Andrzej Fonfara (bokser)

Andrzej Fonfara

Pseudonim	Polish Prince
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1987 Białobrzegi
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	189 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	półciężka, ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	37
Zwycięstwa	31
Przez nokauty	19
Porażki	5 (3 KO)
Remisy	0
Nieodbyte	1
Bilans walk aktualny na 21 lipca 2024.
Strona internetowa

Andrzej Fonfara (ur. 4 listopada 1987 w Białobrzegach^[1]) – polski bokser, były mistrz świata IBO w wadze półciężkiej.

Kariera bokserska

Kategoria półciężka

3 czerwca 2006 w Ostrołęce Fonfara stoczył swoją pierwszą walkę na zawodowym ringu. Pokonując na punkty 39:39, 40:37 i 40:36 Słowaka Mirosława Kubika (0-3-0, 0 KO).

30 kwietnia 2010 zdobył tytuł młodzieżowego mistrza świata organizacji WBC Youth w bokserskiej wadze półciężkiej, pokonując Rogera Cantrella^[2].

20 maja 2011 zdobył wakujący pas WBO NABO, nokautując w siódmej rundzie Anthony′ego Russella^[3].

16 marca 2012 pokonał w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut Byrona Mitchella, zdobywając tytuł zawodowego Mistrza Stanów Zjednoczonych federacji IBO^[4][5].

13 lipca 2012 odniósł swój dotychczasowy największy sukces, wygrywając po 10 rundach jednogłośnie na punkty (stosunkiem 99:91 i dwukrotnie 97:93) z byłym mistrzem świata wagi półciężkiej IBF Glenem Johnsonem^[6][7].

16 listopada 2012 zdobył tytuł Mistrza Świata federacji IBO w kategorii półciężkiej, pokonując przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Toma Karpency’ego. Już w pierwszym starciu Amerykanin zaliczył dwa nokdauny. Od drugiej rundy Fonfara walczył ze złamaną ręką. W siódmej rundzie po ofensywnej akcji Karpency przewrócił się, zgłaszając następnie kontuzję barku i zrezygnował z dalszej walki^{[8][9][10][11]}.

16 sierpnia 2013 na gali na stadionie U.S. Cellular Field w Chicago wygrał walkę przez nokaut w dziewiątej rundzie z Hiszpanem Gabrielem Campillo. Stawką pojedynku był awans na pozycję lidera rankingu organizacji IBF.

6 grudnia 2013 w UIC Pavilion w Chicago wygrał przez nokaut w drugiej rundzie z Kolumbijczykiem Samuelem Millerem (26-7, 23 KO)^[12].

24 maja 2014 w Montrealu zmierzył się z Adonisem Stevensonem (23-1, 20 KO) w walce o pas mistrza świata federacji WBC. Polak przegrał jednogłośnie na punkty, sędziowie punktowali 115:110, 115:110 i 116:109 dla Kanadyjczyka^[13].

1 listopada 2014 w UIC Pavilion w Chicago pokonał na punkty w stosunku 97:93, 98:92 i 97:93 Francuza Doudou Ngumbu^[14].

18 kwietnia 2015 w kalifornijskim Carson Fonfara wygrał poprzez techniczną decyzję sędziów w dziewiątej rundzie z byłym mistrzem świata WBC kategorii średniej Meksykaninem Julio Césarem Chávezem Jr. (48-1-1, 32 KO), zdobywając międzynarodowy pas WBC International. Przed przerwaniem walki prowadzący na punkty (89:80, 88:81, 88:81) Polak lewym sierpowym, posłał rywala na deski w dziewiątej rundzie^[15]. Walka została uznana przez wortal boxingscene.com za pięściarską niespodziankę półrocza 2015^[16].

16 października 2015 w UIC Pavilion w Chicago w pierwszej obronie międzynarodowego pasa WBC International zmierzył się z byłym mistrzem świata organizacji WBO Nathanem Cleverlym (29-2, 15 KO). Po bardzo dobrym pojedynku pokonując Walijczyka jednogłośnie na punkty 115:113 i dwukrotnie 116:112^[17].

18 czerwca 2016 niespodziewanie przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Amerykaninem Joe Smithem Jr (21-1, 17 KO), tracąc pas WBC International.

4 marca 2017 udanie powrócił na ring, pokonując przez techniczny nokaut w 10 rundzie byłego dwukrotnego mistrza świata Chada Dawsona (34-4, 19 KO). Do momentu nokautu Polak przegrywał na kartach punktowych u wszystkich sędziów.

2 czerwca 2017 stanął do rewanżowego pojedynku z Adonisem Stevensonem (28-1, 23 KO). Tym razem walka od początku miała jednostronny przebieg, a Polak został poddany przez swój narożnik już w drugiej rundzie.

Kategoria junior ciężka

16 czerwca 2018 w Warszawie zadebiutował w kategorii junior ciężkiej walką z Ismaiłem Sillachem (25-6, 19 KO). Wygrał ten pojedynek przez techniczny nokaut w 6 rundzie.

