Faith No More

Faith No More
Faith No More на настап во Португалија во 2009
Животописни податоци
Познат(а) и како
  • Faith No Man
  • Sharp Young Men
ПотеклоСан Франциско, САД
Жанрови
Период на активност
  • 1979–1998
  • 2009–денес
Издавачи
Мреж. местоfnm.com

Faith No More ― американскa рок-група од Сан Франциско, Калифорнија, основана во 1979 година.[3][4][5] До септември 1983 година,[6] групата настапувала под имињата Sharp Young Men[5] и подоцна Faith No Man.[7] Оваа група се смета за основоположник и една од најважните претставници на кросоверот, бидејќи споиле различни музички стилови како арт-рок или фанк со хеви-метал и хардкор-панк.

Басистот Били Гулд, клавијатуристот/ритам гитаристот Роди Ботум и тапанарот Мајк Бордин се членови со најдолг стаж групата, а биле вклучени и во нејзиното основање. На почетокот од своето постоење групата претрпела неколку мали промени во составот, а подоцна имало и поголеми промени. Денес, членови на Faith No More се: Гулд, Бордин, Ботум, главниот гитарист Џон Хадсон и пејачот/текстописец Мајк Патон.

На 20 април 1998 година, откако претходно објавиле шест студиски албуми, меѓу кои и најпродаваните изданија The Real Thing (1989) и Angel Dust (1992),[8] Faith No More официјално објавиле дека групата се распаднала. По распадот, групата повторно се обединила за да организира турнеја насловена како The Second Coming Tour која се одржала во 2009 и 2010 година, а во мај 2015 година го издале нивниот седми студиски албум, Sol Invictus.[9] По циклусот на турнеи за поддршка на албумот Sol Invictus, Faith No More повторно заминала на пауза. Во ноември 2019 година, групата објавила дека повторно ќе се обедини за да започне турнеја во Велика Британија и Европа во 2020 година, но поради пандемијата COVID-19 таа била одложена. Турнејата требало да започне со кратка турнеја во САД во септември 2021 година, а во јуни 2022 година турнејата требало да продолжи во Обединетото Кралство и Европа, но сите датуми од турнејата биле откажани, а Патон како причини ги навел проблемите со душевното здравје.[10]

Музички стил и влијанија

Музиката на Faith No More обично се смета за алтернативен метал,[11][12][13][14][15] експериментален рок, [16] [17] [18] фанк-метал,[19][20][21][22][23][24][25][26][27] алтернативен рок,[28][29][30][31] и рап-метал;[28] сепак, за време на Faith No Man, нивниот звук бил опишан како пост-панк . [32] [33] Првиот сингл на групата од 1983 година, „Quiet in Heaven/Song of Liberty“, бил класифициран како „цврст постпанк/предготски сингл“.[34] Ваквите елементи во нивната музика се задржале додека Чаки Мозли бил член на групата, а AllMusic нивниот прв албум го споредил со раните дела на Public Image Ltd,[35] гласот на Мозли се споредувал со гласот на водачот на Bauhaus, Питер Марфи и H.R. од Bad Brains.[36] По пристигнувањето на Мајк Патон во 1989 година, групата почнала уште повеќе да навлегува во други стилови на музика како: синт-поп,[37] треш-метал,[38] и карневалската музика[38] од The Real Thing. Ролинг Стоун наведува дека до 1997 година, музичкиот стил на групата бил „претежок за постгранџ поп-хитовите на The Verve и Third Eye Blind [и] премногу уметнички за да можат делата кои ги создале да се класифицираат како ну-метал“.[12] Во текот на нивната кариера, тие експериментирале со хеви-метал, фанк, хип-хоп, прогресивен рок,[39] алтернативен рок, хардкор-панк, полка, кантри, лесно слушање, џез, самба, [40] ска, [41] боса нова, [42] хард-рок, поп,[43] соул,[44] трип-хоп,[45] госпел,[46] и лонџ-музика.[47]

