Browning Hi-Power

Browning Hi-Power
Browning Hi-Power
Type	Pistool
Land van oorsprong	België
Dienstgeschiedenis
In dienst	1935-heden[1]
Gebruikt door	See Users
Productiegeschiedenis
Ontwerper	John Browning, Dieudonné Saive
Ontworpen	1914–1935[1]
Producent	Fabrique Nationale de Herstal
Geproduceerd	1934-2018[1][2]
Aantal gebouwd	1.500.000+[3]
Specificaties
Massa	● pistool leeg: 865 g houder leeg: 85 g houder gevuld: 245 g pistool geladen: 1110 g[4]
Lengte	197 mm, 6 trekken[4]
Lengte	118 mm[4]
Breedte	36 mm[4]
Hoogte	132 mm[4]
Patroon	9×19mm Parabellum
Kaliber	9 mm
Actie	single action
Projectielsnelheid	350 m/s[4]
Effectief bereik	50 m
Voedingssysteem	dubbelkoloms magazijn, 13 patronen

De Browning Hi-Power is een semiautomatisch single action pistool met een kaliber van 9 millimeter. Het is een van de meest verbreide pistolen ooit.^[1][5]

Oorspronkelijk heette het wapen de Browning Grand Puissance of Browning GP of, in het Engels, Browning High Power of Browning HP. Sinds de Tweede Wereldoorlog wordt hij meestal aangeduid als Browning Hi-Power.^[6] Vaak wordt de naam afgekort tot BHP of HP.^[6] Ook wordt hij wel aangeduid met P-35, HP-35 (vanwege de introductie in 1935), GP (van de Franse naam "Grande Puissance") en BAP (Browning Automatisch Pistool).^[6]

Ontwikkeling

Dubbelkolom magazijn

Op 9 mei 1921 publiceerde het Franse leger een verzoek voor een groot en krachtig semiautomatisch pistool, met een kaliber van ongeveer 9 mm, een loop van ongeveer 20 cm lang en een magazijncapaciteit van ten minste 15 patronen. Het wapen mocht niet meer dan één kilogram wegen en moest zijn voorzien van een verstelbaar vizier met schaalverdeling, voor een maximaal bereik van 600 meter. Het wapen moest ook kunnen worden voorzien van een aanzetkolf.^{[7]:p13[noot 1]} John Browning, op dat moment de hoofdontwerper van FN, ging aanvankelijk niet op het Franse verzoek in omdat hij vond dat toenmalige standaard patroonhouders die zeven of acht patronen bevatten voldoende waren.^{[8]:pp. 3-4}

Dieudonné Saive, op dat moment assistent van Browning bij FN, ontwikkelde daarop een patroonhouder met een dubbele rij patronen waardoor er meer patronen in pasten. Hij testte zijn ontwerp met een aangepaste FN Browning 1903. Nadat Browning de patroonhouders had gezien ontwierp hij twee 9 mm pistolen, gebaseerd op zijn Model 1911; één met afsluitervergrendeling (‘locked breech’) en één zonder (‘simple blowback’),^{[noot 2]} en beide met Saive’s dubbelkoloms patroonhouder voor 16 patronen. Browning en Colt's Patent Fire Arms Manufacturing Co. vroegen op 28 juni 1923 Amerikaans octrooi aan voor de versie mèt afsluitervergrendeling. Het octrooi werd verleend op 22 februari 1927,^[9] vier maanden nadat John Browning aan een hartaanval overleed in het kantoor van zijn zoon Val Browning, die zijn vertegenwoordiger was bij FN. Colt concentreerde zich volledig op de productie van zijn succesvolle Model 1911, daarom bood Val Browning het ontwerp van de nieuwe 9 mm aan FN aan. FN bracht het ontwerp, enigszins aangepast, op de markt als de FN Browning Grand Rendement (GR).^{[8]:pp. 3-4} Na het verlopen van de patenten op het Model 1911, verbeterde Saive de GR tot FN Browning model 1928.^[10]

Nadat Browning in 1926 overleed verbeterde Saive het wat grote en onhandige GR ontwerp.^[10][11] Hij verbeterde onder andere het veiligheidsmechanisme en verkortte de handgreep. Daardoor werd ook de patroonhouder korter en pasten er nog 13 patronen in. De Fransen kozen uiteindelijk na jarenlange beproevingen voor het Franse 7,65 mm pistool SACM 1935a, dat veel overeenkomsten met Browning modellen vertoonde.^[7]:p43

In 1933 bestelde het Belgische Ministerie van Landsverdediging 1000 pistolen van de uiteindelijke versie van het ontwerp van Browning en Saive voor (troepen)beproevingen.^[12] Deze eerste order werd op 23 mei 1935 geleverd en door de Belgen in gebruik genomen als Pistool Model 1935.^[7]:p67 De Belgen plaatsten tussen 1935 en 1939 diverse vervolgorders.^[12]

FN Browning HP met aanzetkolf

In 1935 bracht FN het wapen op de markt onder de Franse naam Browning Grand Puissance of Browning GP en de engelse naam Browning High Power (tegenwoordig meestal geschreven als Browning Hi-Power) of Browning HP.^[10] FN bood twee versies aan: een versie met een verstelbaar laddervizier en een sleuf achter in de handgreep voor een aanzetkolf, en een versie met vaste richtmiddelen, zonder sleuf.^[7]:p43[12] De wapens werden door FN geproduceerd in Herstal bij Luik.

