Andrzej Marian Majkowski (ur. 8 września 1939 w Warszawie) – polski dyplomata, urzędnik, w latach 1996–2005 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2006–2022 prezes Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”.
Życiorys
Jako licealista należał do Związku Młodzieży Polskiej[1]. Od 1957 do 1958 pracował jako ślusarz w Warszawskich Zakładach Fotochemicznych, a następnie był tokarzem w Polskich Zakładach Optycznych[1]. Równocześnie uprawiał lekkoatletykę[1].
W 1965 ukończył studia na Wydziale Geografii Uniwersytetu Warszawskiego oraz na Moskiewskiej Akademii Dyplomatycznej. W latach 1963–1972 był działaczem i pracownikiem ruchu młodzieżowego Zrzeszania Studentów Polskich i Związku Młodzieży Socjalistycznej. Od 1963 do 1964 był instruktorem Wydziału Propagandy, następnie kierownikiem Wydziału Studenckiego, a od 1966 do 1967 przewodniczącym Zarządu Stołecznego ZMS[1]. Od 1967 do 1972 pełnił funkcję sekretarza, a następnie wiceprzewodniczącego władz krajowych tej organizacji[2]. Od 1965 należał także do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1967 do 1968 wchodził w skład egzekutywy Komitetu Warszawskiego PZPR[1]. Uczestniczył w kampanii antysemickiej marca 1968, co zostało ujawnione przez media w 2001 i zostało wówczas przez niego samego ocenione negatywnie[3].
Od 1969 do 1972 pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Od 1972 do 1992 był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych m.in. jako I Sekretarz Ambasady w Moskwie, radca Ambasady w Indiach, wicedyrektor Departamentu Azji MSZ, ambasador Polski w Tajlandii, Birmie i na Filipinach (1984–1987)[4], wicedyrektor Departamentu Afryki, Azji i Australii MSZ.
W latach 1988–1992 zasiadał w Prezydium Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W okresie 1992–1995 pełnił funkcję prezesa Zarządu „Kuriera Polskiego”. W 1995 przewodniczył Radzie Nadzorczej S.L.S.A. Lucas, a w latach 1996–2005 był podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP odpowiedzialnym za sprawy międzynarodowe.
W lutym 1989 objął funkcję przewodniczącego Rady Fundacji Polskiej Lekkiej Atletyki. W 1997 został prezesem Zarządu Towarzystwa Polska-Republika Korei, a w 1998 prezesem Zarządu Stowarzyszenia „ Sport Dzieci i Młodzieży”. W kwietniu 2006 objął prezesurę Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”, a w czerwcu tego samego roku przewodnictwo Komisji Współpracy Międzynarodowej Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W 2022 zakończył pełnienie funkcji prezesa Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”, jego następcą został Ireneusz Bil[5].
Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1974–1987 tajnym współpracownikiem wywiadu wojskowego PRL (Zarządu II Sztabu Generalnego) o pseudonimie „Lotnik”[6].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d e Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-05].
- ↑ Marcowy minister. wprost.pl, 13/2001. [dostęp 2012-07-20].
- ↑ Bezkarność po 33 latach. rmf24.pl, 23 marca 2001. [dostęp 2022-03-05].
- ↑ Poczet ambasadorów [online], www.msz.gov.pl [dostęp 2018-09-06] (pol.).
- ↑ Zarząd Fundacji. fae.pl/. [dostęp 2022-05-07].
- ↑ Informacje w inwentarzu IPN
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 6, poz. 92) – pkt 1.
- ↑ Tildelinger av ordener og medaljer [online], kongehuset.no [dostęp 2024-09-27] (norw.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. strona prezydenta Rep. Włoskiej, 7 kwietnia 1997. (wł.).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-22] (lit.).
- ↑ Odznaczeni orderami słowackimi w latach 1993-1998. www.prezident.sk. [dostęp 2010-04-22]. (słow.).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. grybauskaite1.lrp.lt. [dostęp 2016-09-27]. (lit.).
- ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-24]. (est.).
- ↑ Указ Президента України № 1302/2004. president.gov.ua. [dostęp 2011-04-29]. (ukr.).
- ↑ Condecorados: Orden al Merito por Servicios Distinguidos. rree.gob.pe. [dostęp 2017-09-18].
- ↑ Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra. president.lv. s. 53. [dostęp 2016-09-27]. (łot.).
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 9, 30 listopada 1970, s. 5.
.svg){kind=small}
