68 Pułk Zmechanizowany

68 Pułk Zmechanizowany

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1951
Rozformowanie	1955
Tradycje
Kontynuacja	68 Pułk Czołgów 33 Pułk Zmechanizowany
Organizacja
Numer	JW 1744[1]
Dyslokacja	Złocieniec
Rodzaj wojsk	Wojska zmechanizowane
Podległość	20 Dywizja Zmechanizowana

68 Pułk Zmechanizowany (68 pz) – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.

Wchodził w skład 20 Dywizji Zmechanizowanej. Stacjonował w garnizonie Budów (Złocieniec).

W 1955 pułk przeformowano w 68 Pułk Czołgów Średnich, a w 1990 w 33 Pułk Zmechanizowany.

Struktura organizacyjna pułku^[2]

• Dowództwo i sztab
• batalion piechoty zmotoryzowanej
  • trzy kompanie piechoty zmotoryzowanej
  • kompania ckm
  • kompania moździerzy
  • pluton armat 57 mm wz. 1943 (ZiS-2)
• kompania czołgów
• dywizjon artylerii
• bateria moździerzy 120 mm
• kompanie: rozpoznawcza, saperów, technicznego zaopatrzenia, łączności
• pluton obrony przeciwchemicznej

Na uzbrojeniu jednostki znajdowało się:

• 10 czołgów średnich T-34/85
• 5 samochodów pancernych BA-64
• 14 armat
• 14 moździerzy
• 3 ciężkie granatniki przeciwpancerne T-21

Dowódcy

• mjr Karol Biliński (1951-1952)
• mjr Jan Światowiec (1952-1953)
• mjr Hubert Szarejko (1953-1957)

Przypisy

1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
2. Według etatu Nr 5/105 pułku zmechanizowanego DZ z 4 grudnia 1952

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6. Brak numerów stron w książce