PROFILBARU.COM

Bazylika Świętej Anny
‏כנסיית סנטה אנה‎
	bazylika mniejsza
Państwo	Izrael
Miejscowość	Jerozolima
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Protektorat Francji	Posiadłości Francji w Ziemi Świętej
bazylika mniejsza	od 10 lipca 1954
Wezwanie	św. Anny
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1100
Data zakończenia budowy	1130
Data zniszczenia	1967
Data reaktywacji	14 lipca 1971
Dane świątyni
Styl	romański
Świątynia; • materiał bud.; • długość; • szerokość	; • kamień; 34 m; 19,5 m
Kopuła; • liczba kopuł	; 1
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Jerozolimy Bazylika Świętej Anny
	Położenie na mapie Izraela Bazylika Świętej Anny
	31°46′53,04″N 35°14′11,21″E/31,781400 35,236447
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bazylika świętej Anny w Jerozolimie (hebr. כנסיית סנטה אנה; arab. كنيسة القديسة حنة) – rzymskokatolicki kościół znajdujący się na początku ulicy Derech Sha’ar HaArayot, będącej przedłużeniem ulicy Via Dolorosa, w pobliżu Bramy Lwów i kościołów Biczowania i Skazania, w Dzielnicy Muzułmańskiej Starego Miasta Jerozolimy. Bazylika mniejsza od 10 lipca 1954 roku, zalicza się do eksterytorialnych Posiadłości Francji w Ziemi Świętej^[1].

Historia

Protoewangelia Jakuba umieszcza miejsce narodzenia Najświętszej Maryi Panny, matki Jezusa Chrystusa w pobliżu Bazyliki (ProtEwJk 4,4)^[2]. Tam przy Sadzawce Owczej już od początku V wieku przychodzili pielgrzymi, odwiedzając to miejsce, gdzie pierwotnie stał kościół pw. Paralityka i NMP w miejscu jej przypuszczalnego narodzenia. Kościół ten został później zniszczony jeszcze przed przybyciem krzyżowców, a potem odbudowany wraz z klasztorem. W 1192 roku kościół został przekształcony w kolegium szafickie, jak informuje o tym arabski napis na tympanonie głównego wejścia, przyjmując nazwę Salahije, stając się niedostępny dla chrześcijańskich pielgrzymów. Dopiero w XV wieku franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej otrzymali firman sułtański, pozwalający na dwukrotne w ciągu roku odprawienie mszy świętej w kościele (8 września i 8 grudnia). W 1856 roku, w dowód wdzięczności za francuskie wsparcie podczas wojny krymskiej, sułtan turecki Abdülmecid I podarował kościół Napoleonowi III Bonaparte i odtąd należy on do rządu Francji. Kościół został odrestaurowany przez architekta Christopha Édouarda Maussa i przekazany w 1878 roku Zgromadzeniu Misjonarzy Afryki zwanemu potocznie Ojcami Białymi, którzy obecnie administrują Bazyliką. W czasie wojny sześciodniowej, w czerwcu 1967 roku Bazylika została zbombardowana i znacznie zniszczona. W następnych latach odbudowana pod kierunkiem architektów M Trouvelota i o. C. Coüasnona OP i uroczyście otwarta 14 lipca 1971 roku.

Charakterystyka

Bazylika jest poświęcona św. Annie i św. Joachimowi, rodzicom Maryi. Została wybudowana w stylu romańskim. Kościół ma 34 m długości i 19,5 m szerokości i jest zwieńczony kopułą na pendentywach. Składa się z trzech naw, które posiadają apsydy. W 1954 Ojcowie Biali zastąpili istniejący ołtarz nowym marmurowym z płaskorzeźbami o tematyce związanej z życiem Maryi artysty Philippa Kaeppelina. W centrum nawy południowej znajduje się zejście do krypty, gdzie czczone jest narodzenie Matki Bożej. Podczas II wojny światowej w krypcie tej po lewej stronie ołtarza żołnierze Armii Polskiej na Wschodzie umieścili w 1944 roku wizerunek Matki Bożej Ostrobramskiej oraz polskojęzyczną tablicę pamiątkową z napisem:

W zbrojnym pochodzie do Polski przez Ziemię Świętą uczniowie szkół podchorążych – centrum wyszkolenia Armii Polskiej na Wschodzie oddając hołd Niepokalanej w miejscu Jej narodzenia – polecają się Jej opiece na zawsze szczególnie na okres walki o wolność ojczyzny i powrotu do swych rodzin. Jerozolima 29.1.1944.

Obecnie tablicę tę zdemontowano i umieszczono w Nowym Domu Polskim sióstr elżbietanek przy ulicy Hahoma HaShlishit w Jerozolimie^[3].

Obok Bazyliki znajdują się pozostałości Sadzawki Owczej, związanej z cudownym uzdrowieniem paralityka przez Chrystusa (J 5,2).

Zobacz też

Sanktuaria maryjne

Przypisy

↑ Domaines nationaux [online], Consulat Général de France à Jérusalem [dostęp 2017-12-02] (fr.).
↑ Apokryfy Nowego Testamentu. Protoewangelia Jakuba. Opoka.org.pl. [dostęp 2015-07-27]. (pol.).
↑ Kraj ↓.

Bibliografia

Donato Baldi OFM: W Ojczyźnie Chrystusa. Przewodnik po Ziemi Świętej. (Kościół św. Anny). Kraków - Asyż: Franciszkanie, 1993, s. 82–84, seria: Biblioteka Frańciszkańska. Nowa Seria.

Linki zewnętrzne

ks. Piotr Nowicki SAC: Kościół św. Anny w Jerozolimie. [w:] Horyzonty misyjne. Nr 67 (2/2014) [on-line]. Horyzonty.misjesac.pl. [dostęp 2015-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
o. Jerzy Kraj OFM: Od św. Anny w Jerozolimie.... Ofm.krakow.pl. [dostęp 2015-07-27]. (pol.).
Tu święta Anna miała urodzić Maryję. Franciszkanska3.pl, 2014-07-26. [dostęp 2015-07-27]. (pol.).
Jerozolima – kościół pod wezwaniem św. Anny z XII wieku. [w:] Album romański [on-line]. Albumromanski.pl. [dostęp 2015-07-29]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2017-08-16)]. (pol.).
Informacje na stronie Zgromadzenia Misjonarzy Afryki