Wszedł w skład kolektywu DIIL Gang^[18].

W lutym 2019 ogłosił zakończenie kariery^[19].

Kategoria ciężka

W lutym 2024 dziennikarz Przemysław Garczarczyk poinformował kibiców za pośrednictwem portalu X, że Fonfara powróci do ringu po 6-letniej przerwie^[20]. 21 lipca 2024 Fonfara znokautował w drugiej rundzie Brazylijczyka, Fabio Maldonado. Starcie odbyło się w wadze ciężkiej^[21].

Lista walk zawodowych w boksie

Wynik	Rekord	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Data	Miejsce	Uwagi
Zwycięstwo	31–5 (1)	Fabio Maldonado	KO	2 (6) 2:47	21 lipca 2024	Willowbrook (Kalifornia)	Debiut w wadze ciężkiej.
Zwycięstwo	30–5 (1)	Ismail Sillakh	TKO	6 (10), 2:14	16 czerwca 2018	Hala Torwar, Warszawa
Przegrana	29–5 (1)	Adonis Stevenson	TKO	2 (12), 0:28	3 czerwca 2017	Bell Centre, Montreal, Quebec	Walka o mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	29–4 (1)	Chad Dawson	TKO	10 (10), 0:38	4 marca 2017	Barclays Center, Nowy Jork
Przegrana	28–4 (1)	Joe Smith Jr.	TKO	1 (10), 2:32	18 czerwca 2016	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	Utrata mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	28–3 (1)	Nathan Cleverly	UD	12	16 października 2015	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	Obrona mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	27–3 (1)	Julio César Chávez Jr.	RTD	9 (12), 3:00	18 kwietnia 2015	StubHub Center, Carson, Kalifornia	Zdobcie mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	26–3 (1)	Doudou Ngumbu	UD	10	1 listopada 2014	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Przegrana	25–3 (1)	Adonis Stevenson	UD	12	24 maja 2014	Bell Centre, Montreal, Quebec	Walka o mistrzostwo świata WBC w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	25–2 (1)	Samuel Miller	KO	2 (10), 0:58	6 grudnia 2013	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	24–2 (1)	Gabriel Campillo	KO	9 (12), 1:37	16 sierpnia 2013	U.S. Cellular Field, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	23–2 (1)	Tommy Karpency	TKO	7 (12), 0:57	16 listopada 2012	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	Zdobcie mistrzostwa świata IBO w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	22–2 (1)	Glen Johnson	UD	10	13 lipca 2012	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	21–2 (1)	Byron Mitchell	TKO	3 (10), 1:03	16 marca 2012	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	Zdobcie mistrzostwa świata USBO w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	20–2 (1)	Phil Williams	KO	3 (10), 1:25	16 grudnia 2011	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	19–2 (1)	Jose Spearman	TKO	2 (8), 1:20	23 września 2011	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	18–2 (1)	Anthony Russell	KO	6 (10), 2:46	20 maja 2011	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	Zdobcie mistrzostwa świata WBO-NABO w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	17–2 (1)	Ray Smith	KO	4 (8), 1:04	9 kwietnia 2011	Prudential Center, Newark, New Jersey
Zwycięstwo	16–2 (1)	Adam Jaco	TKO	5 (8), 2:25	28 stycznia 2011	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	15–2 (1)	Anthony Doughty	KO	1 (8), 0:23	19 listopada 2011	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	14–2 (1)	Roger Cantrell	TKO	4 (10), 1:01	30 kwietnia 2010	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	Zdobcie mistrzostwa świata WBC w wadze półciężkiej
Zwycięstwo	13–2 (1)	Adan Leal	TKO	4 (6), 2:38	29 stycznia 2010	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
NC	12–2 (1)	Skylar Thompson	TKO	2 (8), 2:59	26 czerwca 2009	UIC Pavilion, Chicago, Illinois	Walka o mistrzostwo świata WBF w wadze superśredniej; Pierwotnie zwycięstwo przez TKO dla Fonfary, później NC po tym, jak nie zdał testu narkotykowego
Zwycięstwo	12–2	Kendall Gould	UD	6	27 marca 2009	UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	11–2	Terrence Wilson	UD	6	23 stycznia 2009	Cicero Stadium, Cicero, Illinois
Przegrana	10–2	Derrick Findley	TKO	2 (8), 3:00	11 lipca 2008	Aragon Ballroom, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	10–1	Manny Castillo	DQ	2 (6), 1:20	11 kwietnia 2008	Odeum Expo Center, Villa Park, Illinois	Castillo zdyskwalifikowany za celowe uderzenie barkiem
Zwycięstwo	9–1	Jorge Alberto Gonzalez	MD	6	15 lutego 2008	Cicero Stadium, Cicero, Illinois
Zwycięstwo	8–1	Dave Saunders	KO	1 (6), 0:28	26 listopada 2007	Cicero Stadium, Cicero, Illinois
Zwycięstwo	7–1	Luis Hodge	UD	6	14 września 2007	Congress Theater, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	6–1	Joshua Rodriguez	KO	3 (4)	13 lipca 2007	Congress Theater, Chicago, Illinois
Zwycięstwo	5–1	Justin Danforth	UD	4	13 kwietnia 2007	Cicero Stadium, Cicero, Illinois
Przegrana	4–1	Eberto Medina	UD	5	1 grudnia 2006	Cicero Stadium, Cicero, Illinois
Zwycięstwo	4–0	Calvin Pitts	KO	2 (5)	10 listopada 2006	Cicero Stadium, Cicero, Illinois
Zwycięstwo	3–0	Johnny Higgins Jr.	UD	4	20 października 2006	Cicero Stadium, Cicero, Illinois
Zwycięstwo	2–0	Gregory Walker	UD	4	23 czerwca 2006	Odeum Expo Center, Villa Park, Illinois
Zwycięstwo	1–0	Miroslav Kubik	MD	4	3 czerwca 2006	Hala widowiskowo-sportowa, Ostrołęka

