PROFILBARU.COM

Сигнал Идуна Парк (германски: Signal Iduna Park) или Стадион Вестфалија (Westfalenstadion), е фудбалски стадион во Дортмунд. УЕФА и ги доделил 5-те ѕвезди на овој стадион и го прогласил за најдобар стадион во Германија . Домаќин на стадионот е фудбалски клуб Борусија Дортмунд, член на Бундеслигата . Стадионот е изграден за Светското првенство во фудбалот во 1974 година, каде што се одржувал еден од десетте првенства на домаќините.

Позиција

Стадионот се наоѓа во Германија, во градот Дортмунд во Северна Рајна-Вестфалија . Блиску до стадионот се големите германски градови: Келн (со меѓународен аеродром), Бохум, Есен и Гелзенкирхен . Стадионот е достапен преку разни правци . Првата варијанта е: Градскиот превоз на автобусот број 450 што тече на стадионот или друга варијанта е U-возот со линии U45 и U46 до станицата "Westfalenhallen" . Патниците со автомобил може да стигнат до излезот на автопатот од север од А1 (до пресекот Дортмунд / Уна), од исток А 2 (излез од Дортмунд-Нордстос), од југ преку А 45 (од Дорминд до јужниот излез) и од запад преку А 40 .

Историја

Стадионот Вестфалија (името на покраината во која се наоѓа Дортмунд) е изграден како дел од подготовките за Светското првенство во 1974 година, што се одржувало во Западна Германија во тоа време. Дортмунд ја примил организацијата кога Келн се повлекол, а стадионот бил изграден за 32 милиони марки, половина од првичната планирана цена.

Сместивоста на 54.000 гледачи (17 места за седење, 37 места стоеќи) ги задоволи потребите на Светското првенство (четири натпревари), но исто така и клубот, кој поминал низ само четири други сезони во повоената историја. По враќањето во Бундеслигата, навивачите можеле да се пофалат со еден од најубавите стадиони во лигата, каде што 80% од местата биле покриени, невообичаено за тоа време.

Промените доаѓаат со новите регулативи на УЕФА, на почетокот на 90-тите. Сместивоста за првпат била намалена на 42.500, но страничните штандови биле надградени до старата сместивост (сегашни 38.500 седишта), а надградбата продолжила, така што Јужниот штанд сега собира 25.000 луѓе, најмногу од сите штандови во Европа.

Постојаниот развој го донесе стареењето на аглите, кои три децении ги поделија штандовите, а сега Сигнал Идуна Парк има 67.000 места за седење (на меѓународни натпревари), па дури и 82.932 кога е дозволено да стојат.

Од 2005 година до 2017 година . Борусија повторно ќе ги одплаќа ратите, кое би донело до сопственик на стадионот, продаден на почетокот на овој век. За да излезе од криза, клубот го прифатил во декември 2005 година да го смени името на стадионот, па така ќе биде сè до 2021 година и ќе се нарекува Сигна Идуна Парк, од осигурителната компанија која е спонзор.

Стадионот го менува своето име

Од 1 декември 2005 година се нарекува стадионот Сигнал Идуна парк, името на германскиот осигурител Сигнал Идуна, со седиште во Дортмунд . Претходно се нарекувал стадионот Вестфалија . Сигнал Идуна има право да го именува стадионот до крајот на фудбалската сезона од Бундеслигата во 2010 година / 2011 .

Средината на декември 2006 година , Федералната железница на Германија го менува името на железничката станица Вестфаленхале во Сигнал Идуна парк.

Светско првенство во фудбал 2006

За време на Светското фудбалско првенство во 2006 година на овој стадион биле одиграни шест натпревари. Четири натпревари во групи, еден натпревар од осмото финале и едно полуфинале. Официјалното име на стадионот за време на првенството бил ФИФА СП стадион Дортмунд .

Настани

На овој стадион се одиграа следниве игри:

датум	време	тим #1	резултат	тим #2	круг	гледачи
10 јуни 2006	18.00	Тринидад и Тобаго	0-0	Шведска	Група Б	62,959
14 јуни 2006	21.00	Германија	1-0	Полска	Група А	65,000
19 јуни 2006	15.00	Того	0-2	Швајцарија	Група Г	65,000
22 јуни 2006	21.00	Јапонија	1-4	Бразил	Група Ф	65,000
27 јуни 2006	17.00	Бразил	3-0	Гана	Осмина финале	65,000
1 јули 2006	21.00	Германија	0-2	Италија	Полу финале	65,000

Литература

Werner Skrentny (Hrsg.), Das grosse Buch der Deutschen Fussball-Stadien, Göttingen: Verlag Die Werkstatt, 2001
Gernot Stick, Stadien 2111, Basel: Birkhäuser 2005