Groen is in België een Vlaamse, progressieve en groenepolitieke partij, die bijna 7000 leden telt (2022).[1]Pacifisme, sociale rechtvaardigheid en ecologie (duurzame ontwikkeling) zijn drie pijlers van het Groen-programma. De partij noemt 'de kwaliteit van leven' de 'groene draad door haar programma'. Groen is in België een zusterpartij van het Frans- en Duitstalige Ecolo.
Van 1979 tot 15 november 2003 heette de partij Agalev. Daarna werd de naam Groen! Begin 2012 werd het uitroepteken weggelaten. Sinds 2022 tot eind 2024 zijn de voorzitters Nadia Naji en Jeremie Vaneeckhout.
Na een korte chaotische periode in de zomer van 2003 nam Vera Dua het roer over van Dirk Holemans en bracht de rust terug in het groene kamp. De zware klap voor de groenen had nog meer gevolgen: honderden nieuwe leden meldden zich aan. Intussen werd er getimmerd aan een nieuw inhoudelijk project. De sleutelwoorden van deze vernieuwde missie waren solidariteit, lange termijn en grenzen. Om de vernieuwing volop duidelijk te maken voor de buitenwereld koos men ook voor een nieuwe naam die meer gelijkenis vertoonde met die van de andere Europese groene partijen: Groen!
Op het congres van november 2003 werd het partij-jargon nog meer gemoderniseerd: Dua mocht zich als eerste groene voorzitter laten noemen in plaats van politiek secretaris. Voor het eerst mochten de groene verkiezingskandidaten ook persoonlijke affiches gebruiken. Ook enkele andere oude principes sneuvelden om efficiënter te kunnen werken. Desalniettemin bleef de uiteindelijke beslissingsmacht bij het ledencongres liggen. Een aantal bekende gezichten (zoals het Antwerps boegbeeld Fauzaya Talhaoui en de toenmalige minister Ludo Sannen) stapten vóór de verkiezingen van 2004 over naar het kartel sp.a - Spirit.
De verkiezingen van 2004 en 2007
Groen! koos voor de verkiezingen van 13 juni 2004 voor een gerichte campagne.[bron?] Met als inzet "Vera zoekt… 280.000 mensen" werden alle creatieve en weinig kostende middelen ingezet voor een dynamische campagne. Groen! sprak haar kiezers rechtstreeks aan met de verkiezingsslogan "De bal ligt in uw kamp". Het was een spannende campagne[bron?], maar op de avond van de verkiezingen bleek dat Groen! het gehaald had: de partij haalde opnieuw scores die ruim boven de kiesdrempel uitstaken: 7,6% voor het Vlaamse, 9,8% voor het Brusselse en 8% voor het Europees Parlement. In Limburg slaagde de partij er echter niet in om de kiesdrempel te halen.
Na de verkiezingen besliste de partij om in de oppositie te gaan. In de periode na de verkiezingen van 2004 keerde de rust een beetje weer in de partij. Ondanks het feit dat de financiële en personele gevolgen van de nederlaag van 2003 nog zwaar doorwogen, werd er gewerkt aan de versterking van de partij met het oog op de volgende jaren. Er werd sterk geïnvesteerd in inhoud met congressen in 2005 en 2006.
Op 10 november 2007 werd tijdens een partijcongres een opvolger gekozen voor partijvoorzitster Vera Dua. Tussen zes kandidaten werd Mieke Vogels in twee stemronden verkozen.
Eind 2009 beslisten zowel Groen! als de Sociaal-Liberale Partij dat SLP voortaan deel zou uitmaken van Groen! Niet iedereen ging daar echter mee akkoord: ex-minister Jef Tavernier en Rita Brauwers, fractieleidster in de Brugse gemeenteraad, verlieten uit onvrede de partij.