Het nieuwe wapen werd al snel goed verkocht en werd uiteindelijk een van de meest verbreide pistolen ooit.^[1][5] Toen de Duitsers in 1940 België binnenvielen waren er al 56.000 exemplaren verkocht.^[11][12]

De Hi-Power was het enige vuurwapen dat tijdens de Tweede Wereldoorlog geproduceerd en organiek verstrekt werd door zowel de geallieerden als de Asmogendheden.^[11]

Tweede Wereldoorlog

Productie in bezet België

Tijdens de oorlogsjaren lieten de Duitsers de fabrieken van FN de Browning Hi-Power produceren voor de Wehrmacht, waar het wapen vooral verstrekt werd aan Waffen-SS en Fallschirmjäger.^[11] In totaal werden er zo’n 319.000^[7]:p81 pistolen voor de Duitsers gemaakt. De Duitsers noemden het wapen Pistole 640(b) waarbij de (b) staat voor ‘Belgisch’.^{[5][11][13][14][15][16][17][18]} De eerste wapens werden nog gemaakt van onderdelen die nog op voorraad lagen, maar daarna vereenvoudigden de Duitsers het wapen. Zo lieten ze de sleuf voor aanzetkolf weg en maakten alleen wapens met vaste richtmiddelen.^[12]

Productie in Canada

Assemblage van High Powers bij Inglis in Toronto (1944)

Saive, die sinds 1930 FN’s hoofdontwerper (“Chef de Service”) was, vluchtte met vier andere FN werknemers (directeur Gustave Joassart^{[noot 3]} onderdirecteur René Laloux,^{[noot 4]} J. Vogels en E. Dufrasne) uit het bezette België, en kwamen via Frankrijk, Spanje en Portugal in 1941 aan in Groot-Brittannië. Vanuit Londen behartigden zij tijdens de Tweede Wereldoorlog de belangen van FN.^[7]:p83

Saive ging bij Royal Small Arms Factory, Enfield Design Department in de Drill Hall in Cheshunt, Engeland verder met het ontwerp van zijn nieuwe geweer, waarvan 50 prototypes 7.92×57mm gemaakt werden in 1943 ("EXP-1" of "SLEM-1" ("Self-Loading Experimental Model-1") ). Na de oorlog werd hieruit het FN Model 1949 ontwikkeld. Daarnaast maakte Saive met behulp van verschillende door de Britten beschikbaar gestelde vooroorlogse FN pistolen door ‘reverse-engineering’ nieuwe productietekeningen van de High-Power om deze voor de geallieerden te laten produceren (de originele ontwerpen waren in bezet België achtergebleven).^{[7]:p83[8][11]}

In juni 1941 was er bij de Canadese firma John Inglis and Company^{[11][noot 5]} een Nationalistisch Chinese delegatie op bezoek geweest om Bren machinegeweren en andere spullen voor de troepen van Nationalistisch China. Men vroeg ook om Browning High-Power pistolen, waarvan ze er voor de oorlog een aantal in België hadden gekocht, maar Inglis kon deze toen niet leveren.^[22]

In april 1943 autoriseerde de Canadese ‘Mutual Aid Board’ oorlogsleningen ter waarde van 100 miljoen Canadese dollar aan Nationalistisch China, om daarmee in Canada wapens aan te schaffen voor gebruik in hun strijd tegen de Japanners. De Chinezen wilden daarvoor onder andere 180.000 Browning High Powers kopen bij Inglis. Deze wapens moesten geleverd worden met afneembare houten ‘kolfholsters’^{[noot 1]}, zoals de in China veelgebruikte Mauser C96 ook had. Inglis verkreeg van de directie van FN in ballingschap licentie om de wapens te produceren.^[22] De kolfholsters werden in 1944 en 1945 gemaakt door Small Arms Limited^{[noot 6]} in Mississauga, Ontario.^[22] Een team van FN, bestaande uit Saive, Laloux, Vogels en Dufrasne toog naar Toronto en hielp Inglis met het ontwerp en het opstarten van de productie.^[22]

Zodra de Britse SOE hoorde dat een commonwealth bedrijf Browning High-Powers ging produceren wilden zij het wapen ook, ter vervanging van hun Webley Mk IV en Enfield No. 2 revolvers. De Britten bestelden 50.000 Hi-Powers met vaste richtmiddelen bij Inglis.^[22]

Inglis leverde de eerste Chinese wapens in februari 1944, maar transport naar Nationalistisch China was lastig. Bovendien werd de steun aan Nationalistisch China stopgezet omdat bleek dat de Chinezen niet de Japanners maar elkaar bevochten. Inglis’ Chinese contract werd geannuleerd nadat er ca. 20.000 pistolen waren geproduceerd.^[22] Daarvan zijn er slechts 4.000 geleverd aan Nationalistisch China. Ca. 14.500 wapens strandden in depots in Karachi. Daarvan gingen er ca. 6.000 naar de SOE. De rest werd overgenomen door het Canadese leger. Eind 1944 werd de Hi-Power het standaard vuistvuurwapen van het Canadese leger, wat ertoe leidde dat de Britten het wapen later ook als standaard vuistvuurwapen in gebruik namen.^[22] Eind 1945 bestelde Nationalistisch China opnieuw BHP’s bij Inglis. Er waren ca. 40.000 pistolen geleverd voordat duidelijk werd dat de communisten de burgeroorlog wonnen en de leveringen aan Nationalistisch China stopten.^[22]

