Bartłomiej Mazurek (ur. 23 sierpnia 1856, zm. 3 listopada 1937) – rzeźbiarz specjalizujący się w rzeźbie nagrobkowej. Jego dzieła zachowały się na warszawskich cmentarzach: Powązkowskim i Bródnowskim.
Bartłomiej Mazurek był rzeźbiarzem-samoukiem. Pracował w warsztacie kamieniarskim Bolesława Syrewicza, a następnie doskonalił swoje umiejętności w Berlinie.
Założył po roku 1887 własny zakład kamieniarski w Warszawie przy ulicy Dzikiej 65.
Jego dzieła cechowała precyzja i staranność w ukazaniu szczegółów. Korzystał z wzorów włoskiej rzeźby nagrobkowej. Stworzył na cmentarzu Powązkowskim rzeźby na grobowcach:
rodziny Biernackich (kw. 20)
rodziny Dziurzyńskich (kw. 48)
rodziny Fuchs (kw. 25)
rodziny Weiss (kw. 45)
Antoniny Kuszelewskiej (kw. 65)
Franciszki Lubowieckiej (kw. 183)
medalion na grobie Juliana Markowskiego (kw. Q)
portret Józefy Bogdańskiej (kw. 12)
liczne nagrobki dziecięce
Do jego dzieł należy też rzeźba w nagrobku śpiewaczki operetkowej Wiktorii Kaweckiej z roku 1929 na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 35), którego oprawę architektoniczną wykonała firma Romana S. Lubowieckiego.
.jpg)
