Николас Блумберген (холандски: Nicolaas Bloembergen; 11 март 1920 — 5 септември 2017) — холандско-американски физичар и добитник на Нобелова награда за физика.
Тој својот докторат го стекнал на Лајденскиот универзитет под менторство на Корнелис Јакоб Гортер во 1948 година додека го работел својот докторат на Харвард, Блумберген исто така работел полувремено како подипломец истражен асистент за Едвард Милс Персел при МИТ радијационата лабораторија [1] Архивирано на 11 октомври 2007 г.. Тој станал професор на Харвард на одделот за применета физика.[1] Тој исто така бил израснат во протестантско домаќинство.[2]
Блумберген се запишал на во 1938 година на Утешкиот универзитет а да учи физика. Тој ја напушта воено разрушената Холандија во 1945 година за да продолжи со студиите на Харвард. Шест недели пред неговото пристигнување, харвардскиот професор Едвард Милс Персел (заедно со неговите подипломци Тори и Паунд) ја откриле јадрената магнетна резонанса. Тој бил најмен да ја изработи првата НМР машина. Додека бил на Харвард тој уживал да ги следи часовите на Џулијан Швингер, Џон Хазбрук ван Флек и Едвин Кембл. Неговата теза Јадрено магнетно опуштање било поднесено до Лајденскиот универзитет, каде ги поминал квалификационите критериуми. По краткиот подокторски состанок со Корнелис Јакоб Гортер во Холандија, се вработил на Харвард каде бил именуван за млад член на Друштвото на научните соработници во 1949 година и помошник професор во 1951 година.
Во 1958 година, тој станал амаерикански граѓанин.
Бил награден со Лоренцов медал во 1978 година. Блумберген ја поделил Нобеловата награда за физика во 1981 година со Артур Леонид Шавлов и Кај Сигбан за нивната работа на ласерската спектроскопија. Блумберген и Шавлов ги испитале својствата на материјата која не би можела да се забележи без ласери. Тој претходно го преобликувал масерот на Чарлс Хард Таунс. Блумберген работи на Аризонскиот универзитет.
Блумберген е припадник на плодното Томсоново академско наследно дрво, следејќи ги чекорите на другите добитнивци на Нобеловата награда започнувајки со Лородот Рејли и Џ. Џ. Томсон, и продолжува со Ернест Радерфорд, Овен Виланс Ричардсон и на крај со менторот на Блумберген, Едвард Милс Персел. Професорот Блумберген е член на одборот на спонзори на Билтенот на атомските физичари и почесен уредник на списанието списанието за нелиниска оптика физика и материјали.[3] Други кои влијаеле на неговите истражувања се Џон Хазбрук ван Флек и Перси Бриџман.
Почести
- Дописен член на Кралската холандска академија на науките, Амстердам, 1956
- Член на Американска академија на науките и уметностите, 1956
- Член на Националната академија на науките, Вашингтон, 1959
- Странски почесен член на Индиската академија на науките, Бангалор, 1978
- Странски соработник на Академијата на науките, Париз, 1980
- Гугенхајмов член, 1957
- Баклиева анграда, Американско друштво на физичарите, 1958
- Либманова награда, Институт на радиоинженери, 1959
- Балентинов медал, Франклинов институт, Филаделфија, 1961
- Национален медал за наука, Претседателот на САД, 1974
- Лоренцов медал, Кралската холандска академија на науките, Амстердам, 1978
- медал, Американско друштво на оптичарите, 1979
- фон Хумболтов постар научник, 1980
- Член пензионер, Американска национална акдемија за инженерство, 1984
Наводи
Надворешни врски
|
|---|
| | 1901–1925 | | |
|---|
| | 1926–1950 | |
|---|
| | 1951–1975 | |
|---|
| | 1976–2000 | |
|---|
| | 2001–денес | |
|---|
|