De door Inglis geproduceerde versie met laddervizier, en voorzien van een sleuf voor een aanzetkolf wordt Chinese Hi-Power of No. 1, Hi-Power genoemd. Het laddervizier is gekalibreerd tot 500 meter.^[7]:p98[11] Inglis’ versie met vaste richtmiddelen is de No. 2 Mk1 Hi-Power, deze wijkt op enkele punten af van het origineel van FN. Zo is hij voorzien van een vierkante ‘Inglis’ vizierkeep op een verhoging achterop de slede.^[7]:p103, en heeft de vizierkorrel een rechte achterkant, terwijl het originele model een halvemaanvormige vizierkorrel heeft.^[23] In 1944 werd er een kleine aanpassing gedaan aan de uitwerper en patroontrekker van de No. 2 Mk1. De gemodificeerde No. 2 Mk1’s kregen de aanduiding No. 2 Mk1*.^[7]:p111

Er kwamen ook ‘Canadese’ pistolen terecht bij geallieerde troepen in Europa, waar ze voor het eerst gebruikt werden tijdens Operatie Varsity, een luchtlandingsoperatie in 1944 met als doel de Rijn over te steken en het belangrijke Ruhrgebied in handen te krijgen.^[11]

Inglis’ produceerde de Hi-Power van februari 1944 tot en met september 1945 in totaal ca. 151.000 pistolen, waarvan ongeveer 50.000 No. 1.^[7]:p129

In Canada werd de naam "Hi Power" gebruikt voor het wapen. Deze naam bleef na de oorlog behouden, ook toen de productie weer in België plaatsvond.^[6]

Beschrijving

Oorspronkelijk model met laddervizier en ‘ronde’ haan

Oorspronkelijk model met vaste richtmiddelen en ‘ronde’ haan

No.2 Mk1* gemaakt door Inglis, met ander model vizierkorrel en vizierkeep op verhoging

Mk II met tweezijdige rustpal, externe uitwerper en ‘rechte’ haan

Mk III met tweezijdige rustpal, ‘rechte’ haan en ergonomische greepplaten

Patroonhouder voor de Browning HP; geladen en klaar voor gebruik (boven) en gedemonteerd (onder)

De Browning Hi-Power is een single action pistool met een patroonhouder voor dertien patronen, bedoeld voor persoonlijke verdediging op korte afstand. De effectieve schootsafstand is 50 meter.

De door Saive ontwikkelde dubbelkoloms patroonhouder is breder dan indertijd gebruikelijk, waardoor er meer patronen in konden (‘staggered’ of ‘double-stack’). De dubbelkoloms patroonhouder werd het standaardtype voor pistolen.^[11]

De Hi-Power kan voor gebruikersonderhoud zonder gereedschap gemakkelijk uiteengenomen worden in hoofdgroepen: kast, sledepal, slede, loop, sluitveer, sluitveerstang en patroonhouder.^[4][7]:p45

Het wapen is voorzien van een automatische sledestop zoals voor het eerst toegepast werd op de FN Browning M1902: de sledepal houdt, als de laatste patroon verschoten is, de slede in de achterste, geopende, stand.^[7]:p44

Richtmiddelen

Vanaf het begin bood FN twee modellen aan: één met een verstelbaar laddervizier (‘tangent type rear sight’) en één met een vaste vizierkeep.

Het verstelbare laddervizier was op de eerste pistolen met een schaalverdeling over het gehele vizier gekalibreerd tot 1000m. Later werd het vizier gekalibreerd tot 500m, waarvoor de schaalverdeling op de helft van het vizier aangebracht werd.^[7]:p43[26] Na de eerste ±40.000 stuks werd het laddervizier in 1938/39 iets gewijzigd, en werd de schaalverdeling tot 500m verdeeld over de gehele lengte van het vizier.^[12]

De pistolen met vaste richtmiddelen hebben een kleine halvemaanvormige vizierkorrel (‘front sight’) aan de voorzijde bovenop de slede gezilversoldeerd, en een vierkante keep aan de achterzijde bovenop de slede. Bij latere exemplaren is de keep verwisselbaar door een zwaluwstaartnok.^[7]:p170[26] De vaste keep kon vervangen worden door een verstelbare "coke can" keep.sight. Elevation was with a single screw with windage set by loosening and tightening opposing screws on either end of the sight. Hiervoor kwam begin jaren ‘70 ook een nieuwe, verstelbare vizierkeep beschikbaar, "coke can" die met schroeven zowel zijdelings als in hoogte verstelbaar was..^[7]:p170[26]

Veiligheid

• Kleine veiligheidspal (ook wel grendelpal, rustpal duimveiligheid genoemd) (‘thumb safety’) aan de linkerkant. De rustpal is voorzien van een tand, die in een uitsparing in de slede kan vallen. De slede heeft daartoe aan de linkerzijde aan de onderkant twee uitsparingen. Als de veiligheidspal omhoog (‘op veilig’) in de ‘achterste rust’ wordt gezet wordt de slede vergrendeld, en wordt de spanpal binnenin het wapen geblokkeerd waardoor het wapen niet afgevuurd kan worden. Als de slede naar achteren getrokken wordt, en de veiligheidspal in de ‘voorste rust’ wordt gezet, blijft de slede in de achterste, geopende, stand staan. Dit wordt gedaan bij het inspecteren of uiteennemen van het wapen.
• De eerste modellen hebben geen houderveiligheid (ook wel magazijnveiligheid) (’magazine safety’) en kunnen afvuren als er geen patroonhouder geplaatst was.^[12] Latere modellen hebben wel een houderveiligheid, en kunnen niet afvuren als er geen patroonhouder geplaatst is.^[12]
• Het oorspronkelijke model heeft geen slagpinveiligheid (’firing pin safety’).^[26] De Mk IIIs heeft wel een interne slagpinveiligheid (‘internal firing pin lock’).^[26]

