Рибново — село во Грменско, Пиринска Македонија, денес во општината Грмен на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
Селото Рибново се наоѓа на 29 километри источно од Неврокоп и на 22 километри северно од општинскиот центар Грмен. Селото е планинско кое се наоѓа во подножјето на југозападните Родопи на надморска висина од 1152 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 30.086 км2. Рибново е можеби едно од ретките села во Бугарија каде се градат десетици куќи секоја година. Селото Рибново е најголемо население во општина Гармен, иако фигуративно гледано, тоа е одвоено од светот, заедно со Осиково.
Во близина на селото Рибново била откриена античка некропола.[1]
Селото Рибново е вклучено во деталниот регистар од 1478 година, во кој се наведени главите на домаќинствата по име. Регистрирани се 81 христијански домаќинства, од кои 4 несемејни, а 2 на вдовици.[2] Во скратен регистар од 1519 година, во Рибново се запишани 104 христијански и едно муслиманско домаќинство.[3] Во друг документ изготвен во периодот 1524-1537 година, Рибново е село со 91 христијански домаќинства, 15 неженети христијани, 4 вдовици, 1 муслиманско домаќинство и 2 неженети муслимани.[4] Во регистарот од 1530 година, Рибново е село со 91 христијански домаќинства, 15 неженети христијани, 8 вдовици, 1 муслиманско домаќинство и 2 неженети муслимани.[5] Според регистарот на џизија од 1615 година, бројот на немуслимански домаќинства во Рибново бил 43.[6]
Во списокот на населби и бројот на немуслимански домаќинства во дел од вилаетот Неврокоп од 16 ноември 1636 година, селото Рибново е село со 44 христијански семејства.[7] На списокот на населби и бројот на немуслимански домаќинства во Неврокоп од 13 март 1660 година, селото Рибново (Рибне) е село со 10 немуслимански семејства.[8]
Во 1671 година, претставници од сите села биле повикани во Неврокоп за да сведочат на суд дека им биле платени купените претходно државни производи. Од муслиманските села бил испратен муслиманин, од христијанските села бил испратен христијанин, а муслиманин и христијанин од мешаните села. Селата во кои живееле луѓе со повисок социјален статус биле претставени од нив без оглед на нивната религија. Во овој документ Рибново е претставен од христијанин.[6] Во еден документ од 1722 - 1723 година, Рибново е регистрирано како село, од кое данокот авариз го плаќале 41 муслимански семејства или 16 2/3 ханети, од кои 9 поседувале чифт. Подоцна ажуриран додаток на документот ги наведува главите на домаќинствата во селото, сите муслимани. Од регистрираните 53 глави на домаќинства, 9 имале чифт. Од нив, 1 имам (Осман, синот на Бали) бил ослободен од данок, 1 музеин (Мехмед, синот на Мухарам), 5 вдовици, 1 сиромашен / инвалид и 4 изгубени или уништени имоти не се ослободени од данок. Во отоманските документи, селото често се наведува како Рибна или Рибне (на отомански турски: ريــبــنــه).[9]
Во текот на 19 век, селото припаѓало кон Неврокопската каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Рибна (Ribna) е село со 100 семејства и 260 Помаци.[10] [11] Според Стефан Верковиќ („Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“) кон крајот на XIX век во селото Рибна имало 100 помачки куќи.[12]
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
Рибно, село на Ј од Филипово. Планинска местоположба. Жителите се само Помаци - 80 куќи.[13]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 560 жители, сите сите Помаци[14] во 105 куќи.[15] Според Стефан Верковиќ, кон крајот на XIX век Рибново (Рибна) има машко муслиманско население од 320 луѓе, кои живееле во 100 куќи.[16]
На 29 март 1964 година, за време на т.н. Преродбен процес, група агитатори, придружувани од полицајци и војници, пристигнало во селото Рибново, предизвикувајќи вистинско востание. Преродбениците биле пречекани со камења, дрвја и секири од страна на селаните. Полициски службеник бил погоден со камен во главата, во несвест и заробен. Пристигнатиот воен состав пукал во воздух, но селаните исто така го нападнале, заробувајќи го. Двајцата затвореници биле ослободени по некое време, христијанските учители биле протерани од селото со своите семејства, на минарето на џамијата било ставено турско знаме, се прекинале телефонските врски со земјата и бил разнесен мостот кон Неврокоп.[17]
Бунтот во Рибново предизвикал големо внимание кај надлежните и Тодор Живков лично наредил да престане кампањата за преименување на Помаците во областа. Инцидентот го интензивирал и отпорот во соседните села, при што жителите на Рибново и другите села во Чеч испратиле делегации до турската амбасада и државниот врв, на состанокот со членот на Политбирото Бојан Блгарјанов, кој сочувствувал со нивните поплаки. На 1 април, генералот Иван Бучваров пристигнал во селото, обвинувајќи го раководството на окружната партија за настаните и ветил дека преименувањето ќе биде целосно доброволно. Бунтот завршил и луѓето од регионот масовно ги вратиле своите имиња, кои ги зачувале до следната кампања во раните 1970-ти.[17]
Населението на селото е составено целосно од Помаци, кои го практикуваат исламот. Нивниот мајчин јазик е бугарскиот.[10]
Во селото се наоѓа средното училиште „Јодан Јовков“ во кое учат околу 500 ученици во две паралелки од 1 до 12 одделение. Во селото работи и детска градника „Светлина“ за околу 150 деца. Читалиштето „Изгрев“ располага со околу 5000 тома книги.
Селото Рибново е домаќин на некои од најинтересните традиционални свадби во Бугарија. Тие се случуваат во зима, кога сите ќе се вратат во селото, затоа што во текот на летната сезона голем дел од населението одгледува тутун во различни делови на Бугарија.
|url=
|title=