PROFILBARU.COM

Bogusław Dobrzycki
	; Bogusław Dobrzycki przed 1928 rokiem
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1875 ; Poznań
Data i miejsce śmierci	13 listopada 1948 ; Poznań
	Prezes/Dyrektor Dyrekcji Kolei w Poznaniu
Okres	od 1920; do 1926
Poprzednik	Benon Rutkowski
Następca	Stanisław Ruciński
	Dyrektor Dyrekcji Kolei w Katowicach
Okres	od 1926; do 1929
Poprzednik	Stanisław Ruciński
Następca	Mieczysław Niebieszczański
	Dyrektor Dyrekcji Kolei w Gdańsku
Okres	od 1929; do 1933
Poprzednik	Tadeusz Czarnowski
	Dyrektor Dyrekcji Kolei w Toruniu
Okres	od 1933; do 1938
Następca	Jan Lorffing
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bogusław Dobrzycki herbu Leszczyc (ur. 23 listopada 1875 w Poznaniu, zm. 13 listopada 1948 tamże) – polski inżynier i menedżer kolejowy II RP.

Życiorys

Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu oraz Politechniki w Brunszwiku, gdzie uzyskał dyplom inżyniera budowy maszyn. Był właścicielem Fabryki i Składu Machin dla Rolnictwa, Lejarni Żelaza i Spiżu – M. Arnold, Ostrów (1910–1919). Podczas I wojny światowej był podporucznikiem obserwatorem lotnictwa pruskiego. Był naczelnikiem Urzędu Wodnego we Frankopolu nad Bugiem (1916). Budował Stację Lotniczą w Toruniu (1918). Członek komisji w niemiecko-rosyjskiej konferencji pokojowej w Brześciu nad Bugiem (1918)^[1].

W wyniku powstania wielkopolskiego został kierownikiem Wydziału Komunikacji Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu^[2]. Pełnił funkcję prezesa dyrekcji kolei – w Poznaniu (1920–1926), Katowicach (1926–1929), Gdańsku (1929–1933), następnie przeniesionej do Torunia (1933–1938)^[3]. Jako delegat ówczesnego Ministerstwa Kolei Żelaznych, w czerwcu 1922, przekazał kierownictwo dyrekcji w ręce pierwszego prezesa polskiej Dyrekcji Kolei Państwowych w Katowicach dra Bolesława Sikorskiego. Twórca węzła kolejowo-portowego w Gdyni^[4]. Nadzorował uruchamianie magistrali węglowej polsko-francuskiej linii Herby Nowe-Gdynia (1935–1937)^[5]. Po wojnie pracował w Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu^[6].

Członek Wydziału Wykonawczego Pomorskiego Wojewódzkiego Komitetu Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu w 1938 roku^[7].

Powierzono mu też kierownictwo Gdańskiej Macierzy Szkolnej (1929–1933)^{[potrzebny przypis]} i delegatury Ligi Popierania Turystyki w Toruniu^[5].

Zmarł w Poznaniu. Pochowany na cmentarzu Jeżyckim (kwatera L-1-44)^[8].

↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 48.
↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 48–49.
↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 49–50.
↑ Przybyszewski 2002 ↓, s. 49.
↑ ^a ^b Przybyszewski 2002 ↓, s. 50.
↑ ^a ^b Przybyszewski 2002 ↓, s. 51.
↑ Pomorski Wojewódzki Komitet Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu : Obywatele! [Inc.:] W dniach 19 i 20 czerwca 1938 r., Pomorze święcić będzie w obecności Pana Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza, dzień wielkiego tryumfu ofiarności [...]
↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-01-05] .
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie kolejowej”.
↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Henryk Jarus: 60-lecie Polskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Katowicach, Trakcja i Wagony, nr 8/1982.
Kazimierz Przybyszewski: Dobrzycki Bogusław. W: Toruński Słownik Biograficzny. Krzysztof Mikulski (red.). T. 3. Toruń: Towarzystwo Miłośników Torunia, 2002.
Stanisław Wilimberg (red.): 75 lat Północnego Okręgu kolei Państwowych, PDOKP Gdańsk 1996.