In het voorjaar van 2008 werd Wouter Van Besien, die bij de voorzittersverkiezingen tweede was, aangeduid als ondervoorzitter. Op 25 oktober 2009 volgde hij Mieke Vogels - die ontslag nam - op als voorzitter, terwijl Björn Rzoska ondervoorzitter werd. In 2013 werd die laatste opgevolgd door Elke Van den Brandt.[2]
De Vlaamse, federale en Europese verkiezingen van 26 mei 2019
Jong Groen op een klimaatbetoging, 20 september 2019
Sinds begin 2019 waren milieu en ecologie uitgegroeid tot een van de belangrijkste politieke thema's met bijzonder veel persaandacht voor onder meer de klimaatstakingen en diverse klimaatbetogingen. De partij had de beweging ontstaan rond Anuna De Wever ook van bij de start ondersteund en aangemoedigd.[4] Toen peilingen in het voorjaar van 2019 Groen tot 16% deden pieken, met eventuele uitschieters richting 19% rekening houdend met de foutenmarge,[5] waren de verwachtingen zeer hoog gespannen. Die verwachtingen werden echter niet ingelost: ongeveer 10 procent in het Vlaams Parlement en net geen 10 procent in de Kamer. De partij boekte daarmee een winst van iets meer dan een procentpunt op Vlaams niveau en ongeveer een procentpunt op federaal niveau.[6] Ten opzichte van de lokale verkiezingen van 14 oktober 2018 ging de partij zelfs achteruit. Analisten linkten dit verlies mede aan twee dossiers waar de partij niet lang voor de stemslag in het defensief werd gedrongen:[7] het afschaffen van het fiscaal interessante statuut van de salariswagen enerzijds[8] en het invoeren van een vermogenskadaster anderzijds.[9] Dat laatste werd op basis van de tekst die de partij in de memorie van toelichting neerschreef door Het Laatste Nieuws omschreven als: "Je moet elke fles wijn in je kelder en elk boek in je kast aangeven", wat nuancering verdiende.[10]
Toch was de balans positief: met in totaal 28 parlementsleden, waarvan 11 nieuwkomers, had Groen nog nooit zo veel verkozenen. Ook de Kamerfractie gebundeld met de Franstalige zusterpartij Ecolo, heeft met 21 leden, de grootste groene fractie ooit.[11] Ze maakt deel uit van de meerderheid van de nieuwe federale regering-De Croo die aantrad op 1 oktober 2020. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest was Groen de grootste Vlaamse partij geworden en de partij trad toe tot de regering-Vervoort III, waarbij minister Elke Van den Brandt tevens het ministerieel college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie voorzat.
Nieuwe voorzitters, logo en slogan in 2022
Op 11 juni 2022 kozen leden van Groen voor het eerst twee covoorzitters aan het hoofd van de partij.[12]Nadia Naji en Jeremie Vaneeckhout namen de fakkel over van Meyrem Almaci. In augustus 2022 stelde Groen een nieuw, veelkleurig logo voor om te benadrukken dat de partij zich niet enkel op milieu, klimaat en natuur wil focussen, maar ook op thema’s zoals gezondheid, welzijn en de strijd tegen ongelijkheid. De nieuwe slogan luidde Groen is meer dan Groen.
Bij de verkiezingen van 2024, zowel Vlaams en federaal (juni) als lokaal (oktober), boerde Groen achteruit. Alleen bij de verkiezingen voor het Brussels gewest was het resultaat positief: Groen werd er de grootste Nederlandstalige partij. Ook bij de lokale verkiezingen in het gewest hield de partij stand.[13] Vaneeckhout en Naji stelden zich na de teleurstellende uitslag niet meer kandidaat voor de voorzittersverkiezingen in december 2024.[13]
Het energieverbruik in België verminderen met efficiëntiemaatregelen zoals huizen isoleren, door zoveel mogelijk te elektrificeren en in te zetten op energie-efficiëntie van apparaten.
Elektriciteit een kwart goedkoper maken door alle accijnzen op elektriciteit te verschuiven naar fossiele brandstoffen. Zo worden ecologische keuzes zoals verwarmen met een warmtepomp goedkoper gemaakt.
Burgercoöperaties op vlak van energie stimuleren, bijvoorbeeld ervoor zorgen dat nieuwe windprojecten op land voor een groot stuk in directe eigendom zijn van de lokale gemeenschap.
Een einde maken aan dakloosheid volgens het principe van ‘housing first’. Pas met een dak boven het hoofd kunnen voormalige daklozen ook de rest van hun leven in handen nemen.
Bodems meer ontharden, bijvoorbeeld het ontharden van voortuinen stimuleren zodat water beter infiltreert en er zo minder kans is op overstromingen.
Structuur
(Voormalige) partijvoorzitters en ondervoorzitters
Agalev, zoals de partij tot 2003 heette, kende geen echte partijvoorzitter. Zowel het wekelijkse Uitvoerend Comité (partijbestuur) als de maandelijkse Stuurgroep (partijraad) werden voorgezeten door een gespreksleider. Het dagelijks bestuur lag bij de secretaris(sen) enerzijds en de fractieleiders in de parlementen anderzijds. De voorzitter en ondervoorzitter worden door de leden op een congres verkozen voor een termijn van vijf jaar. Zij moeten een verschillende genderidentiteit hebben.
.svg){kind=small}
.jpg)
