PROFILBARU.COM

Mariano Abasolo
	; USS „Marvin Shields” w 1988
Klasa	fregata
Typ	Knox (Allende)
	Historia
Stocznia	Todd Pacific Shipyards, Seattle
Położenie stępki	12 kwietnia 1968
Wodowanie	23 października 1969
	US Navy
Nazwa	USS Marvin Shields; (DE 1066, FF 1066)
Wejście do służby	10 kwietnia 1971
Wycofanie ze służby	2 lipca 1992
	Armada de México
Nazwa	ARM Mariano Abasolo; (E-51, F 212)
Wejście do służby	23 listopada 1998
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	3011 ts standardowa; 4260 ts pełna
Długość	134 m
Szerokość	14,3 m
Zanurzenie	7,8 m
	Napęd
	1 turbina parowa o mocy 35 000 hp, 2 kotły parowe, 1 śruba
Prędkość	27 węzłów
Zasięg	4000 Mm przy 22 w
	Uzbrojenie
	• 1 armata uniw. 127 mm ; 1×VIII wyrzutnia Mk 16 rakietotorped ASROC lub pocisków Harpoon; 1×VIII wyrzutnia pocisków plot. Sea Sparrow (zdemontowana)
Wyrzutnie torpedowe	4×324 mm pop (22 torpedy Mk 46)
	Wyposażenie lotnicze
	1 śmigłowiec
Załoga	288
	Multimedia w Wikimedia Commons

ARM Mariano Abasolo, poprzednio USS Marvin Shields – amerykańska fregata typu Knox, służąca w latach 1971–1992 w Marynarce Wojennej USA pod nazwą USS „Marvin Shields” (DE-1066, FF-1066), a od 1998 roku w marynarce Meksyku jako „Mariano Abasolo”. Należy do czterech fregat tego typu przekazanych Meksykowi i znanych tam również jako typ Allende. Nosił numer burtowy E-51, następnie F 212.

Historia

USS „Marvin Shields” należał do długiej serii 46 okrętów typu Knox, zbudowanych w amerykańskich stoczniach dla United States Navy na przełomie lat 60/70 XX wieku z przeznaczeniem do zwalczania okrętów podwodnych. Początkowo były one klasyfikowane jako eskortowce oceaniczne, a od 1975 roku jako fregaty, stąd okręt początkowo otrzymał numer burtowy DE-1066, zmieniony ostatecznie na FF-1066^[1].

Stępkę pod budowę USS „Marvin Shields” położono 12 kwietnia 1968 roku w stoczni Todd Pacific Shipyards w Seattle^[2]. Okręt wodowano 23 października 1969 roku^[1]. Wszedł do służby w marynarce USA 10 kwietnia 1971 roku^[1]. Otrzymał imię na cześć Marvina Shieldsa, żołnierza Batalionów Budowlanych US Navy (Seabees) odznaczonego pośmiertnie Medalem Honoru za bitwę 10 czerwca 1965 roku pod Đồng Xoài podczas wojny wietnamskiej^[3].

Opis

Wyporność okrętów typu Knox jest podawana rozbieżnie: 3020 ts w stanie lekkim i 4066 ts pełna^[1] lub 3011 ts standardowa i 4260 ts pełna^[4]^[a]. Długość wynosi 134 m, szerokość 14,3 m, zanurzenie 4,6 m, a maksymalnie 7,8 m z opływką sonaru^[5].

Napęd stanowi jedna turbina parowa z przekładnią Westinghouse o mocy 35 000 shp^[1]. Parę zapewniają dwa wodnorurkowe kotły parowe – w przypadku „Marvina Shieldsa”, Combustion Engineering, o ciśnieniu roboczym 84,4 at i temperaturze pary 510° C^[5]. Turbina napędza pojedynczą pięciopłatową śrubę o średnicy 4,57 m^[5]. Prędkość maksymalna wynosi 27 węzłów^[1]. Zapas paliwa płynnego wynosi 715 ton, co pozwala na zasięg 4000 Mm przy prędkości 22 węzły lub 4900 Mm przy 15 w^[5]. Okręt ponadto zabiera 35 t paliwa lotniczego^[5].

Załoga fregat typu Knox początkowo liczyła 245 ludzi, w tym 17 oficerów, następnie 283 ludzi, w tym 22 oficerów, a pod koniec służby w USA 288 ludzi, w tym 17 oficerów^[5]. W służbie meksykańskiej roczniki flot podają 288 ludzi, w tym 20 oficerów^[2].

Uzbrojenie i wyposażenie

Uzbrojenie artyleryjskie składa się z tylko jednej automatycznej armaty uniwersalnej kalibru 127 mm (5 cali) Mk 42 Mod. 9 o długości lufy 54 kalibrów (L/45)^[4]. Długość lufy wynosi 6858 mm, kąt podniesienia lufy od -10° do +85°, a prędkość podniesienia 25°/s^[6]. Armata strzela pociskami o masie 31,75 kg z maksymalną prędkością wylotową 807 m/s^[6]. Donośność sięga 23 700 m, a do celów powietrznych 14 800 m^[6]. Zapas amunicji wynosi 600 pocisków^[6]. Szybkostrzelność wynosi do 20 strzałów na minutę^[7]. Armata jest zdalnie kierowana, a rezerwowo można prowadzić ogień do celów morskich z wieży^[6].

