Żyła oczna dolna

Żyły oczodołu. Żyła oczna dolna podpisana Inferior ophtalmic

Żyła oczna dolna (łac. vena ophthalmica inferior) – w anatomii człowieka żyła odprowadzająca krew z dolnej części oczodołu i gałki ocznej^[1][2]. Zaczyna się w przedniej części dna i ściany bocznej oczodołu, biegnąc w dolnej jego części i dzieląc się na dwie gałęzie – górną i dolną. Górna gałąź wychodzi z oczodołu przez szczelinę oczodołową górną i kończy się wpadając do żyły ocznej górnej, ale może także samodzielnie kończyć się w zatoce jamistej, dolna natomiast po przejściu przez szczelinę oczodołową dolną wpada do splotu skrzydłowego^[2][1]. Żyła oczna dolna zespala się z żyłą oczną górną, żyłą środkową siatkówki, żyłami twarzy i jamy nosowej, a za pośrednictwem dolnej gałęzi też z żyłą podoczodołową^[2][1]. Jej dopływami są żyły wirowate dolne, żyły rzęskowe przednie i żyły mięśniowe^[2][3]. Nie ma w niej zastawek, co umożliwia odwrotny przepływ krwi – z zatoki jamistej do żył twarzy poprzez żyły oczne – w przypadku nadmiernego wzrostu ciśnienia śródczaszkowego^[2].

Przypisy

1. OlgierdO. Narkiewicz OlgierdO., JanuszJ. Moryś JanuszJ., Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom IV, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 182, ISBN 978-83-200-4109-5 .
2. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 368–369, ISBN 978-83-200-3257-4 .
3. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 556–557, ISBN 978-83-200-3258-1 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.