 roku, s. 621.
4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125, 181.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 610.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 7.
11. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
12. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 416.
13. Kryska-Karski 1996 ↓, s. 421.
14. Głowacki 1969 ↓, s. 258.
15. Janowski 1984 ↓, s. 166.
16. Miasto st. Warszawa - Cmentarze (wyszukiwarka).
17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 481.
18. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
19. M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
20. M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Tadeusz Kryska-Karski: Straty korpusu oficerskiego 1939–1945. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna, 1996. ISBN 0-85065-252-9.
• Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1969. ISBN 83-11-07109-8.
• Julian Janowski: Dziennik zastępcy dowódcy obrony Warszawy w 1939 roku (w: Obrona Warszawy 1939 we wspomnieniach). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984. ISBN 83-11-07128-4.