51 Batalion Saperów

51 batalion saperów

9 Kołobrzeski batalion saperów

Barwy saperów noszone na kołnierzach kurtek
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1945
Rozformowanie	1970
Organizacja
Numer	JW 3735[1] JW 2468[2]
Dyslokacja	Skierniewice, Augustów, Orzysz[3], Ełk
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	18 DP[3], WOW

51 Batalion Saperów (51 bsap) – pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego. W 1967 przemianowany w 9 Kołobrzeski batalion saperów.

Formowanie i działania 51 bsap

Batalion został sformowany w sierpniu 1945 r. na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 38/45 z 15 sierpnia 1945 r. w Skierniewicach, jako jednostka organiczna 18 Dywizji Piechoty.

Po krótkim przeszkoleniu i osiągnięciu zdolności do działań bojowych oraz po dyslokacji, w październiku 1945 r., do Augustowa, przystąpił do walk z podziemiem na terenie województwa białostockiego (oddziały „Łoma”, „Groma” i „Świerka”). W latach 1945–1947 batalion operował przede wszystkim w rejonach Augustowa i Sokółki (miejscowości: Kolnica, Sucha Rzeczka, Lipsk, Krynia, Jesionówka, Korycin, Płaskie i Mikoszówka).

Batalion prowadził rozminowanie terenów województwa białostockiego – Augustowa, powiatu augustowskiego, powiatu Bielsk Podlaski i strefy przygranicznej na odcinku od Gołdapi do Białowieży^[4]. Przez wiele lat po wojnie prowadził oczyszczanie terenu z niewybuchów i materiałów niebezpiecznych na terenie województwa olsztyńskiego i białostockiego. Żołnierze batalionu wykryli i unieszkodliwili kilkadziesiąt tysięcy min oraz ponad 100 tys. sztuk różnego rodzaju amunicji i innych niewybuchów. Rozminowali i sprawdzili kilkaset kilometrów dróg i ulic, ponad 239 tys. ha ziemi ornej, łąk i lasów, 7 jezior (brzegów). W rozminowaniu batalion stracił 4 zabitych (kilku żołnierzy odniosło rany).

Batalion brał udział w zwalczaniu klęsk żywiołowych, a szczególnie w akcjach przeciwlodowych i przeciwpowodziowych na Narwi i Wiśle w rej. Łomża, Strękowa Góra, Osowiec, Nowy Dwór Mazowiecki, i Wyszogród oraz w gaszeniu pożarów w rejonach Ełku i Augustowa (Serwy).

Jednostka uczestniczyła w pracach na rzecz gospodarki narodowej. Brała udział w odbudowie Augustowa (np. szkoły), budowie mostów w miejscowościach: Mieduniszki Małe (pow. gołdapski), Olecko, Strabla (pow. bielski), Pomiechówek (na rzece Wkra), Myczkowce (na Solinie), Ruda (powiat piski). Uczestniczyła też w realizacji obiektów specjalnych dla wojska.

W walkach z podziemiem jednostka straciła 7 żołnierzy.

Jesienią 1956 roku, po rozformowaniu 18 DP, batalion został podporządkowany bezpośrednio dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego.

Batalion jako 9 Kołobrzeski bsap

30 września 1967 r. jednostka przyjęła dziedzictwo tradycji oraz numer i nazwę wyróżniającą 9 Kołobrzeskiego Batalionu Saperów.

Batalion został rozformowany 27 marca 1970 r.

Dowódcy batalionu

• Michał Piestrakow,
• Stanisław Staniszewski,
• Władysław Kuś,
• Władysław Wierzbicki,
• kpt Stanisław Biernat.

Przypisy

1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
3. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
4. Łach 2011 ↓, s. 270.

Bibliografia

• F. Kaczmarski, S. Soroka: Wojska Inżynieryjne LWP 1945-79. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. Brak numerów stron w książce
• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Wiesław Łach. Problemy bezpieczeństwa Polski Północnej po II wojnie światowej. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 3 (161), 2011. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-8157.