Kariera MMA

3 lipca 2023 nowopowstała federacja Clout MMA ogłosiła walkę MMA, podczas której zmierzą się debiutujący w tej formule Andrzej Fonfara oraz freak fighter Marcin Najman. Pojedynek odbył się w ramach gali Clout MMA 1, która miała miejsce 5 sierpnia 2023 w warszawskiej hali Torwar^[22]. Zwyciężył już w 16 sekundzie przez techniczny nokaut^[23].

Wynik	Bilans	Przeciwnik (bilans przed walką)	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Wydarzenie	Data	Miejsce	Uwagi
Wygrana	1-0	Marcin Najman (6-6)	TKO (ciosy pięściami w parterze)	1	0:16	Clout MMA 1: Fonfara vs. Najman	05.08.2023	Warszawa	Debiut w MMA. Main Event

Przypisy

1. Fonfara «  Diilgang [online], diilgang.pl [dostęp 2018-06-29]  (pol.).
2. Fonfara młodzieżowym mistrzem świata WBC.
3. Fonfara znokautował Russella i wywalczył pas WBO NABO.
4. Fonfara zastopował Mitchella!. bokser.org. [dostęp 2012-07-14].
5. Andrzej Fonfara vs. Byron Mitchell. boxrec.com. [dostęp 2012-07-14]. (ang.).
6. Fonfara pokonał Johnsona!. bokser.org. [dostęp 2012-07-14].
7. Andrzej Fonfara vs. Glen Johnson. boxrec.com. [dostęp 2012-07-14]. (ang.).
8. Fonfara z pasem IBO. bokser.org. [dostęp 2012-11-17].
9. Fonfara walczył ze złamaną ręką?. bokser.org. [dostęp 2012-11-17].
10. Andrzej Fonfara vs. Tommy Karpency. boxrec.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
11. Fonfara zdobył mistrzostwo jedną ręką. ringpolska.pl. [dostęp 2012-11-17].
12. Efektowne zwycięstwo Andrzeja Fonfary w Chicago. wp.pl. [dostęp 2013-12-06].
13. Fonfara vs. Stevenson. Fonfara powalczy o mistrzostwo świata!. gwizdek24.se.pl. [dostęp 2014-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 maja 2014)].
14. Andrzej Fonfara vs Doudou Ngumbu. youtube. [dostęp 2014-11-30].
15. Fonfara zastopował Chaveza!. bokser.org. [dostęp 2015-04-19]. (pol.).
16. Wygrana Fonfary nad Chavezem największą niespodzianką półrocza. bokser.org. [dostęp 2015-04-19]. (pol.).
17. Fonfara-Cleverly: Aż trzy rekordy według Compubox!. bokser.org. [dostęp 2015-10-17]. (pol.).
18. DIIL Gang. Andrzej Fonfara. diilgang.com. [dostęp 2016-08-06].
19. Andrzej Fonfara zakończył karierę. "Nie mam już serca do boksu" [online], Sport.pl [dostęp 2019-02-13]  (pol.).
20. Media: Andrzej Fonfara wraca na ring po 6 latach emerytury. Walka już w kwietniu [online], polskieradio24.pl [dostęp 2024-07-21]  (pol.).
21. Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Efektowny powrót Andrzeja Fonfary! [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2024-07-21]  (pol.).
22. Znamy pierwszy pojedynek gali CLOUT MMA! [online], Sportmarketing, 3 lipca 2023 [dostęp 2023-07-08]  (pol.).
23. ArkadiuszA. Hnida ArkadiuszA., Clout MMA 1: Najman poszedł na wymianę i został zdemolowany! Fonfara skończył walkę w 16 sekund [online], MMA PL, 5 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-05]  (pol.).

Linki zewnętrzne

• Andrzej Fonfara – strona oficjalna
• Lista walk zawodowych Andrzeja Fonfary na BoxRec.com

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 4335150869803222190005
• PLWABN: 9810627717705606
• NUKAT: n2020021521