Текстовите на Faith No More биле опишани како „бизарно хумористични“. Кога бил прашан за неговите стихови, Патон одговорил: „Сметам дека огромно мнозинство од луѓето премногу размислуваат за моите стихови. Јас сум личност која повеќе се занимава со тоа како зборот звучи, а не какво е неговото значење. Зборовите честопати ги избирам само поради ритамот, не поради значењето“.[48]

Покрај очигледното влијание на металот од изведувачи како Black Sabbath и Ози Озборн, Бордин признал дека врз готскиот рок и пост-панк стилот влијаеле групи како: Siouxsie and the Banshees, [49] The Cure, Psychedelic Furs, Echo и Bunnymen, Killing Joke, Public Image Ltd, и Theatre of Hate.[36] [50] По возобнувавењето, Faith No More со Sol Invictus се вратиле кон овој стил. [51]

Наследство

Во една статија од Artistdirect од 2015 година, музичарите Даф МекКаган, Чино Морено, Серџ Танкијан, Кори Тејлор, Макс Кавалера и Џонатан Дејвис навеле дека групата влијаела врз нивната музика.[52] Басистот и коосновач на Нирвана, Крист Новоселиќ ги навел Faith No More како група која „го отвори патот за Нирвана“ кон крајот на 1980-тите.[53] Роберт Плант, пејачот од Led Zeppelin во интервју за Ролинг Стоун во 1988 година навел дека тогашните Faith No More предводени од Чак Мозли се една од неговите омилени групи.[22] Плант и Faith No More, по објавувањето на The Real Thing имале заедничка турнеја.[54] Скот Ијан од Anthrax исто така ги навел Faith No More како еден од неговите омилени групи.[55][56]

Тие се наоѓаат на 52-ро место на листата од „100 најдобри хардрок-изведувачи“ според VH1.[57] Групата е заслужна за откривањето на алтернативен метал жанрот кој започнал во 1980-тите и кој е спој на металот со други жанрови, вклучувајќи го и алтернативниот рок.[58] Faith No More, исто така, е заслужна за влијание врз ну-метал групите, како: Limp Bizkit, Korn и Sevendust,[59] првенствено поради популарноста на „Epic“ и другиот ран материјал кој вклучува рап- и рок-кросовери.

Кавга со Red Hot Chili Peppers

По објавувањето на The Real Thing, настанала долгогодишна расправија помеѓу Faith No More и калифорниската фанк група Red Hot Chili Peppers, со кои претходно заедно свиреле на турнејата The Uplift Mofo Party, додека Чак Мозли сè уште бил водечки пејач на Faith No More. Патон и фронтменот на Chili Peppers, Антони Кидис, започнале речиси 35-годишна расправија која произлегла од обвинувањата на Кидис дека Патон за музичкото видео на Faith No More од 1989 година „Epic“ ги имитира неговите движења и имиџ.[60][61][62][63] Со текот на годините, медиумското внимание често ги преувеличувало тензиите меѓу двете групи.[64] И покрај ова, различни членови на Faith No More и Red Hot Chili Peppers се чини дека останале во добри односи уште од првата контроверза. Во врска со судирот, басистот на Red Hot Chili Peppers, Flea, во едно интервју во 1996 година изјавил: „Никогаш немало никаква тепачка меѓу нас, тоа беа еден куп глупости создадени од медиумите. Мислам дека тие се добра група. Можеби таму беа кажани некои работи помеѓу Антони и пејачот [Патон], но сето тоа не ми значи ништо. [...] Дечките во групата се добри луѓе и нема кавга, ајде да не се караме“.[65] На концертот во Бруклин во 2014 година, Red Hot Chili Peppers, исто така, испеале дел од песната од времето на Чак Мозли „We Care a Lot“.[63]

Членови на групата

  • Мајк Бордин ― тапани, перкусии, придружни вокали (1981–1998; 2009–сега)
  • Били Гулд ― бас, придружен вокал (1981–1998; 2009–денес)
  • Роди Ботум ― клавијатури, ритам гитара, придружни вокали (1983 [66] – 1998; 2009 – денес)
  • Мајк Патон ― главен вокал (1988-1998; 2009-денес)
  • Џон Хадсон ― главна гитара, придружен вокал (1996–1998; 2009–сега)

