BAP R-4 – peruwiański okręt podwodny z dwudziestolecia międzywojennego, jedna z czterech zbudowanych dla Peru jednostek typu R. Zwodowany 10 maja 1928 roku we amerykańskiej stoczni Electric Boat w Groton, został przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú(inne języki) listopadzie 1928 roku. Wielokrotnie modernizowana jednostka została skreślona z listy floty w październiku 1958 roku.
Projekt i budowa
Pierwsze dwa okręty podwodne typu R zostały zamówione przez peruwiański rząd w Stanach Zjednoczonych 11 kwietnia 1924 roku, a kolejna para 11 października 1926 roku[1] . Koszt każdej pary jednostek opiewał na 3 100 000 $[1] . Planowano też budowę piątej i szóstej jednostki, jednak na przeszkodzie stanął brak środków finansowych[1] [2]. Okręty miały konstrukcję jednokadłubową z siodłowymi zbiornikami balastowymi (and. saddle tanks), a powstały z materiałów przeznaczonych dla anulowanych po zakończeniu I wojny światowej amerykańskich jednostek typu S[1] [3].
BAP[a] R-4 został zbudowany w stoczni Electric Boat w Groton[4][1] . Wodowanie odbyło się 10 maja 1928 roku[1] [4].
Dane taktyczno-techniczne
R-4 był okrętem podwodnym konstrukcji jednokadłubowej o długości całkowitej 56,8 metra (54,4 m między pionami), szerokości 5,33 metra i zanurzeniu 4,57 metra[1] [4]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 576 ton, a w zanurzeniu 755 ton[1] [4]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki Diesla NELSECO(inne języki) o łącznej mocy 800 KM, a pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym o łącznej mocy 1000 KM[1] [4]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 14,5 węzła na powierzchni i 9,5 węzła w zanurzeniu[1] [4]. Zasięg wynosił 8000 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym[1] [4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 60 metrów[1] .
Okręt wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 533 mm (21 cali), z łącznym zapasem 8 torped[1] [4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kal. 76 mm (3 cale) L/50 Mk 10[1] [4]
Załoga okrętu składała się z 30 oficerów, podoficerów i marynarzy[1] [4].
Służba
R-4 po ukończeniu odbył latem 1928 roku samotny rejs z New London do Peru, osiągając Callao bez awarii[2][5]. W listopadzie 1928 roku jednostka została przyjęta do służby w Marina de Guerra del Perú(inne języki)[1] . W 1936 roku okręt przeszedł gruntowny remont w macierzystej stoczni[5][6]. W 1950 roku jednostka przeszła w USA przegląd techniczny[7]. Kolejny remont R-4 w stoczni Electric Boat odbył się w latach 1955-1956[1] [6]. W kwietniu 1957 roku jednostka otrzymała nazwę BAP „Arica”[3][6]. Okręt został wycofany ze służby po 30 latach służby, w październiku 1958 roku[1] [b].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: R1 submarines (1926-1928). Navypedia. [dostęp 2018-12-16]. (ang.).
- Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1938. London: Sampson Low, Marston & Co., 1938. (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1933. London: Sampson Low, Marston & Co., 1933. (ang.).
