|
Data i miejsce urodzenia
|
15 maja 1987 Aunay-sur-Odon
|
Klub
|
EMHM-Morbier
|
Wzrost
|
170 cm
|
Debiut w PŚ
|
8.03.2007, Oslo (60. miejsce – sprint)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
17.12.2009, Pokljuka (29. miejsce – b.indywidualny)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
16.01.2014, Anterselva (1. miejsce – sprint)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Strona internetowa
|
Anaïs Bescond (ur. 15 maja 1987 w Aunay-sur-Odon) – francuska biathlonistka, trzykrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata.
Przebieg kariery
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 15 stycznia 2004 roku w Meribel, zajmując 15. miejsce w sprincie. W 2005 roku zdobyła złoty medal w sztafecie na mistrzostwach świata juniorów w Kontiolahti. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata juniorów w Martello była druga w sztafecie oraz trzecia w sprincie i biegu indywidualnym. Zdobyła ponadto srebrny medal w sztafecie na mistrzostwach świata juniorów w Ruhpolding w 2008 roku.
W Pucharze Świata zadebiutowała 8 marca 2007 roku w Oslo, zajmując 60. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty wywalczyła 17 grudnia 2009 roku w Pokljuce, gdzie zajęła 29. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 16 stycznia 2014 roku w Rasen-Antholz, gdzie wygrała rywalizację w sprincie. Pozostałe miejsca na podium zajęły Niemka Andrea Henkel i Darja Domraczewa z Białorusi. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2017/2018, kiedy zajęła siódme miejsce w klasyfikacji generalnej.
Pierwszy medal wśród seniorek zdobyła podczas mistrzostw świata w Chanty-Mansyjsku, zajmując drugie miejsce w sztafecie. Wynik ten powtórzyła na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 2012 roku i mistrzostwach świata w Kontiolahti trzy lata później. Na tej drugiej imprezie srebrny medal zdobyła też w sztafecie mieszanej.
Swój jedyny indywidualny medal w zawodach tego cyklu zdobyła w 2016 roku, zajmując drugie miejsce w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata w Oslo. Rozdzieliła tam na podium swoją rodaczkę - Marie Dorin Habert i Niemkę Laurę Dahlmeier. Była też druga w sztafecie kobiet, a razem z Dorin Habert, Quentinem Fillonem Mailletem i Martinem Fourcade'em zwyciężyła w sztafecie mieszanej. W sztafecie mieszanej zdobyła również brązowy medal podczas mistrzostw świata w Rasen-Antholz w 2020 roku.
W 2014 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując między innymi piąte miejsce w biegu indywidualnym i sprincie oraz szóste w sztafecie mieszanej. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Pjongczangu zdobyła trzy medale. Najpierw była trzecia w biegu pościgowym, ulegając Laurze Dahlmeier i Anastasiji Kuźminej ze Słowacji. Następnie sztafeta mieszana Francji w składzie: Marie Dorin-Habert, Anaïs Bescond, Simon Desthieux i Martin Fourcade zdobyła złoty medal. Ponadto wywalczyła brązowy medal w sztafecie kobiet.
Po sezonie 2021/2022 zakończyła sportową karierę[1].
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium indywidualnie
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
1.
|
16 stycznia
|
2014
|
Anterselva
|
Sprint na 7,5 km
|
1.
|
0+1
|
20:30,2
|
–
|
–
|
2.
|
14 grudnia
|
2014
|
Hochfilzen
|
Bieg pościgowy na 10 km
|
2[2].
|
0+0+1+0
|
31:31,3
|
+ 46,5
|
Kaisa Mäkäräinen
|
3.
|
21 grudnia
|
2014
|
Pokljuka
|
Bieg masowy na 12,5 km
|
2.
|
0+0+0+0
|
34:26,4
|
+ 7,6
|
Kaisa Mäkäräinen
|
4.
|
9 marca
|
2016
|
Oslo
|
Bieg indywidualny na 15 km
|
2.
|
0+0+0+1
|
44:15,0
|
+ 12,2
|
Marie Dorin Habert
|
5.
|
30 listopada
|
2016
|
Östersund
|
Bieg indywidualny na 15 km
|
2.
|
0+0+0+1
|
46:29,8
|
+ 15,8
|
Laura Dahlmeier
|
6.
|
4 marca
|
2017
|
Pjongczang
|
Bieg pościgowy na 10 km
|
3.
|
0+0+1+0
|
29:16,9
|
+ 1:18,9
|
Laura Dahlmeier
|
7.
|
17 marca
|
2017
|
Oslo
|
Sprint na 7,5 km
|
3.
|
0+0
|
20:56,6
|
+ 23,1
|
Mari Laukkanen
|
8.
|
24 marca
|
2018
|
Tiumeń
|
Bieg pościgowy na 10 km
|
2.
|
0+0+0+1
|
30:52,9
|
+ 0,2
|
Kaisa Mäkäräinen
|
9.
|
24 stycznia
|
2020
|
Pokljuka
|
Bieg indywidualny na 15 km
|
3.
|
0+0+0+0
|
42:49,1
|
+ 1:15,7
|
Denise Herrmann
|
10.
|
26 stycznia
|
2020
|
Pokljuka
|
Bieg masowy na 12,5 km
|
3.
|
0+0+0+0
|
34:42,0
|
+ 27,6
|
Hanna Öberg
|
11.
|
5 marca
|
2020
|
Nové Město na Moravě
|
Sprint na 7,5 km
|
2.
|
0+0
|
19:18,2
|
+ 27,2
|
Denise Herrmann
|
12.
|
4 grudnia
|
2021
|
Östersund
|
Bieg pościgowy na 10 km
|
2.
|
0+0+0+0
|
32:25,4
|
+ 4,8
|
Marte Olsbu Røiseland
|
13.
|
16 grudnia
|
2021
|
Le Grand-Bornand
|
Sprint na 7,5 km
|
2.
|
0+0
|
20:22,0
|
+15,4
|
Marte Olsbu Røiseland
|
Miejsca na podium drużynowo
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
1.
|
22 stycznia
|
2017
|
Anterselva
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
2.
|
0+8
|
1:09:36,6
|
+24,2
|
Niemcy
|
2.
|
10 grudnia
|
2017
|
Hochfilzen
|
Sztafeta 4 × 6 km
|
3.
|
2+13
|
1:15:40,9
|
+1:04,5
|
Niemcy
|
Przypisy
- ↑ Coraz więcej emerytów. biathlon.pl. [dostęp 2022-03-19]. (pol.).
- ↑ Bescond początkowo zajęła w tym biegu 3. miejsce. Jednak po zdyskwalifikowaniu za doping, Rosjanki Jekatieriny Głazyriny, która zajęła wówczas 2. miejsce, Francuzka została przesunięta w klasyfikacji tego biegu o jedną pozycję wyżej.
Bibliografia
Francja w Pucharze Świata w biathlonie 2011/2012