Belona atlantycka
| Strongylura marina
|
| (Walbaum, 1792)
|
|
|
|
| Systematyka
|
| Domena
|
eukarionty
|
| Królestwo
|
zwierzęta
|
| Typ
|
strunowce
|
| Podtyp
|
kręgowce
|
| Gromada
|
promieniopłetwe
|
| Infragromada
|
doskonałokostne
|
| Rząd
|
belonokształtne
|
| Rodzina
|
belonowate
|
| Rodzaj
|
strongylura
|
| Gatunek
|
belona atlantycka
|
| Synonimy
|
- Belone almeida Quoy & Gaimard, 1824
- Belone galeata Valenciennes, 1846
- Belone houttuyni Bloch & Schneider, 1801
- Belone scrutator Girard, 1858
- Belone timucu Valenciennes, 1846
- Belone truncata Lesueur, 1821
- Esox belone houttuyni Bloch & Schneider, 1801
- Esox belone marinus Bloch & Schneider, 1801
- Esox houttuyni Walbaum, 1792
- Esox longirostris Mitchill, 1818
- Esox marinus Walbaum, 1792
|
|
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]
|
|
|
|
|
|
Belona atlantycka (Strongylura marina) - gatunek ryby z rodziny belonowatych.
Występowanie
Zach. Atlantyk od stanu Maine w USA i Zatoki Meksykańskiej w Meksyku, po Brazylię. Nie występuje na Bahamach i Antylach.
Żyje w strefie przybrzeżnej, w lagunach i wśród namorzynów. Wchodzi do wód słodkich.
Cechy morfologiczne
Osiąga max. 111 cm (średnio 60 cm) długości i 2,34 wagi. W płetwie grzbietowej 14 - 17 promieni, w płetwie odbytowej 16 - 20 promieni.
Poniżej oka czarna plamka.
Odżywianie
Żywi się głównie małymi rybami.
Rozród
W Zatoce Delaware trze się od VI do VIII. Jajorodna, tylko prawa gonada jest rozwinięta. Ikra jest przyczepiana do przedmiotów leżących pod wodą za pomocą nitkowatego wyrostka.
Znaczenie
Łowiona przez wędkarzy. Ma niewielkie znaczenie gospodarcze, sprzedawana świeża.
Bibliografia
Strongylura marina. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 12 marca 2012]
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):
