Alfons Kontarsky (ur. 9 października 1932 w Iserlohn[1][2][3], zm. 5 maja 2010 w Großgmain[4]) – niemiecki pianista i pedagog.
Życiorys
W latach 1953–1955 studiował w Hochschule für Musik w Kolonii u Else Schmitz-Gohr (fortepian) i Mauritsa Franka (kameralistyka)[1][2]. Od 1955 do 1957 roku kontynuował naukę fortepianu u Eduarda Erdmanna w Hamburgu[1][2][3]. Od 1952 roku do połowy lat 80. XX wieku występował w duecie fortepianowym wraz z bratem, Aloysem Kontarsky’m[1], wspólnie z którym w 1955 roku zdobył 1. nagrodę w konkursie ogłoszonym przez Radio Bawarskie w Monachium[2][3]. Występował też w założonym przez siebie w 1971 roku trio ze skrzypkiem Saschko Gawriloffem i wiolonczelistą Klausem Storckiem[1]. Wykonywał głównie dzieła muzyki współczesnej, a także utwory okresu klasycyzmu i romantyzmu[1].
W latach 1962–1966 brał udział jako wykładowca i wykonawca w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie[1]. Od 1967 roku wykładał w Hochschule für Musik w Kolonii[2][3]. Opublikował pracę Pro musica nova: Studien zum Spielen neuer Musik für Klavier (Kolonia 1973)[1][2].
Przypisy