29 czerwca 1540 Cifuentes, Hiszpania
2 lutego 1592 Pastrana, Guadalajara, Hiszpania
Diego Hurtado de Mendoza y de la Cerda
Catalina de Silva Cifuentes
Ruy Gómez de Silva
Diego,Ana de Silva y Mendoza,Rodrigo de Silva y Mendoza,Pedro de Silva y Mendoza,Diego de Silva y Mendoza,Ruy de Silva y Mendoza,Fernando de Silva y Mendoza – później Pedro González de Mendoza,Maria de Mendoza y Maria de Silva,Ana de Silva y Mendoza
Ana de Mendoza y de la Cerda, hiszp. Doña Ana de Mendoza y de la Cerda (ur. 29 czerwca 1540 w Cifuentes, zm. 2 lutego 1592 w Pastranie) – hiszpańska arystokratka[1]. Niektóre legendy o de Mendoza jako księżnej pojawiają się w dramacie Friedricha Schillera Don Carlos i operze Giuseppego Verdiego pod tym samym tytułem, Don Carlos.
Córka peruwiańskiego wicekróla młodo straciła wzrok w prawym oku, ćwicząc sztukę szermierki[potrzebny przypis].
De Mendoza była hrabiną Melito i księżną Pastrana. Poślubiła Ruy Gómeza de Silvę, pierwszego księcia Eboli, gdy miała 13 lat (w 1553), z polecenia regenta Hiszpanii, przyszłego króla Filipa II Habsburga[2]. Jej mąż był głównym radnym i ulubieńcem Filipa, a od 1559 księciem Eboli. Jej przyjaciółką była królowa, Elżbieta Walezjuszka[3].
Po śmierci męża w 1573 spędziła trzy lata w klasztorze. Do życia publicznego wróciła w 1576 tworząc sojusz na dworze z podsekretarzem stanu króla, Antonio Pérezem[4]. W 1579 oboje zostali oskarżeni o zdradę tajemnic państwowych, które doprowadziły do aresztowania Any de Mendoza.
Księżna zmarła 13 lat później, 2 lutego 1592 w więzieniu.
Ana, księżniczka Eboli, miała dziesięcioro dzieci: