Królestwo Polskie
moneta obiegowa
10 groszy
1816, 1820, 1821, 1822, 1823, 1825, 1826, 1827, 1828, 1830, 1831
Warszawa
11 188 422 sztuk
1 grudnia 1815
1 stycznia 1891
2,90 g
19 mm
bilon Ag194
gładki
zwykły
10 groszy polskich (1816–1831) – moneta dziesięciogroszowa Królestwa Kongresowego okresu autonomii, wprowadzona ukazem cara Aleksandra I z 1 grudnia 1815 r., bita w bilonie w latach 1816–1831, według systemu monetarnego opartego na grzywnie kolońskiej[1]. Moneta została wycofana z obiegu 1 stycznia 1891 r.[2]
Na tej stronie umieszczono średni herb Królestwa Kongresowego, tzn. orła rosyjsko-polskiego – dwugłowy orzeł z trzema koronami, dużą pośrodku i dwiema małymi na głowach orła, w prawej łapie trzyma miecz i berło, w lewej jabłko królewskie, na piersi, na tle gronostajowego płaszcza, tarcza herbowa z polskim orłem[3]. Po obu stronach dużej korony rok bicia 1816, 1820–1823, 1825–1828, 1830 lub 1831. Na dole, po obu stronach ogona orła, znajduje się znak intendenta mennicy w Warszawie –
Na tej stronie umieszczono nominał „10", pod nim napis „GROSZY”, poniżej „POLS•”, całość otoczona wieńcem[5][4].
Monetę bito w mennicy w Warszawie, w bilonie (próby 194), na krążku o średnicy 19 mm, masie 2,90 grama, z rantem gładkim[4][5]. Według sprawozdań mennicy w latach 1816–1831 w obieg wypuszczono 11 188 422 sztuk[6].
Stopień rzadkości poszczególnych roczników i typów monet przedstawiono w tabeli:
Dla roczników 1827 i 1830 istnieją monety ze dwoma różnymi znakami intendenta mennicy.
W roku 1835 monetę zastąpiono dziesięciogroszówką polsko-rosyjską[4].
Ze względu na fakt, że okres bicia monety przypada na czas rządów dwóch carów, w numizmatyce rosyjskiej moneta, w zależności od wybitej daty, zaliczana jest do dwóch odrębnych kategorii[20]:
Istnieją monety nowego bicia z 1857 r. z mennicy w Warszawie roczników 1832 oraz 1833, dla których monet obiegowych nie było[21].