Overig

• De eerste modellen hebben een interne hulzenuitwerper (‘extractor’), uitwendig te herkennen aan het ovalen kapje van de tuimelaar-as (‘sear lever axis’) aan de rechterzijde van de slede, net achter het hulzengat (‘ejection port’). Bij modellen van na 1962 is op die plek de horizontale externe uitwerper (‘pivoting’ of ‘external extractor’) zichtbaar.^[7]:p169[26]
• Het wapen heeft een externe hamer/haan. De meeste wapens zijn voorzien van een ‘ronde’ haan (‘ring’, ‘rowel’ of ‘burr hammer’), maar ‘rechte’ hanen (‘spur hammer’) komen ook voor.^[26]
• Het wapen heeft een gesmede kast (‘forged frame’).^[26]
• houderpal (‘magazine disconnect’) aan de linkerzijde achter de trekker.^[26]
• ⌓-vormig hulzengat (‘ejection port’).^[26]
• De militaire en politiepistolen zijn meestal voorzien van een draagring (‘lanyard ring’) onderaan de handgreep. Er zijn ook wapens zonder.^[7]:p173[26]
• Oorspronkelijk had de Hi-Power greepplaten (‘grips’) van hout, hardrubber of kunststof en voorzien van een geruit profiel. Na de oorlog had het standaard militaire Hi-Power model greepplaten van zwart "cycolac" een sterke corrosiebestendige kunsthars.^[7]:p173
• De kast en slede zijn gefosfateerd (‘parkerized’) en gevernist. Vanaf de jaren ’60 wordt de loop ook gefosfateerd.^[7]:p173
• Bij wapens die voor ca. 1960 gemaakt zijn is aan rechterzijde van de slede, vóór het hulzengat (‘ejection port’), onderaan een halfronde ‘holte’ (‘half moon cut’, ‘cutaway thumb groove’) gefreesd, om de sledepal (‘slide stop’) gemakkelijker te kunnen uitnemen. Na 1960 werd dit weggelaten.^{[7]:p44, p169}
• Begin jaren ’60 werd de productie van de loop vereenvoudigd. In plaats een machinaal bewerkte uit één stuk gesmede loop, werd voortaan een tweedelige loop gebruikt: een nauwkeurig voorbewerkte gesmede loop die stevig gesoldeerd werd op een geprefabriceerd achterste gedeelte, met kamer, loopnok (‘barrel lug’), kragen (‘locking cam slot’) en patroongeleidingsnok (‘feed ramp’).^[7]:p170 De patroongeleidingsnok (‘humped feed ramp’) aan het begin van de loop is gebogen.^[26]

Varianten

In de loop der jaren zijn er vele versies van de Hi-Power geproduceerd, met vele verschillen. De meeste verschillen zijn klein, en betreffen vooral de richtmiddelen en veiligheidsvoorzieningen. De Mk II en Mk III^{[noot 7]} wijken meer af van het origineel:

• Mk II - geïntroduceerd rond 1986. Verlengde en tweezijdige veiligheidspal.^[12][27] De eerste exemplaren hadden geen interne slagpinveiligheid, latere wel. ‘Rechte’ haan. Standaard verwisselbare vizierkeep met zwaluwstaartnok. De vizierkorrel is aangebracht op een verlengde lage richel bovenop de slede. In de slede zit onder de loop een gaatje, waardoor water uit een geholsterd wapen kan lopen. De patroongeleidingsnok (‘straight feed ramp’) vooraan de loop is recht, waardoor holle-punt-munitie (‘jacketed hollow-point (JHP)’) beter toegevoerd wordt. Alleen met vaste richtmiddelen. Greepplaten gewoonlijk van zwart nylon.^[26]
• Mk III - Groter, vierkanter hulzengat (‘ejection port’). Nieuw model greepplaten, gewoonlijk van zwart nylon. Grotere vizierkeep en –korrel, beide verwisselbaar door zwaluwstaartnok. Vroege exemplaren hebben nog een gesmede kast; maar latere een gegoten.^[26] De Mk IIIs heeft een interne slagpinveiligheid (‘internal firing pin lock’).

Fabricage

In de jaren ‘70 verplaatste FN de productie van de Hi-Power naar hun fabriek FN Viana SARL in Neiva (Viana do Castelo) in Portugal.^[12] Hoewel de meeste Hi-Powers werden gemaakt in de fabrieken van FN in België en Portugal, werden er in verschillende landen kopieën gebouwd, al dan niet onder licentie.^[28]

Licentie

Sinds 1935 heeft FN slechts 4 landen licentie verleend om de Hi-Power te produceren: Canada, Argentinië, Venezuela en Nigeria.^[7]:p259

Inglis Browning

Van van februari 1944 tot en met september 1945 produceerde John Inglis and Company^{[noot 5]} in Canada in totaal ca. 151.000 Hi-Power pistolen in licentie.^{[7]:p129, 259}

FM Browning

In de jaren ‘60-1970 verleende FN een productielicentie aan Argentinië. Het Argentijnse model wordt gemaakt door Fabricaciones Militares Sociedad del Estado (FM) (nl: Staatswapenindustrie), in hun Fabrica Militar de Armas Portatiles (FMAP) “Domingo Mathieu” in Rosario. en staat bekend als FM Browning of FM Modelo Detective compacter en verving bij de Argentijnse strijdkrachten en de politie de FMAP 1927 (een door FM in licentie geproduceerde Colt M1911), maar kwam ook al snel in handen van veel Zuid-Amerikaanse drugshandelaren. De Argentijnse FM Browning wordt ook verkocht door de particuliere firma Bersa onder de naam Bersa 90.^{[7]:p269-272[29]} FM maakte ook enkele volautomatische exemplaren: de PB a Ráfaga (nl:Pistool Browning Volautomatisch).^[7]:p269-272