Награди и номинации

Брит награди 
Година Номинирана Награда Исход
1991 Faith No More Меѓународна група Номинирана
Греми награди 
Година Номинирана Награда Исход
2015 Sol Invictus Најдобар албум Победник
Metal Hammer Golden Gods Awards 
Година Номинирана Награда Исход
2015 Sol Invictus Најдобар алтернативен метал албум[67] Победник
МТВ видеомузички награди 
Година Номинирана Награда Исход
1990 "Epic" Најдобро хеви метал/хард-рок видео Номинирана
1991 "Falling to Pieces" Најдобра уметничка режија на видео Номинирана
1991 "Falling to Pieces" Најдобро хеви метал/хард-рок видео Номинирана
1991 "Falling to Pieces" Најдобри визуелни ефекти во видео Победник
1993 "A Small Victory" Најдобра уметничка режија на видео Номинирана

Дискографија

Студиски албуми
  • We Care a Lot (1985)
  • Introduce Yourself (1987)
  • The Real Thing (1989)
  • Angel Dust (1992)
  • King for a Day... Fool for a Lifetime (1995)
  • Album of the Year (1997)
  • Sol Invictus (2015)

Наводи

  1. ↑ Gittins, Ian (June 18, 2015). „Faith No More review – mavericks return with jittery, gnarled intensity“. The Guardian. Посетено на February 21, 2023. The US post-punk band are touring their first new album for 18 years
  2. ↑ Bienstock, Richard (May 19, 2015). „Faith No More's Mike Patton: 'I Don't Care Who Listens' to Our New Album“. Billboard. Посетено на February 27, 2020.
  3. ↑ „Faith No More | Biography, Albums, Streaming Links“. AllMusic. Посетено на July 16, 2020.
  4. ↑ „Faith No More: The Inside Story Of The Real Thing“. Kerrang!. June 20, 2019. Посетено на July 16, 2020.
  5. ↑ 5,0 5,1 „10 Greatest Lefties in Hard Rock + Heavy Metal“. VH1 News. Посетено на December 10, 2015.
  6. ↑ „Faith No More Gig Database - 1983“. FNM Live. Посетено на March 23, 2023.
  7. ↑ „Faith No Man | Biography“. AllMusic. Посетено на May 18, 2014.
  8. ↑ „Gold & Platinum – RIAA“. RIAA.com. Посетено на September 15, 2017.
  9. ↑ „Facebook“. Facebook.com. Архивирано од изворникот на February 26, 2022. Посетено на May 19, 2015.
  10. ↑ Ruskell, Nick (September 15, 2021). „Mike Patton cancels upcoming Faith No More and Mr Bungle shows for mental health reasons“. Kerrang!. Посетено на February 2, 2022.
  11. ↑ Vox magazine, June 1997.
  12. ↑ 12,0 12,1 Празен навод (help)
  13. ↑ „We Care a Lot - Faith No More | Song Info | AllMusic“. Посетено на August 27, 2020.
  14. ↑ February 2015, Stephen Hill (February 27, 2015). „Faith No More: Rebirth Of The Real Thing“. Metal Hammer Magazine. Посетено на August 27, 2020.
  15. ↑ „R.I.P. Chuck Mosley, former Faith No More frontman“. The A.V. Club. November 11, 2017. Посетено на August 27, 2020.
  16. ↑ „Get To Know S.F.'s Prolific Mike Patton“. May 18, 2011. Посетено на September 19, 2020.
  17. ↑ „New Music: Hear Faith No More's Brand New Single "Superhero"“. Rolling Stone India. March 2, 2015. Посетено на May 17, 2015.
  18. ↑ „Faith No More preview new album at Soundwave“. Rockhampton Morning Bulletin. Посетено на May 17, 2015.
  19. ↑ music (November 10, 2017). „Chuck Mosley, former lead singer of Faith No More, dies at 57“. The Guardian. Посетено на September 19, 2020 – преку www.theguardian.com.
  20. ↑ Празен навод (help)
  21. ↑ „10 Great Albums Turning 20 in 2019“. Revolver. January 10, 2019. Посетено на August 27, 2020.
