PROFILBARU.COM

Andrzej Krawczyk
Data i miejsce urodzenia	22 października 1954 ; Ozorków
	Ambasador RP w Czechach
Okres	od 2001; do 2005
Poprzednik	Marek Pernal
Następca	Andrzej Załucki
	Podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
Okres	od 30 grudnia 2005; do 7 lutego 2007
	Ambasador RP na Słowacji
Okres	od 2009; do 2012
Poprzednik	Zenon Kosiniak-Kamysz
Następca	Tomasz Chłoń
	Ambasador RP w Bośni i Hercegowinie
Okres	od 2013; do 2018
Poprzednik	Jerzy Chmielewski
Następca	Jarosław Lindenberg
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Krawczyk (ur. 22 października 1954 w Ozorkowie) – polski historyk, urzędnik państwowy i dyplomata. W latach 2005–2007 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, ambasador RP w Republice Czeskiej (2001–2005), na Słowacji (2009–2012), w Bośni i Hercegowinie (2013–2018).

Życiorys

Wykształcenie i działalność naukowa

Ukończył studia w Instytucie Historycznym na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego w 1976. W 1982 uzyskał stopień doktora, specjalizował się w historii prasy^[1].

Specjalizuje się w historii Europy Środkowej XX wieku. Pracował jako nauczyciel akademicki w Instytucie Dziennikarstwa i Instytucie Historycznym UW oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[2]. Jest autorem kilku pozycji książkowych i licznych artykułów na tematy historyczne. Był autorem tekstów w prasie polskiej pod pseudonimem „Jan Koszycki”.

Działalność zawodowa i publiczna

Był współredaktorem „Biuletynu Solidarności Uniwersytetu Warszawskiego” w latach 1980–1982. Zasiadał w zespole „Biblioteki Historycznej i Literackiej” w drugim obiegu, należał do wydawców pisma „ABC”, poświęconego problemom Europy Środkowej i Wschodniej (od 1985 do 1989). W latach 1993–1996 zajmował stanowisko sekretarza generalnego „Central European Forum”.

Od 1989 związany z administracją państwową: między innymi jako dyrektor gabinetu ministra Aleksandra Halla (1989–1990), dyrektor generalny w Kancelarii Sejmu, doradca premier Hanny Suchockiej, przewodniczący rady nadzorczej Polskiej Agencji Informacyjnej, prezes zarządu Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” (od 1993 do 1996), dyrektor generalny w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, prezes zarządu Polskiej Fundacji Transformacji Rynkowej „Wiedzieć Jak” (1999–2001). W 1996 został honorowym członkiem Związku Polaków na Białorusi. W latach 1998–2000 zasiadał w zarządzie Polish-American-Ukrainian Cooperation Initiative.

W 2000 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych^[3]. W latach 2001–2005 pełnił funkcję ambasadora w Republice Czeskiej, w trakcie swej misji prowadził kursowy wykład z historii Polski na Uniwersytecie Karola.

30 grudnia 2005 został podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego odpowiedzialnym za sprawy międzynarodowe. Dymisję z tej funkcji złożył 7 lutego 2007. Jego odwołanie poprzedziło przekazanie prezydentowi informacji, że w okresie stanu wojennego minister miał rzekomo być tajnym współpracownikiem służb specjalnych PRL^[4]. Postępowanie lustracyjne wszczęte na wniosek Andrzeja Krawczyka doprowadziło w tym samym roku do oczyszczenia go z tego zarzutu. Według ustaleń Andrzej Krawczyk, szantażowany przez funkcjonariuszy SB, podpisał zobowiązanie do współpracy, której następnego dnia odmówił, informując innych działaczy opozycji o tym zdarzeniu^[5].

Od sierpnia 2008 kierował Ambasadą RP w Bratysławie jako chargé d’affaires ad interim, 22 października 2008 prezydent Lech Kaczyński podpisał jego nominację na ambasadora RP w Słowacji. 12 stycznia 2009 złożył listy uwierzytelniające^[6]. Urzędowanie zakończył 14 grudnia 2012^[7]. 28 maja 2013 rozpoczął sprawowanie urzędu ambasadora RP w Bośni i Hercegowinie^[8], został odwołany z dniem 30 czerwca 2018^[9].

Życie prywatne

Jest żonaty z Eweliną. Ma troje dzieci: Magdalenę, Marka i Piotra. Jego najmłodsza córka Krystyna zmarła w 2003. Zna język czeski, angielski, niemiecki i rosyjski^[2].

Wybrane publikacje

Operacja „Drawa”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1982, s. 116 (seria „Biblioteka Żółtego Tygrysa”, nr 18), ISBN 978-83-11-06836-0.
Od realizmu do zwątpienia. Pięć szkiców z najnowszej historii Czechosłowacji, Wydawnictwo Antyk, Liblm 1986, s. 74 (seria „Biblioteka ABC”, drugi obieg, pod pseudonimem „Zbigniew Markowski”).
Prasa niemiecka. Cz. 1. Historia prasy niemieckiej do roku 1949, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1992, s. 141, ISBN 978-83-230-0777-7.
Pierwsza próba indoktrynacji. Działalność Ministerstwa Informacji i Propagandy w latach 1944–1947, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1992, s. 206 (wybór dokumentów), ISBN 978-83-85479-83-3.
Praska Wiosna 1968, Volumen, Warszawa 1998, s. 198, ISBN 978-83-86857-99-9.
Słowacja księdza prezydenta. Jozef Tiso 1887–1947, Znak, Kraków 2015, s. 368, ISBN 978-83-240-3884-8.
Czyja jest Bośnia, Znak, Kraków 2021, s. 352, ISBN 978-83-240-7836-3.
Prezydenci Czechosłowacji, Wydawnictwo Nieoczywiste, Warszawa 2021,s. 472, ISBN 978-83-66402-59-1.

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”^[3]
Medal „50-lecia Państwa Izrael” (1999)^[8]
Medal Prezydenta Republiki Słowackiej – Słowacja, 2012^[10]

Przypisy

↑ Dr Andrzej Krawczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-05-25] .
↑ ^a ^b Komisja Spraw Zagranicznych /nr 133/. sejm.gov.pl, 14 listopada 2000. [dostęp 2021-05-25].
↑ ^a ^b Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 68/. sejm.gov.pl, 6 marca 2013. [dostęp 2019-03-23].
↑ Handzlik podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta. wprost.pl, 9 października 2008. [dostęp 2010-04-30].
↑ Marcin Wojeciechowski: Andrzej Krawczyk ambasadorem na Słowacji. wyborcza.pl, 23 października 2008. [dostęp 2022-08-01].
↑ Prezydent powołał ambasadorów. prezydent.pl, 22 października 2008. [dostęp 2010-04-30].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 2013 r. nr 110-3-2013 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2013 r. poz. 84).
↑ ^a ^b Ambasador Andrzej Krawczyk. msz.gov.pl. [dostęp 2013-08-29].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.13.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 429).
↑ Medaila prezidenta Slovenskej republiky – lista odznaczonych. prezident.sk. [dostęp 2012-12-21]. (słow.).