In Nigeria produceerde het staatsbedrijf Defence Industries Corporation of Nigeria (DICON) de wapens.^[30]:p71

Kopieën

Daarnaast worden er verschillende ongeauthoriseerde klonen gemaakt, zoals:^[31]

• Pistol Auto 9mm 1A, ook PA 9 mm 1A of IOF 9mm pistol (hi:पिस्टल ऑटो 9mm 1A^[32] (pistal oto 9mm 1a). Wordt sinds de jaren ‘50 geproduceerd bij Rifle Factory Ishapore (RFI) (hi: राइफल फैक्ट्री ईशापुर^[33] (raiphal phaiktree eeshaapur) ), onderdeel van het staatsbedrijf Indian Ordinance Factory (IOF) (hi: भारतीय आयुध निर्माणियाँ^[34] (bhaarateey aayudh nirmaaniyaan) ). Dit wapen is een kopie van de Inglis No. 2 Mk1*. Het is het standaard dienstpistool van de Indiase politie en het Indiase leger. Het wapen is ook in gebruik bij het Nepalese leger.^[35][36]
• Pindad P1A 9mm van de firma Pindad in Bandung, Indonesië. Gemaakt sinds begin jaren ‘60. Het was tot halverwege de jaren ’70 het standaard dienstpistool van het Indonesische leger. Er werden zo’n 30.000 exemplaren gemaakt.^{[7]:p264-265[29]}
• Аркус 94 „Белица“ (1981) (Arcus 94 „Belitsa“ ) uit Bulgarije. Kan met een ombouwset worden aangepast om .22 (5,6 mm) patronen te verschieten.^[37]
• FÉG FP9 (1982) en FÉG P9R (double action) uit Hongarije^[7]:p266-268
• 9 mm Kareen (1990) van J.O. Israel Arms & Ammunition Ltd^[7]:p272[29] in Petach Tikwa, Israël
• TİSAŞ Regent BR9 9mm van wapenfabriek TİSAŞ uit Trabzon, Turkije.^[28][38] TİSAŞ bracht het wapen op de markt nadat FN aangekondigd had de productie te stoppen

Einde productie

In 2017 kondigde FN aan de productie van de Hi-Power te zullen beëindigen, en begin in 2018 stopte FN en Browning Arms na 83 jaar met de productie van de Hi-Power.^[1][2][28] De Hi-Power wordt nog steeds in licentie geproduceerd door de Rifle Factory Ishapore in India. Ook ongeauthoriseerde klonen worden nog steeds geproduceerd, onder andere in Turkije.^[31][36][38]

Gebruikers

Na de oorlog werd de Browning GP ingevoerd bij een groot aantal legers en politiediensten, waaronder de Britse Special Air Service en het Amerikaanse FBI Hostage Rescue Team.^[29]

„Pistol Automatic L9A1“ is de Britse naam voor de Hi-Power’s die vanaf het eind van de jaren ‘60 de Ingles No. 2 Mk. 1 exemplaren vervingen bij het Britse leger.^[29][39] Vanaf 2013 verving het Britse leger de Browning L9A1 door de lichtere Glock 17 en SIG Sauer P226, maar de Hi-Power blijft daarnaast nog in gebruik.^[40][41][42] De L9A1 is ook bij andere commonwealth strijdkrachten in gebruik.^[39]

Bij de Oostenrijkse Gendarmerie werd de Hi-Power halverwege de jaren ‘90 door de Glock 17 vervangen.^[40]

In de jaren ‘60 waren de meeste West-Duitse staatspolitiediensten (Länderpolizei) uitgerust met de 7,65 mm FN Browning 1922. Alleen de Ländespolizei in Noordrijn-Westfalen gebruikte de Hi-Power.^[40]

De Ierse krijgsmacht verving zijn Hi-Powers (daar bekend als BAP's of Browning Automatic Pistol) in 2007 door de Heckler & Koch USP.

België

Het Belgische leger nam het wapen als Browning GP 35 (Grand Puissance) in gebruik in de jaren ‘30, ter vervanging van de FN Browning Model 1910. Ook de Belgische politie gebruikte het wapen voor de oorlog.^[29] In 2014 werd bekend dat de GP vervangen zou worden door de FN Five-seveN. De Five-seveN werd al gebruikt door de SFG en de piloten van de luchtcomponent.^[43]

Nederland

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontvingen sommige Nederlandse officieren van de Britten de FN Browning HP.^[44]
Vanaf 1946 werd de Browning Hi-Power als standaard vuistvuurwapen ingevoerd bij de Nederlandse krijgsmacht. In 1987 werd besloten het wapen te vervangen door de Glock 17. Dat pistool werd medio 1994 bij de krijgsmacht daadwerkelijk in gebruik genomen als het Pistool 9 millimeter Glock 17.^[45][46][47]

Bij de Koninklijke Landmacht, Koninklijke Luchtmacht en het KNIL was de Browning Hi-Power in gebruik onder de naam Pistool model M46 Browning FN 9 mm. Bij de landmacht was het pistool M46 het het persoonlijk wapen van onder andere officieren (kapitein en hoger), hospikken, marechaussees, motorordannans, tankchauffeurs en bedienaars van groeps- en pelotonswapens, zoals FN MAG-mitrailleur, M47 Dragon TLV en Carl Gustav 84 mm TLV.