  22. ↑ 22,0 22,1 „Robert Plant: The Rolling Stone Interview“. Rollingstone.com. March 24, 1988.
  23. ↑ May 21, Aidin Vaziri on (May 22, 2012). „Who is your favorite Bay Area band from the '90s?“. Loaded. Посетено на September 19, 2020. На |first2= му недостасува |last2= (help)
  24. ↑ Rotondi, James (July 2000). „Sacramento Kings – the deftones rule“. CMJ New Music Monthly (83): 46. ISSN 1074-6978.
  25. ↑ Bogdanov, Vladimir; Woodstra, Chris; Erlewine, Stephen Thomas (2001). All Music Guide: The Definitive Guide to Popular Music. Hal Leonard Corporation. стр. 145. ISBN 9780879306274.
  26. ↑ „Faith No More's 'The Real Thing' Is 30: Vote for Your Favorite Song“. Spin. June 20, 2019. Посетено на September 23, 2020.
  27. ↑ „Korn, Faith No More hitting the road together this summer“. cleveland. February 18, 2020. Посетено на September 23, 2020.
  28. ↑ 28,0 28,1 Prato, Greg. „Mike Patton | Biography & History“. AllMusic. Посетено на March 9, 2020.
  29. ↑ „Faith No More - 'Angel Dust Rarities' (album stream)“. Exclaim!. June 8, 2015. Посетено на May 14, 2023.
  30. ↑ „The 100 Greatest Alternative Singles of the '90s: 40 – 21“. Popmatters. April 22, 2021. Посетено на May 14, 2023.
  31. ↑ „Faith No More to rock out on the Kiwi stage this May“. The New Zealand Herald. February 4, 2020. Посетено на May 14, 2023.
  32. ↑ Lynskey, Dorian (July 23, 2015). „Faith No More: 'We've made bad decisions our whole career. That's why the English champion us'“. The Guardian. ISSN 0261-3077. Посетено на March 19, 2020.
  33. ↑ „Faith No More: your essential guide to every album“. Metal Hammer. January 18, 2020. Посетено на March 19, 2020.
  34. ↑ Torreano, Bradley. „Song of Liberty/All Quiet in Heaven – Overview“. AllMusic. Посетено на April 23, 2012.
  35. ↑ Prato, Greg. „We Care a Lot – Overview“. Allmusic. Посетено на August 23, 2008.
  36. ↑ 36,0 36,1 Hart, Ron (September 26, 2016). „Faith No More Cares a Lot“. Vice. Посетено на March 9, 2020.
  37. ↑ Gittins, Ian (2015). The Periodic Table of Heavy Rock. Random House. ISBN 978-1-78503-165-6.
  38. ↑ 38,0 38,1 Erlewine, Stephen Thomas. „Faith No More Biography“. allmusic. Посетено на June 4, 2007.
  39. ↑ Thomas, Stephen. „Faith No More Biography on Yahoo! Music“. Music.yahoo.com. Архивирано од изворникот на August 21, 2008. Посетено на November 15, 2010. With their fusion of heavy metal, funk, hip-hop, and progressive rock, Faith No More has earned a substantial cult following.
  40. ↑ Neil Strauss (April 23, 1998). „The Pop Life; Horde Festival Offers a Surprise“. The New York Times. Посетено на March 18, 2011. Faith No More, the 15-year-old San Francisco rock band known for its energetic mix of punk, jazz, heavy metal, alternative rock, samba, polka, and easy-listening, has broken up.
  41. ↑ „Faith No More: Sol Invictus – Album Review – Slant Magazine“. Slantmagazine.com. May 18, 2015. Посетено на January 9, 2017.
  42. ↑ Agatha Samborska (уред.). „Faith No More Frequently Asked Questions“. Old.fnm.com. Посетено на December 24, 2011.
  43. ↑ Greg Prato. „Album of the Year review“. AllMusic. Посетено на March 14, 2011. Outstanding tracks blend hard rock and pop melodicism the way only FNM can. Album of the Year was a fitting way for one of alternative rock's most influential and important bands to end its career.
