Baszków jest położony około 5 km na zachód od Zdun, około 10 km na zachód od Krotoszyna i około 35 km na zachód od Ostrowa Wielkopolskiego, przy drodze powiatowej Zduny-Kobylin.
Pod obecną nazwą znany od 1457. Podobno kiedyś była w tym miejscu jeszcze wieś Włodyki, która połączyła się w bliżej nieokreślonym momencie (lecz na pewno nie wcześniej niż w 1546) z Baszkowem. Początkowo była własnością rodu Baszkowskich. Po 1613 Abraham Sieniut (pan Kobylina i posiadający znaczne udziały w Zdunach) zbudował tutaj wielką drewnianą rezydencję i żył tutaj również jego wnuk.
Następnie wieś Zborowskich herbu Jastrzębiec. W przeciągu 60 lat ze zwykłej szlachty stali się rodem magnackim i zajmowali najwyższe stanowiska w państwie[6].
W 1684 roku Baszków przeszedł na własność Leszczyńskich, a następnie, prawdopodobnie w 1791 Mielżyńskich, którzy ufundowali pałac z 1804-1805 i obecny kościół pw. WNMP z 1829, zbudowany na miejscu starszego, drewnianego. Heinrich XIII von Reuss wszedł w posiadanie wsi (podobno wygrał ją w karty) w 1861[7]. Od 1913 do 1939 właścicielami pałacu byli Czartoryscy.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej[8]. Baszków należał do okręgu kobylińskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Aleksander Mielżyński[8]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 449 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 52 dymy (domostwa)[8].
Baszków został wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej w styczniu 1945 roku przez oddziały radzieckie 1 Frontu Białoruskiego. Ich pamięć uczczono pomnikiem w miejscowym parku[10].
park krajobrazowy z sadzawkami, głazami narzutowymi i różnorodnym drzewostanem (ok. 11 ha) utworzony ok. 1830 roku przez żonę M. Mielżyńskiego i jego synową Katarzynę Potulicką,
kościół parafialny fundacji Mielżyńskich pw. WNMP, klasycystyczny, z 1829 roku
ołtarz główny z dużym krzyżem z XVII wieku (pochodzący prawdopodobnie z wcześniejszego drewnianego kościoła) oraz rzeźbami św. Stanisław i św. Wojciech wykonanymi w 1919 roku przez Marcina Rożka,
grodzisko średniowieczne - Rejestr NID - numer rejestru - 439/Wlkp/C z 2012-11-21 (stanowisko 1)
Na wschód od Baszkowa przy rozstaju dróg niedaleko leśniczówki w lesie znajduje się kamienna tablica pamiątkowa na cześć brata niegdysiejszego właściciela pałacu w Baszkowie- Heinricha XIII von Reuss,
ponadto spotyka się tu sarnę, jelenia, daniela, dziki, a także bogactwo płazów i żmiję zygzakowatą, przylatują tu także żurawie i szczególnie liczne gęsi.
lasy wokół Baszkowa pełne są starych dębów, a te po południowej stronie wsi stawów.
W okolicznych lasach wytyczono jeszcze kilka szlaków rowerowych (czarny - 44,1 km i zielony - 39,3 km) i pieszych: żółty o długości 17,6 km (którego atrakcją są kurhany z II okresu epoki brązu i wczesnośredniowieczne grodzisko Sulimira) i zielony liczący 12,2 km oraz ekologiczną ścieżkę przyrodniczą o długości 4,3 km przebiegającą przez rezerwat Mszar Bogdaniec i rezerwat Baszków.
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
