|
| Data i miejsce urodzenia
|
27 marca 1984
Sydney
|
| Wzrost
|
182 cm
|
| Masa ciała
|
98 kg
|
| Rugby union
|
| Pozycja
|
skrzydłowy, środkowy ataku, obrońca
|
| Kariera juniorska
|
| Lata
|
Zespół
|
|
|
Ourimbah Rugby Club
|
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Reprezentacja narodowa[b]
|
|
|
- ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 1 czerwca 2015 r.
- ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 7 września 2019 r.
|
|
|
|
|
Adam Ashley-Cooper (ur. 27 marca 1984 w Sydney) – australijski rugbysta, uniwersalny zawodnik formacji ataku, reprezentant kraju zarówno w wersji piętnasto-, jak i siedmioosobowej, zwycięzca Super Rugby i Pucharu Trzech Narodów 2011 oraz dwukrotny medalista pucharu świata.
Podczas kariery wykorzystywany był na obu skrzydłach, środku ataku czy pozycji obrońcy. Jego mocną stroną była gra w ataku z piłką w ręku wraz z szybkością oraz unikaniem i przebijaniem się przez szarże przeciwnika, mocna obrona oraz sportowy instynkt i spryt[1][2][3][4][5][6][7].
Kariera klubowa
Początkowo uprawiał rugby league, lecz gdy miał czternaście lat jego klub zakończył działalność. Rozważał wówczas grę w tenisa, jednak podjął treningi rugby union w juniorskim zespole Ourimbah Rugby Club[8][9][10][11]. Po ukończeniu Berkeley Vale High School przeniósł się w 2002 roku do Sydney, gdzie zaczął grać dla rezerw zespołu juniorów Northern Suburbs z niewielkimi nadziejami na większą karierę. W ciągu miesiąca znalazł się jednak w pierwszej drużynie seniorów w rozgrywkach Shute Shield[5][6][12], a z klubem pozostał związany przez całą karierę[13][14][15][16].
Dobre występy w tym zespole zostały zauważone przez włodarzy Brumbies, otrzymał zatem szkoleniowy kontrakt na sezon 2004, a pełny rok później[5][10][12]. Wraz z drużyną przygotowywał się do finału Super 12 w sezonie 2004, ostatecznie nie znalazł się nawet na ławce rezerwowych – Brumbies triumfowali w tym meczu, jednak do końca pobytu Ashley-Coopera w tym zespole nie dotarli już do fazy play-off tych rozgrywek[17]. Po występach w przedsezonowych meczach przygotowawczych[18] zadebiutował w Super 12 meczem pierwszej kolejki z Crusaders[19], a kontuzja ścięgna pozwoliła mu na udział jedynie w trzech meczach sezonu 2005[20]. Już rok później został podstawowym obrońcą drużyny opuszczając jedynie jedno spotkanie z powodu niegroźnego urazu[20], zaś w drugiej części sezonu wraz z Brumbies triumfował w Australian Provincial Championship[20][21]. Ogłosił następnie przedłużenie kontraktu do końca roku 2011[22].
Przez kolejne trzy sezony pojawiał się na boisku w roli obrońcy, skrzydłowego i środkowego ataku. W 2007 roku zagrał we wszystkich spotkaniach, został wybrany najlepszym graczem formacji ataku Brumbies, zaś jedna z jego akcji otrzymała wyróżnienie dla przyłożenia roku[3][5]. Rok później w pierwszej kolejce doznał kontuzji więzozrostu kostki, a powróciwszy w rundzie ósmej, zdołał jeszcze zdobyć cztery przyłożenia, co dało mu klubowe współzwycięstwo w tej kategorii[4]. W roku 2009 rozegrał natomiast w wyjściowej piętnastce pełny, trzynastomeczowy sezon, podczas którego zdobył trzy przyłożenia[5], podobnie było również rok później[6].
W 2011 roku ogłosił pozostanie w australijskim rugby na kolejne dwa lata[23], obowiązujący od 2012 roku kontrakt podpisał jednak z Waratahs[24], a został on w 2013 roku przedłużony o jeszcze dwa lata[25]. W barwach tego zespołu zadebiutował w przedsezonowym meczu przygotowawczym z reprezentacją Tonga[26], a następnie wystąpił we wszystkich szesnastu ligowych pojedynkach[27]. Wśród czternastu rozegranych przez niego spotkań w sezonie 2013 znajdował się także jego setny mecz Super Rugby, którą to okazję uczcił przyłożeniem[28][29]. W roku 2014 nie opuścił żadnego spotkania Waratahs[30], a zespół po raz pierwszy w historii triumfował w Super Rugby, Ashley-Cooper został dodatkowo wybrany najlepszym graczem finałowego meczu[31][32][33][34]. Podczas klubowej gali otrzymał natomiast wyróżnienie dla najlepszego zawodnika formacji ataku[35].
