3 Batalion Piechoty Morskiej

3 Batalion Piechoty Morskiej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1951
Rozformowanie	1959
Tradycje
Kontynuacja	3 Pułk Piechoty Morskiej
Dowódcy
Pierwszy	kpt. Tadeusz Daszkiewicz
Ostatni	kmdr por. Władysław Furgała
Organizacja
Numer	JW 3185
Dyslokacja	Dziwnów
Rodzaj wojsk	wojska desantowe
Podległość	dowództwo Bazy MW Dowództwo Jednostek Nadbrzeżnych

Biuro przepustek batalionu

3 Batalion Piechoty Morskiej (3 bpm) – oddział wojsk desantowych Sił Zbrojnych PRL.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowany 15 listopada 1951 w Dziwnowie^[1] na podstawie rozkazu organizacyjnego SGWP nr 060/Org. z 7 lipca 1951. Początkowo podporządkowany dowództwu Bazy Marynarki Wojennej w Świnoujściu, w 1957 przeszedł w podporządkowanie Dowództwa Jednostek Nadbrzeżnych. Współpracował z Flotyllą Środków Desantowych^[1]. Żołnierze mieli umundurowanie stosowane w wojskach lądowych^[2].

30 grudnia 1959, na podstawie zarządzenia SG WP nr 138/0rg. 3 batalion piechoty morskiej połączono z 29 Kołobrzeskim batalionem saperów morskich tworząc 3 Pułk Piechoty Morskiej.

Skład organizacyjny

• dowództwo i sztab^[3]
• pluton łączności
• dwie kompanie piechoty
• kompania ciężkich karabinów maszynowych
• kompania szkolna
• bateria armat 76 mm
• kompania moździerzy 82 mm
• pluton przeciwlotniczy
• pluton saperów
• ambulatorium

Batalion liczył etatowo 579 żołnierzy; na uzbrojeniu posiadał: 4 armaty 76 mm ZiS-3, 12 moździerzy 82 mm, 4 wielkokalibrowe karabiny maszynowe kal. 12,7 mm, 24 granatniki przeciwpancerne, 16 ciężkich karabinów maszynowych, 24 ręczne karabiny maszynowe.

W 1957 nastąpiła reorganizacja batalionu^[4]. W skład batalionu weszły^[5]:

• dowództwo i sztab
• pluton łączności
• pluton rozpoznawczy
• dwie kompanie piechoty morskiej
  • dwa plutony piechoty
  • pluton dział bezodrzutowych 82 mm
  • pluton dział przeciwpancernych kal. 107 mm (posiadał zamienniki uzbrojenia)
  • pluton przeciwlotniczych karabinów maszynowych PKM–2
  • pluton przeciwlotniczych karabinów maszynowych PKM–4 (posiadał zamienniki uzbrojenia)
• kompania szkolna
• bateria artylerii
  • pluton dowodzenia
  • pluton armat ppanc 85 mm
  • pluton 120 mm moździerzy
  • pluton 37 mm armat przeciwlotniczych
• pluton czołgów - 3 wozy T-34/85M^[2]
• pluton saperów
• pluton transportowo-gospodarczy

Etatowo batalion po 1957 roku liczył 548 żołnierzy, w tym 47 oficerów; na uzbrojeniu posiadał: 3 czołgi T-34/85M, 7 dział bezodrzutowych 107 mm B-11, 7 dział bezodrzutowych 82 mm B-10, 3 armaty przeciwpancerne 85 mm D-44, 3 armaty przeciwlotnicze 37 mm wz. 1939, 3 moździerze 120 mm wz. 1943, 7 × II km plot. 14,5 mm PKM–2, 7 × IV km plot. 14,5 mm PKM-4, 16 granatników ppanc. RGPpanc-2, 5 ciężkich karabinów maszynowych SG-43, 14 rkm D^[2].

Dowódcy batalionu

• kpt. Tadeusz Daszkiewicz 16 listopada 1951 – 20 listopada1952)
• kpt. Kazimierz Bagiński - do 15 grudnia 1953
• kpt. Bronisław Moros - do 27 lipca 1958
• kmdr por. Władysław Furgała - do rozwiązania

Przypisy

1. Jarosław Ciślak. Okręty desantowe projektów 770/771/773/776. „Morza, Statki i Okręty”. 3/1998, s. 58, 1998. ISSN 1426-529X. 
2. Wojciech Mazurek. Czołgiści w marynarskich mundurach. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2014(126), s. 74-76, 2014. 
3. Skład w początkowym okresie istnienia
4. Zarządzenie nr 0137/0rg. SG WP z 26 lipca 1957
5. Etat nr 35/349

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6. Brak numerów stron w książce
• Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek : materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999:praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X. Brak numerów stron w książce