Bij de Koninklijke Marine was de Browning Hi-Power in gebruik onder de benaming was Pistool van 9 mm, nr. 6, S-AUT. (Browning F.N.).^{[44][48][noot 8]}

Afbeeldingen van Nederlandse M46-pistolen

• 
  Pistool M46 (FN Browning High Power), linkerzijaanzicht
• 
  Pistool M46 (FN Browning High Power), rechterzijaanzicht
• 
  13-schots patroonmagazijn voor pistool M46 (FN Browning High Power), met pompstok, borsteltje en oliebuis
• 
  13-schots patroonmagazijn voor pistool M46 (FN Browning High Power)
• 
  FN Browning HP met laddervizier
• 
  Browning High Power van het KNIL

Trivia

Een verguld exemplaar van de Browning Hi-Power was in bezit van de Libische dictator Moammar al-Qadhafi. Hij droeg het wapen bij zich toen hij op 20 oktober 2011 door opstandelingen in de buurt van Sirte gedood werd.^[52][53]

Bronnen, referenties en voetnoten

Bronnen

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Browning Hi-Power op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Browning GP op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel FN Browning HP op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
• (en) Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd., pp. 480. ISBN 1-84065-245-4.
• (en) Stevens, R. Blake (1984). The Browning High Power Automatic Pistol, 2000. Collector Grade Publications, pp. 297. ISBN 0889350892. Geraadpleegd op 10 augustus 2021.
• (en) Vanderlinden, Anthony (2009). FN Browning Pistols: Side-Arms that Shaped World History, 2 (2013). Wet Dog, pp. 416. ISBN 0970799799. (pp.158-181)
• (en) Law, Clive M. (2001). Inglis Diamond: The Canadian High Power Pistol. Collector Grade Publications.
• (en) Camp, Stephen A. (2004). The Shooter's Guide to the Browning Hi Power, pp. 137.
• VS 1514, Pistool, Browning, FN van 9 millimeter, 4e druk, Ministerie van Defensie, 1966
• (en) Thompson, Leroy (2020). The Browning High-Power Pistol, pp. 80. ISBN 9781472838094.
• VS 7-513, Pistool M46 Browning FN, 9mm HP, Ministerie van Defensie, april 1988
• (en) Forgotten Weapons, Browning Hi-Power op YouTube, Belgian GP35: The First Military Browning High Power
• (en) Forgotten Weapons, Browning Hi-Power op YouTube, Inglis High Power: How a Chinese Whim Became A British Service Pistol
• (en) Browning Hi-Power op YouTube, FN Browning High Power
• (en) Military Factroy, Browning Hi-Power/FN GP35
• (en) Henrotin, Gerard, The FN High Power Explained, H&L Publishing (2003)
• (en) Browning.com, Official page
• (en) HiPowers and Handguns
• (fr) F.N. mod. G.P. (Grande Puissance) pictures
• (en) History and Disassembly Instructions for the Browning Hi-Power
• (en) Browning Hi-Power prototypes
• (en) FN Hi-Power Manual