W październiku 2014 roku ogłosił, iż po Pucharze Świata 2015 opuści Australię[36], dwa miesiące później podpisał dwuletni kontrakt z francuskim Union Bordeaux Bègles[37][38].
Kariera reprezentacyjna
W 1999 roku reprezentował zespół U-15 NSW Country Junior Rugby Union, a dwa lata później został powołany do stanowej drużyny U-17, której został wybrany najlepszym zawodnikiem roku[10].
W sezonie 2003/2004 wraz z kadrą rugby siedmioosobowego brał udział w rozgrywkach IRB Sevens World Series[5][39][40][41][42][43]. W 2004 roku znalazł się w składzie kadry U-21[44][45] na zakończone na czwartym miejscu mistrzostwa świata w tej kategorii wiekowej, podczas których zagrał w trzech meczach[43]. Rok później uczestniczył w zgrupowaniu[46], a następnie został wybrany do składu na kolejne mistrzostwa U-21[47][48], a Australijczycy dotarli do finału, w którym ulegli rówieśnikom z RPA[49].
Pierwsze powołanie do seniorskiej kadry otrzymał w sierpniu 2005 roku za kontuzjowanego Marka Gerrarda. Niespodziewanie znalazł się w meczowym składzie przeciwko Springboks, gdy na dziesięć minut przed jego rozpoczęciem urazu podczas rozgrzewki doznał Elton Flatley. Z uwagi na pośpiech przy wprowadzaniu go do składu Ashley-Cooper zadebiutował zatem w barwach Wallabies w koszulce bez numeru na plecach[7][50][51][52]. Miesiąc później został powołany na zgrupowanie[53], a następnie do składu kadry A[54], z którą wystąpił przeciwko Barbarians Français[49][55]. W kolejnym roku ponownie znajdował się na zapleczu reprezentacji rozgrywając mecze w kadrze A – z Fidżi, Ospreys, Irlandią A i Szkocją A[56][57][57].
Jeszcze w grudniu 2006 roku został nominowany przez Johna Connolly’ego do szerokiego składu Wallabies przygotowującego się do Pucharu Świata 2007[58], udany sezon ligowy spowodował, że znajdował się następnie w węższej kadrze na pierwszą część sezonu[59][60][61] i po dwóch latach nieobecności ponownie zagrał w złoto-zielonej koszulce[62]. Odtąd stał się stałym punktem zespołu na Puchar Trzech Narodów/The Rugby Championship[63][64][65][66][67][68][69][70] oraz czerwcowe[71][72][73][74][75][76] i listopadowe mecze kadry[77][78][79][80][81][82][83]. Zagrał również przeciwko British and Irish Lions podczas ich tournée w 2013[84][85][86][87]. W październiku 2014 roku został szóstym reprezentantem Australii, który osiągnął barierę stu testmeczów, wcześniej to osiągnięcie zaliczyli George Gregan, Nathan Sharpe, George Smith, Stephen Larkham i David Campese[88].
Podczas Pucharu Świata 2007[89][90] wystąpił w czterech meczach[3][91], a Australijczycy odpadli z turnieju w ćwierćfinale[92]. Znalazł się także w trzydziestoosobowym składzie wytypowanym przez Robbie'ego Deansa na Puchar Świata w Rugby 2011[93][94], gdzie zagrał pełne osiemdziesiąt minut we wszystkich siedmiu spotkaniach grając dodatkowo na czterech różnych pozycjach – 11, 13, 14 i 15[95]. Jego zespół zdobył brązowy medal[96], a sam zawodnik w meczu z USA został autorem najszybszego hat-tricka w historii Pucharu Świata[97][98]. Kolejnym sukcesem kadry z Ashley-Cooperem był triumf w Pucharze Trzech Narodów 2011[99].
Występował zarówno w barwach Barbarians, jak i przeciwko nim[100][101][102].
Varia
- Jego przyłożenie zostało wybrane najlepszym w Australii w roku 2009[103].
- W listopadzie 2013 roku został wraz z innymi zawodnikami zawieszony na jeden mecz za zbytnie celebrowanie zwycięstwa z Irlandią[104][105]
- Jego wujem był reprezentant Australii, Graeme Bond[6][106].
Przypisy
Bibliografia
.jpg)
