46 Batalion Saperów (LWP)

46 Batalion Saperów

Barwy saperów noszone na kołnierzach kurtek
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1945
Rozformowanie	1989[1]
Dowódcy
Pierwszy	Grzegorz Sińczuk
Organizacja
Numer	JW 2624[2] i JW 2326[1]
Dyslokacja	Olsztyn[3]
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	15 Dywizja Piechoty[4]

46 Batalion Saperów – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjno-saperskich ludowego Wojska Polskiego.

Organizacja i działania

Sformowany na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 135/Org z 3 czerwca 1945 w Olsztynie, jako jednostka organiczna 15 Dywizji Piechoty w ramach realizacji planu rozbudowy wojska.

Z chwilą osiągnięcia zdolności do działania batalion przystąpił od 3 czerwca 1945 r. do rozminowania i realizacji zadań związanych z odbudową zniszczeń wojennych w ramach I Okręgu Wojskowego (Warszawa) na Warmii i Mazurach. W 1946 operował w rejonach: Olsztyna, Mrągowa, Lidzbarka Warminskiego, Zalewu Wiślanego w szczególności w okolicach Fromborka i Braniewa. Rozpoczął też prace wstępne przy rozminowaniu byłej kwatery Hitlera w Gierłoży^[5]. W lipcu 1945 na polecenie dowódcy 15 DP gen. Kontryma, dowódca kompanii por. Gruszecki oraz chor. Łaszkiewicz z drużyną saperów dokonali rozpoznania zaminowania kwatery i rozpoznania pochówku jeńców francuskich w kwaterze (mogił jeńców nie stwierdzono). W 1945 r. nie przystąpiono jednak do rozminowania kwatery. Ważniejsze w tym czasie było sprawdzenie pól uprawnych i oczyszczanie zakładów przemysłowych. Batalion, razem z 1 bsap, 4 bsap, 75 bsap, 47 bsap, 2 Ciężką BSap brał udział w rozminowaniu Wilczego Szańca w 1946 i 1947 roku, później w 1950 i 1951 r. W końcu 1945 r. batalion został wsparty saperami jeńcami niemieckimi, którzy wiosną 1946 przystąpili do rozminowania m.in. Wilczego Szańca. Niemcy prowadzili rozminowanie do 1947 r. W 1947 w czasie rozminowania zginęło 6 niemieckich saperów i 2 zostało rannych^[6].

W czasie rozminowania żołnierze batalionu znaleźli i zniszczyli ok. 265 tys. min i ok. 1399 tys. bomb i różnego rodzaju amunicji. Batalion w czasie rozminowania stracił 15 żołnierzy.

Batalion uczestniczył także w licznych zadaniach przeciwlodowych i przeciwpowodziowych na Narwi i Bugu. Często angażowany był do wykonywania zadań na rzecz gospodarki narodowej.

Dowódcy batalionu

• Grzegorz Sińczuk
• mjr Wasyl Gonczarow
• Edward Januszkiewicz
• Adam Tucholski
• Eugeniusz Koblak

Skład etatowy

• Dowództwo i sztab
• 3 kompanie saperów
  • 3 plutony saperów
  • drużyna zaopatrzenia
• kwatermistrzostwo
  • magazyn techniczny
  • drużyna gospodarcza

Stan:

żołnierzy – 254 (oficerów – 33, podoficerów – 44, szeregowych – 177)

sprzęt:

• samochody – 3
• łodzie MN – 1

Przypisy

1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
2. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku.
3. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
4. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
5. Łach 2011 ↓, s. 270.
6. Barszczewski 1998 ↓, s. 262–265.

Bibliografia

• Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
• F. Kaczmarski, S. Soroka, Wojska Inżynieryjne 1945 – n1979, wyd. ON Warszawa 1982.
• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Wiesław Łach. Problemy bezpieczeństwa Polski Północnej po II wojnie światowej. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 3 (161), 2011. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-8157.