Ten artykuł dotyczy 13 Pułku Ułanów Królestwa Kongresowego. Zobacz też: 13 Pułk Ułanów – stronę ujednoznaczniającą.
Pułk 13-ty Ułanów – pułk jazdy polskiej okresu powstania listopadowego.
Sformowany na Litwie w drugiej połowie czerwca 1831 z 3. szwadronu Pułku 3-go Ułanów[1].
W czasie powstania listopadowego pułk wziął udział w następujących bitwach i potyczkach:
Żołnierze
- Dowódca pułku
- Kawalerowie Orderu Virtuti Militari[2]
- ppłk Alojzy Janowicz – Krzyż Kawalerski (17 września 1831)
- lekarz Henryk Chantreuil – Krzyż Złoty (19 sierpnia 1831)
- mjr Maurycy Prozor – Krzyż Złoty (31 sierpnia 1831)
- kpt. Józef Falkowski – Krzyż Złoty (30 sierpnia 1831)
- kpt. Józef Wasilewski – Krzyż Złoty (30 sierpnia 1831)
- ppor. Józef Barczyński – Krzyż Złoty (30 sierpnia 1831)
- ppor. Antoni Michałowski – Krzyż Złoty (30 sierpnia 1831)
- ppor. Antoni Nidecki – Krzyż Złoty (30 sierpnia 1831)
- por. Napoleon Berecki – Krzyż Złoty (30 sierpnia 1831)
- ppor. Jan Maliński – Krzyż Złoty (30 sierpnia 1831)
- podoficer Błażej Krakowiak – Krzyż Srebrny (30 sierpnia 1831)
- podoficer Marcin Iwiński – Krzyż Srebrny (30 sierpnia 1831)
- żołnierz Tomasz Łapczyński – Krzyż Srebrny (30 sierpnia 1831)
- żołnierz Bazyli Wrzosek – Krzyż Srebrny (30 sierpnia 1831)
Łącznie pułk otrzymał 14 krzyży, w tym 1 kawalerski, 9 złotych i 4 srebrne[1].
Przypisy
Bibliografia