5 Dywizja Pancerna SS „Wiking” – jednostka Waffen-SS sformowana w drugiej połowie 1940 roku jako dywizja grenadierów na podstawie pułku SS „Germania” wyłączonego ze składu SS-Verfügungstruppe.
Historia
W grudniu 1940 roku przyjęto oznaczenie nowej jednostki jako Dywizja Zmotoryzowana SS „Germania”, jednak po zakończeniu procesu formowania w styczniu 1941 roku nazwę tę zmieniono ponownie, tym razem określając nową jednostkę jako Dywizja Zmotoryzowana SS „Wiking”. Dowództwo jednostki powierzono SS-BrigadeführerowiFeliksowi Steinerowi.
Jej żołnierzami byli Niemcy z pułku Germania oraz kolaboranci z Norwegii, Szwecji, Danii, Belgii, Holandii, Finlandii i Estonii, których wcielono do pułków: „Westland” i „Nordland”. Tym samym dywizja ta była jedną z najbardziej „międzynarodowych” dywizji Waffen-SS. Była też najsilniejszą dywizją SS, dorównując doborowym liniowym dywizjom Wehrmachtu.
Po przezbrojeniu dywizja walczyła pod Warszawą, a niektóre pododdziały dywizji uczestniczyły w tłumieniu powstania warszawskiego. W styczniu 1945 r. walczyła na Węgrzech, a działalność bojową zakończyła w Austrii w okolicach Grazu[2].
Organizacja i skład 5 Dywizji Pancernej SS „Wiking” w maju 1944 r.
Sztab dywizji
pluton motocykli: 6 lkm,
samobieżna bateria artylerii plot.: 4 działka 20 mm
pluton samobieżnej artylerii ppanc.: 3 lkm, 3 działa 75 mm (7,5 cm PaK 40)
pluton dział piechoty: 2 działa 75 mm (7,5 cm IG 37)
Janusz Ledwoch: Waffen SS jednostki pancerne. Warszawa: Inter-Model, 1993. Brak numerów stron w książce
Jacek Solarz: Wiking 1941-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2003. ISBN 83-7219-167-0. Brak numerów stron w książce
Ryszard Majewski: Waffen-SS mity i rzeczywistość. Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983, s. 284-285. ISBN 83-03-00102-7.
Robin Lumsden: Waffen-SS organizacja działania bojowe umundurowanie. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1999. ISBN 83-7219-018-6. Brak numerów stron w książce
pismo Militaria nr 4/2010
Praca zbiorowa: Mała Encyklopedia Wojskowa. Warszawa: MON, 1971.Sprawdź autora:1.
Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak: Niemiecka broń pancerna 1939-1945. Warszawa: Lampart, 1999.Sprawdź autora:1.