Referenties

1. Miller, 2001
2. (en) Hi Power Pistols. Gearchiveerd op 13 april 2016. Geraadpleegd op 14 april 2016.
3. FN Herstal – Major Product Achievements. FN Herstal. Gearchiveerd op 27 september 2011. Geraadpleegd op 24 juni 2010.
4. VS 1514, 1951
5. (en) Arnold, David W., Classic Handguns of the 20th Century: The Browning HI-Power. Handguns Magazine (24 september 2010). Gearchiveerd op 29 februari 2012. Geraadpleegd op 19 januari 2010.
6. (en) Browning Catalog. Browning.com. Gearchiveerd op 10 december 2012. Geraadpleegd op 3 november 2012.
7. Stevens, 1984
8. Law, 2001
9. (en) Gangarosa, Gene Jr. (1999). FN… Browning: Armorer to the World. Stoeger Publishing, New Jersey, 320p, ISBN 088317216X, pp. 63–65.
10. (en) Defense Media Network, Classics – The Browning Hi-Power
11. (en) The Armory Life, The story of John Brownings Hi-Power
12. Forgotten Weapons, GP35
13. Browning Hi-Power 35 Pistol – Pistole 640(b) – WaA140
14. (en) Infantry weapons – pistols and revolvers
15. (en) Axis History, Handguns used by the Wehrmacht
16. (en) Beutewaffen, 22 okt. 2005
17. (de) Heber, dr. Thorsten, Kennblätter fremden Geräts, heft 1, Handwaffen. Ein Nachschlagewerk über die Beutehandwaffen der Wehrmacht (2008), ISBN 978-3-8370-4042-5, Books on Demand GMBH, Norderstedt
18. (en) MacGregor, Steve, Shot by both sides – The Browning High Power in WW2 (7 december 2018).
19. (fr) Connaître la Wallonie, Joassart, Gustave
20. (fr) Connaître la Wallonie, Laloux, René
21. Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel John Inglis and Company op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
22. (en) Forgotten Weapons, Browning Hi-Power op YouTube, Inglis High Power: How a Chinese Whim Became A British Service Pistol
23. (en) Chen, C. Peter, Toronto Inglis Factory
24. Heritage Mississauga, Liwen Chen, “Small Arms, Ltd. 1940-1946”
25. Ontario Abandoned Places, Long Branch Asenal Lands
26. Camp, 2004
27. (en) Tactical Life, Browning Hi-Power standard 9 mm
28. (en) Archived copy. Gearchiveerd op 30 januari 2019. Geraadpleegd op 30 januari 2019.
29. Zie Browning GP op de Franstalige Wikipedia
30. Thompson, 2020
31. (en) Multiplying the Sources: Licensed and Unlicensed Military Production. Small Arms Survey (2007). Gearchiveerd op 23 december 2016. Geraadpleegd op 21 september 2016.
32. (en) (hi) पिस्तौल ऑटो 9 मिमी 1A - Pistol Auto 9mm 1A^{[dode link]}
33. (en) (hi) OFB.in, RFI
34. (en) (hi) IOF
35. Zie Pistol Auto 9mm 1A op de Engelstalige Wikipedia
36. OFB, Pistol 9 mm 1A
37. Zie Аркус 94 op de Bulgaarse Wikipedia
38. Campbell, Bob, 30-10-2019, Tisas BR9 vs. Browning’s Hi-Power
39. (en) Wyatt, Caroline, Glock 17 9mm pistols replace Browning for UK forces. BBC News (11 januari 2013). Gearchiveerd op 11 januari 2013. Geraadpleegd op 11 januari 2013.
40. Zie FN Browning HP op de Duitstalige Wikipedia
41. (de) Der Standard, 11 januari 2013, Britische Armee setzt auf Glock. 11 Millionen-Euro-Auftrag für österreichischen Waffenproduzenten. bezochtdatum 12 januari 2013
42. (en) British armed forces get first new pistol since World War II. The Register (11 januari 2013). Gearchiveerd op 17 januari 2013. Geraadpleegd op 19 januari 2013.
43. (fr) La FN Herstal décroche les contrats d'armes légères de l'armée belge. Trends Levif (30 juni 2014). Geraadpleegd op 18 augustus 2021. “„… 12.065 pistolets et 865 pistolets-mitrailleurs comme "armes de défense personnelle" (PDW), pour remplacer les pistolets GP 9mm …. la Fabrique nationale, qui fournira 12.064 pistolets FN Five-seveN de calibre 5,7x28 mm comme "arme primaire" pour certaines catégories de militaires (MP ou policiers militaires ainsi que ceux assurant la garde des quartiers) et 865 pistolets-mitrailleurs P90 …“ (nl: „…12.065 pistolen en 865 machinepistolen als "persoonlijke verdedigingswapens" (PDW), ter vervanging van de 9 mm GP-pistolen.... de Fabrique Nationale, die 12.064 FN Five-sevenN-pistolen van kaliber 5,7x28 mm zal leveren als "primair wapen" voor bepaalde categorieën soldaten (militaire politie en beveiligers) en 865 P90-machinepistolen …“”
44. Maritiem Digitaal, Pistool Browning High Power Mk.1* kal. 9mm
45. Talens, Martien. De ransel op de rug: De uitrustingsstukken van de Nederlandse Soldaat sinds 1813. Brabantia Nostra, p. 367.
46. Technische Handleiding Pistool 9 millimeter Glock 17 12 TH 002729. Landmacht (1994), p. 1.
47. (en) Netherlands Purchases 10,000 Gen 4 Glocks. The Firearm Blog (11 juli 2017). Geraadpleegd op 18 augustus 2021.
48. Maritiem Digitaal, Pistool Browning High Power Mk.1* kal. 9mm
49. Maritiem Digitaal,Pistool PARABELLUM M.1908 no.1502 kal. 9mm Luger
50. Grebbeberg.nl, Vuistvuurwapens
51. NMM.nl,.8-schots halfautomatisch centraalvuurpistool Walther P38, kaliber 9 x 19
52. Gaddafi: the man with the golden guns, The Telegraph
53. (en) Confirmed Gaddafi dead: New York Yankees baseball fan 'captured' tyrant - Mirror Online. Mirror.co.uk (20 oktober 2011). Gearchiveerd op 21 januari 2012. Geraadpleegd op 3 november 2012.