Zasadniczym uzbrojeniem okrętów służącym do zwalczania okrętów podwodnych jest ośmioprowadnicowa kontenerowa obrotowa wyrzutnia Mk 16 rakietotorped RUR-5 ASROC, umieszczona między wieżą działa a nadbudówką^[7]. Wystrzeliwała rakietotorpedy przenoszące samonaprowadzające się torpedy Mk 44 Mod. 1, Mk 46 Mod. 2 lub Mk 46 Mod. 5, a w końcowym okresie służby tylko te ostatnie^[7]. Zasięg strzału wynosił do 9,1 lub 14 km^[7] (według innych źródeł, do 10 km^[4]). Zapas amunicji wynosi 16 rakietotorped^[1]. Dwie prowadnice następnie dostosowano do odpalania pocisków przeciwokrętowych RGM-84 Harpoon o zasięgu do 130 km (nie są używane w służbie meksykańskiej)^[7]^[4]. Uzbrojenie przeciwpodwodne uzupełniają cztery stałe wyrzutnie lekkich torped kalibru 324 mm w ścianach nadbudówki na śródokręciu, strzelające po dwie na każdą z burt^[4]. Okręty przenoszą 22 torpedy Mk 46 Mod. 5^[7]^[4].

„Marvin Shields” należał do 31 okrętów typu Knox, które zostały dozbrojone między 1971 a 1975 rokiem w ośmioprowadnicową kontenerową wyrzutnię Mk 25 BPDMS pocisków przeciwlotniczych bliskiego zasięgu RIM-7 Sea Sparrow na rufie^[1]^[7]. Zasięg pocisków wynosił do 18,5 km^[7]. Można było używać pocisków do wersji RIM-7G^[7]. Między 1982 a 1988 rokiem wyrzutnia Sea Sparrow została jednak zdemontowana i zastąpiona przez zestaw artyleryjski obrony bezpośredniej Phalanx CIWS, z działkiem sześciolufowym kalibru 20 mm i integralnym radarem^[7]. Przed przekazaniem okrętu Meksykowi został on jednak również zdemontowany i nie zainstalowano niczego w zamian^[8].

Wyposażenie lotnicze fregat typu Knox początkowo stanowiły bezzałogowe śmigłowce do zwalczania okrętów podwodnych QH-50 DASH, lecz okazały się nieudane^[9]. Po modernizacji, począwszy od 1973 roku używane były na nich pojedyncze śmigłowce do zwalczania okrętów podwodnych SH-2F Seasprite LAMPS, przenoszące radar, detektor anomalii magnetycznych, boje sonarowe i dwie lekkie torpedy^[9]. W służbie meksykańskiej wyposażenie stanowi lekki śmigłowiec patrolowy Bo 105CB, wyposażony w radar i uzbrojony jedynie w karabiny maszynowe lub niekierowane pociski rakietowe^[10].

„Marvin Shields” należał do grupy okrętów tego typu, które otrzymały sonar SQS-35^[1].

Służba

US Navy

„Marvin Shields” został wycofany ze służby w US Navy 2 lipca 1992 roku^[1]. Pozostawał następnie w rezerwie (US Navy Reserve). 29 stycznia 1997 roku fregata została przekazana marynarce Meksyku, wraz z bliźniaczą USS „Stein” (FF-1065)^[4].

Służba w Meksyku

Razem z bliźniaczą „Stein”, fregata przybyła do Meksyku 16 sierpnia 1997 roku, po czym po naprawach weszła do służby 23 listopada 1998 roku^[4]. Otrzymała nazwę „Mariano Abasolo” na cześć meksykańskiego rewolucjonisty(inne języki) i numer burtowy E-51, w 2001 roku zmieniony na F 212^[4]. Bazowała w Tuxpan^[2]. Okręty typu Knox w marynarce Meksyku są określane również jako typ Allende^[2]. W Meksyku okręty nie używają pocisków przeciwokrętowych Harpoon i są wyposażone w śmigłowiec Bo 105CB^[10]. W 2016 roku fregata znajdowała się w służbie^[2].

Uwagi

↑ Nowszy rocznik Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 532 podaje dla okrętów meksykańskich wyporność standardową 4079 ts i pełną 4332 ts

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 598-599
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 532.
↑ Marvin Shields. [w:] Dictionary of American Naval Fighting Ships [on-line]. Naval History and Heritage Command, 2015-08-06. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Jane’s Fighting Ships 2002–2003 ↓, s. 460.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Freivogel, Švel i Vuljanić 2014a ↓, s. 87.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Freivogel, Švel i Vuljanić 2014a ↓, s. 88
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Freivogel, Švel i Vuljanić 2014a ↓, s. 89
↑ Freivogel, Švel i Vuljanić 2014b ↓, s. 96.
↑ ^a ^b Freivogel, Švel i Vuljanić 2014a ↓, s. 90
↑ ^a ^b Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 532, 534.

Bibliografia

Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
Zvonimir Freivogel, Boris Švel, Dario Vuljanić. Amerykańskie fregaty typu „Knox”. Część II. „Okręty Wojenne”. Nr 1/2014. XXI (123), styczeń – luty 2014. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
Zvonimir Freivogel, Boris Švel, Dario Vuljanić. Amerykańskie fregaty typu „Knox”. Część III. „Okręty Wojenne”. Nr 2/2014. XXI (124), marzec – kwiecień 2014. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.