Гази Ахмед Мухтар-паша (турски: Ahmet Muhtar Paşa; 1 ноември 1839 – 21 јануари 1919) — отомански голем везир и генерал.
Роден е во Бурса во Турција, а се школувал во воената школа во Цариград. Во краток период бил професор а потоа станал и директор на училиштето.
Во 1856 служел како аѓутант во Кримската Војна, во 1862 како офицер за време на Црногорската кампања, а од 1870 до 1871 учествувал во задушувањето на востанието во Јемен. Во 1873 станал команант во Вториот Армиски Корпус и ги добива титулите „паша“ и „Маршал“. За време на востанието во Босна и Херцеговина во 1875 тој ја презел контролата врз тамошните турски сили; а во 1877 во Руско-турската војна е пратен во провинцијата Ерзурум. И покрај поразите на Османлиското Царство, победите на Мухтар на источниот фронт му ја донеле титулата „Гази“ („Победникот“).
Во 1879 г. бил назначен за команант на турската гранична војска на грницата со Грција, а потоа во 1885 пратен во Египет како висок турски службеник. Неговото последно унапредување било унапрдувањето во Голем Везир во јули 1912, но тој се откажал од истата на 29 октомври 1912 поради избувнувањето на Првата балканска војна во која под негово раководство Османлиското Царство претрпела големи порази.
Починал во Истанбул во 1919. Неговиот син Махмуд Мухтар-паша исто така бил старешина во Отоманската Морнарица.
Поврзано
.svg){kind=small}
