Историска карта на средновековните далматински кнежевства (Паганија, Захумље, Травунија и Дукља) во 9 век
Травунија е српска историска област, која во раниот средновековен период постоела како посебен дел од кнежевството во рамките на српските земји. Кнежевството Травун е во текот на 9-ти и 10-ти.век ги опфаќал југоисточните делови на денешна Херцеговина, најзападните делови на денешна Црна Гора и најјужниот дел на денешна Далмација, вклучувајќи го и Конавле. Главниот историски извор за историјата на ова кнежевство се историографските списи на византискиот император Константин VII Порфирогенит[1] кој ја опишал Травунија како една од српските области:
Граници и градови во Травунија
Српско земјиште во 9 век Српски окрузи и градови во 9 и 10 век Српските земји во 10 век
Травунија се протегала од Дубровник до Которскиот залив. На северозапад се граничи со Захумље, југоисточно од Дукља, додека со северниот сосед, главната српска област Србија. Во него биле сместени утврдените градови:
Од самиот почеток, владетелите на Травунија биле подредени на врховниот кнез (архон) на сите Срби на Балканот, кнезот на Србија од семејството Властимировиќ. Со смртта на Часлав Клонимировиќ, обединетата српска држава исчезнала, а српските области, вклучително и Травунија, потпаднале под византиска власт и станале нејзини вазали. Владетелот на Дукља, Стефан Војислав, по победата над Византија во битката кај Бар во 1042 година, ја проширува својата моќ до Травунија и Захумље. Кога Дукља во 1077 година, станало првото српско кралство, во него била вклучена и Травунија, која по распаѓањето на Дукља станала дел од Србија под семејството Немањиќи.
Во повелбите на Немањиќи
Во повелбата на кралот Стефан Радослав до граѓаните на Дубровник во насловот стои: „Стефан. . . кралот на сите рашки земји и трвуниски. . .“[2]
Во повелбата на кралот Стефан Владислав до граѓаните на Дубровник се вели: „. . . Стефан Владислав со помош на Бога, кралот на сите земји Рашка и Диоклецијан и Далмација и Тровонија . . .“[3]
.png)