Voetnoten

1. Een kolfholster is een (vaak) houten holster voor een pistool of revolver, die als ‘aanzetkolf’ aan de pistoolgreep kan worden bevestigd, waardoor het wapen met schouderkolf kan worden gebruikt.
2. Bij (semi)automatische wapens die de terugslagenergie gebruiken om het wapen te spannen en te herladen is een relatief zware afsluiter nodig (“massavergrendeling”). Bij een ‘vergrendelde’ afsluiter wordt de lichtere afsluiter vergrendeld aan slede en/of loop, wat een betere afdichting tussen afsluiter en kamer oplevert, terwijl de slede en/of loop bijdragen aan de benodigde massa. Een niet-vergrendelde afsluiter is eenvoudiger, maar moet veel zwaarder zijn. De zware bewegende delen dempen de terugslag, maar hebben als nadeel dat ze gelijk met de afgevuurde kogel beginnen te bewegen, waardoor het wapen minder accuraat is.
   De meeste moderne pistolen werken met massavergrendeling met vergrendelde afsluiter.
   De Uzi-pistoolmitrailleur is een voorbeeld van een wapen dat werkt met massavergrendeling met losse afsluiter
3. Gustave Joassart (Luik, 19 december 1880 – Sarolay (Argenteau), 4 juni 1953), directeur-generaal van FN sinds 1923. Van 9 feb. 1942 tot 16 juli 1943 was hij tevens ‘Ministre de l'Emploi (extra-parlementaire)’ van de Belgische regering in ballingschap.^[19]
4. René Laloux, (Luik, 19 januari 1895 - aldaar, 22 november 1981), was onderdirecteur van FN van 1932 tot 1950. Hij volgde in 1950 Gustave Joassart op als directeur generaal en was van 1963 tot 1971 president-commissaris (“Président et administrateur délégué”) van FN.^[20]
5. John Inglis and Company is een Canadees concern. In 1859 startte John Inglis (Schotland, 12 januari 1823 – Toronto, 2 april 1899) in Guelph, Ontario met het fabriceren van machines voor meelfabrieken. Het bedrijf verplaatste zijn productiefaciliteiten in september 1881 naar Toronto, Ontario. Tijdens de Eerste Wereldoorlog ging de fabriek in Toronto voor het eerst oorlogsmateriaal produceren (granaten en scheepsonderdelen). In maart 1938 kreeg het bedrijf een gezamenlijk Brits-Canadees contract voor de productie van 12.000 lichte Bren machinegeweren met een kaliber van .303” (7,7 mm), 5.000 voor het Britse leger en 7.000 voor het Canadese leger. De productie begon in 1940 in de fabriek in Toronto en er volgden verschillende vervolgorders. 1943 Produceerde Inglis 60% van alle Brens (ze werden ook geproduceerd in Groot-Brittannië, India en Australië). Een deel van Inglis’ Brens werd tijdens de Tweede Wereldoorlog geleverd aan de troepen van Nationalistisch China. Deze waren geschikt voor 7,92 mm Mauser-munitie die in China veel gebruikt werd. Inglis produceerde ook Polsten 20 mm luchtdoelkanonnen, Boys antitankgeweren en onderdelen voor marineschepen (Tribalklasse).^[21][22] Inglis produceerde in Toronto-ook Browning Hi-Power-pistolen voor Canadees, Nationalistich Chinees en Grieks gebruik. Na de oorlog schakelde Inglis in Toronto weer over op de fabricage van huishoudelijke apparatuur. In 1981 verhuisde het bedrijf zijn hoofdkantoor naar Mississauga, Ontario. Whirlpool Corporation nam Inglis over in 1987 en veranderde in 2001 de naam in Whirlpool Canada. De naam Inglis bestaat nog als merknaam van Whirlpool.^[21][22][23]
6. Small Arms Limited was een Canadese wapenfabrikant die in juni 1940 werd opgericht. Het bedrijf was gevestigd op Long Branch Arsenal Lands op in Mississauga, Ontario. Het bedrijf produceerde onder andere Stengun MkII machinepistolen en Lee-Enfield No. 4 Mk1* (Long Branch Lee-Enfield)-geweren gemaakt werden. Er werkten maximaal 5.500 mensen in 3 ploegendienst (1943) waarvan 62,8% vrouwen. Van hen was 25% ouder dan 40 jaar. Na afloop van de Tweede Wereldoorlog werd Small Arms Limited op 31 maart 1946 opgeheven. Een klein deel van het bedrijf (ca. 200 medewerkers) werd overgenomen door Canadian Arsenals Limited, en bleef tot halverwege 1974 actief in Mississauga. Daarna werden de gebouwen gebruikt door Canada Post/Postes Canada als sorteerstation. Toen dat werd gesloten halverwege de jaren '90 werden de gebouwen afgebroken.^[24][25]
7. Er bestaat geen ‘Browning Hi Power "Mk I"’. Met Mk I wordt in het algemeen het standaard model vóór de introduction van de Mk II in de jaren '80.^[26]
8. Bij de Koninklijke Marine zijn sinds 1916 de volgende pistolen in gebruik (geweest):

   Pistool No.1 - Luger parabellum

   In 1916^[49] koos de Koninklijke Marine als opvolger van de 6-schots 9,4 mm Bergansius M1973 revolver de 9 mm versie het zelfladende Luger parabellum pistool, en gaf dit de aanduiding "Pistool No.1". Hetzelfde wapen was in 1904 ook door de Duitse Keizerlijke Marine ingevoerd als ‘P04’ en werd in 1908 als ‘P08’ het standaard pistool werd voor de Duitse Keizerlijke Landmacht. Het KNIL schafte het wapen in 1911 ook aan als "Pistool M.11". Ook andere krijgsmachten gebruikten de Luger.^[50]

   Pistool No.2 - FN Browning M1903

   In 1923 en in 1926 nam de marine 80 pistolen van het type 9mm FN Browning Model 1903 in gebruik als "Pistool No.2". Dit wapen had een magazijn waar 7 patronen in konden.^[50]

   Pistool No.3 - Sauer & Sohn M1930

   Na de muiterij op de Zeven Provinciën in 1933 werd het noodzakelijk geacht dat officieren aan boord van oorlogsschepen wapens op de man zouden dragen. De in gebruik zijnde Pistolen No.1 en no.2 waren te onhandig en te zwaar en daarom werd gekozen voor het kleine zakpistool J.P. Sauer & Sohn Model 1930. Het werd door de marine ingevoerd als "Pistool No.3". Het was een klein en eenvoudig te dragen wapen dat bijzonder praktisch was aan boord van de marineschepen.^[50]

   Pistool No.4 - FN Browning M1910

   Nadat de productie van de Sauer M1930 gestopt was kocht de marine in 1936 enkele honderden FN Browning Model 1910 in kaliber 7,65 x 17 mm. Deze kreeg bij de marine de aanduiding "Pistool No.4". Het was identiek aan het pistool dat vanaf 1925 als "Pistool M.25 No.1" bij de Koninklijke Landmacht de Bergansius M1973 revolver vervangen had.^[50]

   Pistool No.5 - Walther P38

   Rond 1955 was bij de Koninklijke Marine de 9 mm Walther P38 in de bewapening als Pistool No.5.^[51]

   Pistool No.6 – FN Browning Hi-Power

   Glock 17

Mediabestanden

Zie de categorie Browning HP van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.