Urodził się 23 października 1876 w Wilczej Woli[1]. Ukończył studia filozoficzne w zakresie historii i geografii[2].
13 września 1905 został mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum Polskiego w Tarnopolu[3][1][2]. Uczył tam historii, geografii oraz historii kraju rodzinnego[4]. Egzamin zawodowy złożył 7 listopada 1906[1]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 30 lipca 1907 został mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku[5][6][1][2]. W tej szkole w kolejnych latach uczył historii krajowej, dziejów ojczystych, geografii, kaligrafii, od roku szkolnego 1916/1917 także języka polskiego[7][8][9][10][11][12][13][14][15]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 15 marca 1911 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora[16][2]. Po wybuchu I wojny światowej jako c. k. profesor w roku szkolnym 1915/1916 odbywał służbę wojskową w c. i k. armii do 3 stycznia 1916, po czym nadal nauczał w sanockim gimnazjum[17][18]. Rozporządzeniem z 14 września 1917 Ministra Wyznań i Oświecenia został awansowany do VIII rangi w zawodzie od 1 października 1917[19][20]. Rozporządzeniem Rady Szkolnej Krajowej z 13 września 1919 został zwolniony z pracy w sanockim gimnazjum celem objęcia obowiązków nauczycielskich w Wielkopolsce[21][22]. Tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości znalazł się w grupie kilku sprawdzonych profesorów sanockiego gimnazjum, których skierowano do pracy w polskich szkołach na obszarze byłego zaboru pruskiego[23].
W Sanoku działał społecznie. 29 marca 1909 został ponownie wybrany członkiem wydziału sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych[24][25][26][27]. Był członkiem i działaczem sanockiego gniazdaPolskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w 1908 wybrany do wydziału, 1 kwietnia 1909 sekretarzem wydziału[28][29][30][31]. Był działaczem Towarzystwa Szkoły Ludowej; w kwietniu 1910 został wybrany członkiem wydziału koła TSL[32][33][34], od 8 grudnia 1910 był zastępcą sekretarza założonego wówczas sanockiego związku okręgowego kół TSL[35][36][37][38], w 1912 wybrany wydziałowym[39], od 1913 skarbnikiem[40], był delegatem związku okręgowego TSL na walny zjazd TSL w dniach 28–29 września 1912 we Lwowie[41]. W wyborach do rady miejskiej w Sanoku pod koniec 1910 został wybrany zastępcą radnego[42], został także radnym pierwszej powojennej kadencji w 1919[43]. Został członkiem Komitetu Opieki nad Żołnierzem Polskim w Sanoku, zawiązanego w połowie 1919 z inicjatywy ppłk. Gustawa Truskolaskiego i starosty sanockiego Tadeusza Wrześniowskiego[44]. Był działaczem Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej we Lwowie, na przełomie 1918/1919 jako delegat TPNP działał w Sanoku na rzecz jednania członków, a następnie został członkiem czynnym zwyczajnym towarzystwa w Poznaniu[45]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pozostawał nauczycielem w okresie II Rzeczypospolitej. Urlopowany z X Państwowego Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza we Lwowie od 1 marca 1926 pełnił funkcję dyrektora Prywatnego Gimnazjum Koedukacyjnego w Kolbuszowej, gdzie uczył historii i geografii[46][47][48]. Stanowisko pełnił do 1937, gdy przeszedł na emeryturę[49].
Był żonaty, miał synów[50]. Zmarł 28 maja 1948 w Krakowie[50][51]. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu Rakowickim 1 czerwca 1948 (pas 44; w tym samym miejscu spoczął inny profesor gimnazjalny Leon Kulczyński)[50][51].
↑ abcdAlicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 343. ISBN 83-87703-59-1.
↑Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 149. ISBN 978-83-939031-1-5.
↑Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 36, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Kronika. Komitet opieki nad żołnierzem polskim. „Ziemia Sanocka”. 22-23, s. 3, 3 sierpnia 1919.
↑Według publikacji Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918, wydanej w 1918, Andrzej Wyka otrzymał jedynie Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych.
.jpg)
.jpg){kind=small}
c.jpg)
