Dywizjasformowana została w terminie do 1 grudnia 1951, na terenie Okręgu Wojskowego nr V Kraków, w składzie 12 Korpusu Piechoty. Organizowana była według etatów dywizji piechoty typu B „konna mała”[2].
37 kompania obrony przeciwchemicznej – według etatu 2/136 – Przemyśl (bez numeru)
pluton zwiadu – według etatu 2/137 – Przemyśl (bez numeru)
pluton samochodowy – według etatu 2/138 – Przemyśl (bez numeru)
Według oddzielnego rozkazu był sformowany Wydział Informacji 30 DP.
W dniu 2.11.1952 dywizja liczyła: 449 oficerów, 1499 podoficerów, 1954 szeregowców, 920 elewów, 95 kontraktowych i 437 koni[5].
Uwagi
↑Dywizja nigdy nie nosiła nazwy „Górska”, co sugeruje Zdzisław Barszczewski. Por. Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Dom Wydawniczy Bellona: 1998, s. 312. ISBN 83-11-08751-2. oraz CAW, 1545/73/60, Rozkaz organizacyjny nr 0046/Org. Ministra Obrony Narodowej z 17 maja 1951. Nie ma również takiej informacji w zachowanych dokumentach 30 Dywizji Piechoty w CAW, IV.521.30.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.