  44. ↑ „Evidence is the quiet moment, a piece of easy listening and soul masterfully played (Translated from Spanish)“. Hoyesarte.com. June 15, 2009. Архивирано од изворникот на April 23, 2012. Посетено на December 24, 2011.
  45. ↑ Hopkins, Ben (February 7, 2014). „Faith No More: The Complete Guide“. Clash. Посетено на September 30, 2020.
  46. ↑ Greg Prato. „King for a Day, Fool for a Lifetime – Faith No More“. Allmusic. Посетено на December 24, 2011.
  47. ↑ Ned Raggett. „The Real Thing – Faith No More“. AllMusic. Посетено на May 19, 2015.
  48. ↑ Samborska, Agatha (уред.). „Faith No More Frequently Answered Questions“. Посетено на July 8, 2011.
  49. ↑ Wiederhorn, Jon (November 4, 2014). „Interview: Faith No More Give Update from the Studio“. Revpmver. Посетено на November 12, 2014.
  50. ↑ „Zildjian Artists|Mike Bordin Artist Page“. Zildjian.com. Архивирано од изворникот на May 10, 2019. Посетено на May 19, 2015.
  51. ↑ Празен навод (help)
  52. ↑ „Faith No More Get Praise from Deftones, Slipknot, System of a Down and More“. Artistdirect.com. Архивирано од изворникот на 2015-05-10. Посетено на May 19, 2015.
  53. ↑ Published Wednesday, March 11, 2009, 2:50pm EDT (March 11, 2009). „Novoselic: 'FNM paved way for Nirvana' – Music News“. Digital Spy. Посетено на April 11, 2012.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  54. ↑ „Roddy Bottum Fan Q and A – The Answers“. Архивирано од изворникот на October 16, 2016. Посетено на November 26, 2018.
  55. ↑ „Interview with Scott Ian (Anthrax)“. Wikimetal.com.br. May 2012. Посетено на May 19, 2015.
  56. ↑ „SKY magazine December 1992“. Negele.org. July 13, 2001. Архивирано од изворникот на January 10, 2016. Посетено на May 19, 2015.
  57. ↑ „100 greatest artists of hard rock (60–41)“. VH1. Посетено на July 9, 2008.
  58. ↑ Garry Sharpe-Young (2007). Metal: The Definitive Guide. London, England: Jawbone Press. стр. 482. ISBN 978-1-906002-01-5.
  59. ↑ Essi Berelian (2005), The Rough Guide to Heavy Metal, p. 259, "Faith No More must be counted among the pioneers [of nu metal]"
  60. ↑ Harper, Nick (2016). Marshall: The Book of Loud. Hachette UK. стр. 66. ISBN 9781784722555.
  61. ↑ Bogosian, Dan (2020). Red Hot Chili Peppers FAQ: All That's Left to Know About the World's Best-Selling Alternative Band. Rowman & Littlefield. ISBN 9781493051427. Посетено на 7 June 2020.
  62. ↑ Apter, Jeff (December 15, 2009). Fornication: The Red Hot Chili Peppers Story. Omnibus Press. ISBN 978-0-85712-065-6.
  63. ↑ 63,0 63,1 Kangas, Chaz (April 21, 2015). „Do Faith No More and the Red Hot Chili Peppers Still Hate Each Other?“. Посетено на January 9, 2017.
  64. ↑ „Fox News Presenter Dubs Red Hot Chili Peppers "Worst Band on the Planet"“. www.vice.com. August 24, 2016.
  65. ↑ Flea. „Flea talks about Faith No More“. M6. Архивирано од изворникот на 2023-07-27. Посетено на October 15, 2014.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  66. ↑ Needham, Alex (August 5, 2017). „Bigfoot and me: Roddy Bottum on his avant garde monster opera“. The Guardian. Посетено на November 11, 2017.
  67. ↑ „Metal Storm Awards 2015 - Metal Storm“. Metalstorm.net. Посетено на October 12, 2019.

Надворешни врски

Нормативна контрола

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!