Eerst was er de vroege vlucht van de dag van 4 renners waaronder Tosh Van der Sande die 30km een gaatje sloegen en zo’n 5 minuten pakte. Deze worden relatief vroeg gegrepen met nog 74km te gaan. Voor de Loorberg ontsnappen Louis Vervaeke, Mikkel Honoré en Paul Lapeira. Op de uitloop na de Eyserbosweg valt Marc Hirschi aan bij groep van de favorieten en voor de Keutenberg hebben nog 7 andere renners aansluiting gevonden bij Honoré en Lapeira, Vervaeke heeft moeten passen. Daar op de Keutenberg zou uiteindelijk blijken dat Van der Poel de benen niet had en de eerdere ontsnapping vooraan zou moeten laten rijden en zo uiteindelijk zou finishen als 22e.
Van deze groep vooraan zouden uiteindelijk Marc Hirschi, Tom Pidcock, Tiesj Benoot en Mauri Vansevenant zich afscheiden van een achtervolgende vluchtersgroep en een voorsprong weten op te bouwen die maar net kon worden behouden tot aan de finish-lijn. Waar Pidcock de sprint wist te winnen voor Hirschi en Benoot en daarmee de winnaar werd van deze Amstel Gold Race. Pello Bilbao die verwoedde pogingen deed om bij de 4 aan te sluiten tot vlak voor de finish werd uiteindelijk slechts 9e. Het was Paul Lapeira die de sprint won om plek 5.
World Tour-debuut
De ploeg TDT-Unibet maakte haar UCI World Tour-debuut.[1][2] Het was voor veel van hun renners de eerste koers van boven de 230 kilometer. Fans uit Brazilië waren er speciaal voor overgekomen en een bocht onderaan de Geulhemmerberg stond vol fans bij het TDT-café. De ploeg zat met Zeb Kyffin mee in de vroege ontsnapping. Jelle Johannink zat tot twintig kilometer voor de finish in het peloton en kwam als eerste renner op drie minuten van Tom Pidcock binnen.[3][4]
De tiende editie van de Amstel Gold Race voor vrouwen werd gewonnen door Marianne Vos. Het was na 2021 haar tweede AGR-zege, maar ze had hier ook al drie keer de Holland Hills Classic (2007, 2009, 2011) en de Wereldkampioenschappen wielrennen 2012 gewonnen. Vos wist met het naar voren gooien van haar fiets, net voor de streep, voorbij de juichende Lorena Wiebes te gaan. Wiebes had wel naar rechts gekeken, maar niet naar links en was iets te vroeg overeind gaan zitten. De winnares van vorig jaar, Demi Vollering, had in de finale voor haar ploeggenote Wiebes gewerkt en werd 22e, achteraan de eerste groep.[5][6][7][8][9][10]
Na zo'n 45 kilometer werd de wedstrijd stilgelegd op de Bergseweg vanwege een ongeval met een politiemotor die de koers begeleidde.[11] De betrokken agent werd per ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd en op de straat moest onderzoek worden gedaan door het Team Tactische Ondersteuning Verkeersongevallen. De wedstrijd lag ongeveer een uur stil.[12] Om de wedstrijd van de mannen niet te kruisen, werden de volgende zes beklimmingen (o.a. Eyserbosweg en Keutenberg) geschrapt en werd geneutraliseerd naar de finish gereden. Ook de vierde lokale ronde werd geschrapt, zodat er nog 55 kilometer moest worden afgelegd.[13]
Deelnemende ploegen
Vierentwintig ploegen gingen van start, waarvan veertien uit de World Tour en tien continentale ploegen.
De start vond plaats op de markt in Maastricht en de finish lag in Berg en Terblijt in de gemeente Valkenburg aan de Geul. De wedstrijd was zo'n twee kilometer langer, omdat in de laatste plaatselijke ronde de bij de mannen gebruikelijke, afwijkende aanloop naar de finish werd gevolgd. In tegenstelling tot de mannen, beklommen de vrouwen in deze aanloop wel nog een laatste keer de Cauberg.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
